Ashaneen - Niecodziennik Wieczorny;)

Zróbmy jeszcze jedno doświadczenie. Sugeruję ci, że w twoich snach są dwie różne Kaje - inaczej się zachowujące i być może nie znające się nawzajem. Spróbuj sprawdzić, czy tak jest.

Post został pochwalony 0 razy

Incest ja się bardzo skłaniam ku twojej opinii...
Kaja którą ja uważam za "prawdziwą" rozmawia ze mną nieraz, choć także symbolicznym językiem
podświadomości. Jednak czuję że w niej coś znam, że jest mi bliska...
Śni mi się także Kaja instynktowna, to jest wtedy kiedy mam LD i wywołam Kaję na życzenie,
wtedy właśnie pojawia się Kaja instynktowna, która przytula się do mnie jak spragniony do
studni, ale jest niema... Ponadto, powiedzieć coś takiej Kaji mogę, ale ona mi rzadko..

Pytanie czy dwie Kaje to jedna jako twór podświadomości, a druga jako coś co do niej
wniknęło? Incest z całym szacunkiem, ale zastanawia mnie ciemność otaczająca nas w świecie
snów... Ta ciemność czuję że nie jest własnością podświadomości, ona jest tylko jej udziałem...
To jest jak senny kosmos, tyle że miast gwiazd utrzymuje sekwencje zdarzeń...

Post został pochwalony 0 razy

Wywnioskowałeś to w ciągu tych dwóch miesięcy, czy od zawsze podejrzewałeś dwie Kaje? Tak czy inaczej przynajmniej zdajesz sobie sprawę, że w snach może być coś sztucznego, zwizualizowane życzenia. Ja bym powiedział, że należy je rozpatrywać tylko jako twór podświadomośći i twór świadomości. W końcu cały twój umysł jest zaangażowany obsesją z Kają Smile

Co do drugiej części, to wciąż wnioskujesz czuciem. Kosmos by to był, jakbyś udowodnił oddziaływanie na rzeczywistość przez sen, przewidział przyszłość. Ja w to nie wierzę, bo nie widzę co miało by się po tym kosmosie poruszać. Człowiek to nie jest jakiś eteryczny duch uwięziony w ciele, czy w jakimś matrixie.

Post został pochwalony 0 razy

Tak dziś mi wpadło Incestus że nawiązuję do tego....
Nie, wg. mnie to nie jest kosmos, wg. mnie to jest że tak to nazwę "eteryczny kosmos"...
Taka wielka jak kosmos fizyczny przestrzeń, która jednak nie jest fizyczna, i utrzymuje
zdarzenia i ich sekwencje ze świata snów...
Czuję jednak że przestrzeń ta jest zbyt wielka i zbyt obszerna aby zawrzeć się w naszej
podświadomości...

Post został pochwalony 0 razy

1.07.2013 12.00-21.00

Jestem w jakiejś pierońskiej fabryce... Jest to kilka, może kilkanaście nawet, hal 20x40m
połączonych ze sobą bezpośrednio. Cztery z nich tworzą literę U, reszta hal przedłuża każdą
laseczkę od "U" dalej... W środku tego U, znajduje się korytarz jak w galerii handlowej, ze
schodami co jakiś czas, kantorkami dla ochrony, szatniami pracowników...

Najdziwniejsze że budynek ten ma tylko ściany zewnętzne, i ściany pomiędzy poszczególnymi
halami. Pomiędzy zaś halami a korytarzem są wyłącznie wysokie na 1,5 piętra kolumny. Ścianę
zaś pomiędzy tymi kolumnami tworzy jakby rura, lub zbiór rur biegnących od filara do filara... Rury te gęsto mają rozmieszczone dysze skierowane w dół. Leci z nich powietrze temperatury
pokojowej, jednak pod ogromnym ciśnieniem, tworząc swego rodzaju płaszcz powietrzny
do samej podłogi. Dysze rozmieszczone są nieliniowo, a więc stojąc przy "ścianie" w pewnych
miejscach jest się przez te strumienie odpychanym od niej, w innych zaś wciąganym pomiędzy
dwa strumienie...
Same hale są również wysokie na 1,5piętra. Wszystkie one są bardzo jasne, mają wielkie okna
od frontu i są bardzo dobrze oświetlone, rzekłbym wręcz nadmiernie... Dla odmiany korytarz i
reszta wydaje się jakby jedynie co 5m miały żarówkę rodem z lodówki...są wręcz półmroczne...
W halach pracuje mnóstwo kobiet w białych fartuchach, jak pielęgniarki. Pracują przy stolikach,
ustawionych tak, iż w rzędzie jest jakieś 10 kobiet, a rzędów może z 15... Poletko z tymi paniami
i stolikami zajmuje zaledwie 1/3 powierzchni użytkowej hali, reszta wydaje się raczej pusta skoro
chodzi o podłogę, wiszą tam za to przedziwne konstelacje pod sufitem... To wygląda jak tysiące
niebieskich i nieliczne czerwone kulki wielkości piłki do tenisa, połączonych ze sobą za pomocą
szklanych czy plastikowych rurek w formy przypominające wiązania atomów we
wzorach chemicznych...

Chodząc po tych halach starałem się znaleźć w tej aparaturze cokolwiek znajomego, nie wiem,
choćby jakiś piec, prasę, obrabiarkę... Nie znalazłem jednak niczego takiego.
Zajrzałem także do szatni, gdzie grupa facetów powitała mnie ciepło i osobowo, musiałem więc
tam pracować albo co, bo skądś mnie znali... Potem, znudzony zwiedzaniem, zacząłem bawić się
przechodząc przez "ścianę" ze strumieni powietrza... Tudzież raczej usiłując Very Happy

Zauważywszy to
jedna z kobiet upomniała mnie bym przestał bo to bardzo niebezpieczne... Ja jednak
zbagatelizowałem ją że nic mi nie będzie, po czym znów wślizgnąłem się w
samo wnętrze ściany... Poczułem jednak że strumienie naokoło nie pozwalają mi się poruszyć
w żaden bok, a ten nad samą moją głową bije w nią tak mocno iż bolało to aż, bólem podobnym
do bólu zęba leczonego kanałowo...
Nagle jakby straciłem świadomość na sekundę, po czym ocknąlem się leżąc na "ziemi" w zupełnej
czerni... Tam nawet nie było ziemi, poprostu pusty czarny senny kosmos... Poczułem jednak że
moje ciało tam zostało, że muszę tam wrócić spowrotem i je zabrać bo będzie źle...
Zmobilizowałem więc wszystkie siły umysłu aby znów ze snu w pustej przestrzeni "zanurzyć się" w
sen o fabryce..
Po chwili znalazłem się w niej znów, i udało mi się uwolnić spod prysznica powietrznego...
Postanowiłem zejść schodami na dół. Na dole był również spory korytarz, prostopadły do tego
na górze.
Znajdowała się tam pracownicza kuchnia, bar z fast-foodem jakiegoś prywaciarza, i coś jak
recepcja, ale było to raczej wewnętrzne stanowisko jakiegoś kierownika. Było to duże biurko z
lampką, otoczone naokoło paroma szafami dokumentów, mniejszymi szafkami, a cała ściana
boczna była tak usiana stojakami z różnymi kwiatami i roślinami iż trzeba było być akrobatą by
dostać się do biurka.
Rośliny były normalne, nawet nie egzotyczne raczej, jak to u nas.. Wszedłem za biurko chcąc
dostać się do baru na krzywy ryj, widząc że od strony stołówki potworna kolejka, a chciałem
tylko jakiegoś batona na szybko..
Postałem jednak chwilę, zauważywszy iż panna obsługująca wyszła gdzieś... Wróciła po chwili,
też wchodząc jak akrobatka przez stanowisko z biurkiem. Postanowiłem jednak wtedy wyjść i
nie czekać dłużej na głupiego batona skoro to sen, a pozwiedzać więcej... Wyszedłem więc
przez biurko, strącając jednak przy okazji solniczkę.
Jako iż nie byłem jeszcze w kuchni, postanowiłem do niej grzecznie iść napełnić ją ponownie.
Siedziało tam parę osób, przy stoliku, gadali, jedli... Przegrzebałem szafki wiszące obok, jednak
soli nie znalazłem..
Wróciłem więc i pomyślałem że jak pozbieram z ziemi to nikt nie zauważy Very Happy

Gdy zbierałem
jednak zauważyła to jakaś panna przechodząca obok. Powiedziałem jej "tylko nikomu nie mów,
bo bedzie dym.." Ona że spoko, że jej to nie przeszkadza. Pozbierawszy sól, przez drzwi obok
biurka wyszedłem na dwór. Za drzwiami na dworze były schodki wysokie na pół piętra, schodziły
na placyk w rodzaju podwórka miejskiej kamienicy...
Z wszystkich 4 stron wysokie budynki, po prawej zaś, za fabryką z której wyszedłem była droga
prowadząca do bramy wyjazdowej, jednej z pobocznych dla tak wielkiego zakładu jak sądze...
Na środku placyku znajdowała się parkowa ciężka ława z ławkami po bokach. Usiadłem tam i
stwierdziwszy że brakuje mi słodyczy, powiedziałem podświadomości że chcę talerz ciastek... Dostałem natychmiast. Wyglądały też smacznie. Nigdy nie jadłem w LD, postanowiłem więc
spróbować...
Gdy jednak zacząłem jeść jedno poczułem iż nie ma ono smaku ciastka... Smakowało jak papka,
albo najwyżej krakers... Starałem sobie wtedy usilnie uświadomić fakt posiadania ust, zmysłu
smaku i żołądka lecz średnio to wychodziło... Czułem wręcz, jakby to ciastko nie wpadało jak to
na jawie do żoładka, a przelatywało przezemnie...
Zniesmaczony tym faktem pomyślałem o Kaji i wydałem stosowną komendę, ale usłyszałem głos
z nieba iż "Kaja jest tutaj niedostępna..." Odpowiedziałem : dobra, dawaj cokolwiek, niema z
kim pogadać...
Po chwili zjawiła się raczej nieznana mi panna w długim czarnym płaszczu i przysiadła się. Powiedziałem: dobra, to chodźmy gdzieś, zamiast tak siedzieć..
Udaliśmy się więc w kierunku bramy wyjazdowej. Przed samą bramą po lewej stronie znajdował
się jakiś dom, wyglądał w sumie na służbowy, jak kolejowe domki przy torach... Z domu wybiegła
dwójka dzieciaków w wieku 6-8 lat i zaczęły się tulić do tej panny... Wyglądało że dobrze ją
znają...
Potem udaliśmy się od bramy drogą w prawo, wzdłuż fabryki... Była to droga raczej wiejska i
mało uczęszczana, wygięta była w prawo łukiem 45stopni, wzdłuż ogrodzenia fabryki, dalej było
puste zielone pole i lasy w oddali...
Po chwili znalazłem się na swojej ulicy, a po kolejnej obudziłem...

Pierwszy w życiu LD trwający dobrą godzinę, a przynajmniej pół... Tylko cholera, o co z tym
ciałem chodziło, i czego fabryka mogła to do diabła być...?

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Jestem w jakiejś szkole. Jest to zaoczne LO, zlokalizowane w budynku jakiejś podstawówki czy
gimnazjum... Siedzę w zupełnie obcej mi klasie, nie znam ni osoby... Sala lekcyjna też obca,
ale widać że to jakieś podziemia czy coś zaadaptowane na prymitywną salę... Może dali temu LO
"ochłapne sale", nieużywane na codzień przez gimnazjum...?
Wszyscy rozrabiają, śmiechy, hałas... Po chwili wchodzi nauczycielka, wysoka brunetka pod 40-tkę
w długiej szarej sukni... Też zupełnie nie znam... Babka mówi jak się nazywa, imię na B, nazwisko
na Ch, reszty nie pamiętam... Mówi że będzie nas w tej szkole uczyć matematyki... Rozgląda się
po klasie i mówi: "Widzę że poza obcymi mi osobami, w tym roku ponownie spotykam się z
panem Kozłowskim( tu wskazuje na chłopaka w 1-ej ławce) i z panem Wacławem(tu wskazuje na
mnie)... Ja zdębiałem, bo jaki ja wacław? Kobieta na moje zdębienie dopowiada jeszcze tylko
"Dzieńdobry panie Wacku" z ironią, jakbym kiblował tam już od 5 lat... Klasa w śmiech.
Podczas dalszej lekcji podokazywaliśmy tylko trochę z tym gościem, Kozłowskim... Very Happy

Kolejny LD tej nocy, krótki, ale kolejny dziwaczny... Znowu byłem kimś innym niż sobą...??

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Jestem w swojej klasie w podstawówce, ze wszystkimi z którymi do niej chodziłem... Wszyscy oni
jednak we śnie tym są w wieku obecnym naszym.. Jest też nasza wychowawczyni, gada coś o
sprawach organizacyjnych...
Ja kucam na ławce z tyłu sali by mieć pogląd na wszystkich, czasem przesuwam się to w lewo, to
w prawo... Czuję wibrację i wysysanie ze snu, mówię jednak "Jeszcze niee...Daj mi chwile
zostać..." No i zostałem jeszcze z 5minut w tym śnie, patrząc jeszcze raz na te wszystkie ryje
razem w jednej sali po 15 latach... Pod koniec się obudziłem sam, bo aż zapłakałem ze
wzruszenia patrząc na to...

Przez cały ten ostatni LD tej nocy, czułem jednak iż mnie w nim niema... Wychowawczyni gadała
do nich, oni słuchali, a ja krążyłem na około obserwując to, ale no...czułem się dosłownie jakby
oni byli fizyczni tam, a ja duchem... Dziwne uczucie...

Apropo snu o fabryce dodam iż sukcesem moim wielkim, poza taką długością LD jest fakt iż
nauczyłem się "czarować" na własnych oczach, nie musząc się już odwracać Smile

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez ashaneen-1984 dnia Pon 23:59, 01 Lip 2013, w całości zmieniany 1 raz

Jestem w Bolechowicach na skarpach. Piszę smsy z jakąś dziewczyną. Potem widzę Ją
w Jej domu piszącą do mnie. Dalej znajduję się koło stacji kolejowej, dalej pisząc do
tej dziewczyny. Wysyłam smsa i słyszę że odbiera go przejeżdżający obok mnie taksówkarz.
Dalej idę wzdłuż stacji drogą usianą stolikami baru cz restauracji przy których
siedzi sporo młodzieży. Dochodzę pod Urząd Gminy, i widzę że droga skręcająca w prawo
jest wybrukowana czerwoną kostką, ale pofałdowana tak iż są wzniesienia na 2 metry
co 2 metry. Jakieś dzieci czy młodzież bawią się tam w zawody czy coś podobnego.
Wcześniej zahaczyłem też we śnie o Chrzanów w którym byłem na sporym parkingu. Wracałem
nań od kogoś z rodziny.

Te stoliki kiedyś powstaną, jak i bar je obsługujący. Mnie bardziej interesuje to iż
znów wraca moje senne mojo, znowu śnię co noc i śnię po kilka snów...
Nie mówię o LD, które miewam na życzenie, a o zwykłym świecie snów nieświadomych, równie
dla mnie ważnym. Ważnym bo niemodyfikowanym, przekazującym treści które podświadoma
chce przekazać mi, a nie takie jakie sam wykreuję.
Nie miewam co prawda snów nieświadomych. W każdym śnie jestem w stanie uzyskać
świadomość, zmienić coś, po czym dalej śnić świadomie lub znów oddać pałeczkę
podświadomej. Ale staram się nie zmieniać treści które chce mi pokazać. Słuchanie
podświadomej to także ważny element nauki jej świata.

Post został pochwalony 0 razy

Częstym nad wyraz elementem moich snów są pociągi, tory, stacje i rozjazdy,
a już najczęstszym to lokomotywy. Najczęściej jeżdżę lokomotywą, taką
elektryczną, rzadziej zaś w przedziałach lub poruszam się pieszo po stacji
w jej technicznej części.
Tymi pociągami jeżdżę często po okolicach Krakowa, ale też bardzo często
daleko... Wymienię tu tylko Opole, Słupsk, Toruń, Łódź, Katowice...
Często śnię nadjeżdżający pociąg a ja stoję przed nim i ustawiam dla niego
zwrotnicę.
Lokomotywy którymi jeżdżę zazwyczaj są dla mnie przejrzyste technologicznie,
(jak ktoś widział na fizyce silnik przecięty na pół wzdłuż osi - tak to
wygląda). Często prowadzę tą lokomotywę, czasami prowadzi się sama, ale podług
mojej myśli czuję.
Stacje okolic Krakowa znam na wylot, zato z innych miast prawie żadnej, a często
śnią mi się takie jakie rzeczywiście są. Rzadko bywam na peronach, przeważnie
na gołych rozjazdach i rampach towarowych. Często śnię też że przemierzam drogę
pomiędzy tymi stacjami pieszo, ścieżką wzdłuż torów samotnie, choć szybko i
bezbłędnie.
W miastach do których dojeżdżam bywam krótko. Przekręcam się po
stacji i okolicach, czasami z kimś gadam, czasami jadę od stacji gdzieś
autobusami w jakieś miejsca po coś i wracam lub kończe sen.
I tak sobie pomyślałem że jeśli ciągle mi się to śni, to coś to musi oddawać...
Nie jest to poszukiwanie, bo nie czuję żebym czegoś szukał, jest to biegłe
poruszanie się po całej mapie jakiegoś obszaru w jakichś celach.
I tak sobie te sny odnoszę do swojego poruszania się po świecie snów...
Zaglądam w różne odległe od siebie zakamarki, gadam z różnymi postaciami...
Próbowałem to odnieść do życia realnego, ale nie. W życiu realnym raczej jestem
domatorem i nie bardzo lubie zmiany czy dalekie podróże.
Kiedy już bywam na peronach to poto aby tam czekać na pociąg który zawiezie
mnie spowrotem do domu. Często wtedy zamiast do pociągu wsiadam na pług przed
czołem pociągu, a kiedy już jadę, często wysiadam parę stacji przed domem i
dalej idę pieszo, lub kręce się po dziesiątkach torów tej stacji....

Post został pochwalony 0 razy

Kilka razy w sumie śniła mi się moja babcia już po Jej śmierci. Śniła mi się wtedy zawsze jako
postać o mętnych jak u niewidomego oczach i zawsze w tych snach wiedziałem że nie żyje.
Parę z tych snów było LD, przeto miałem szansę z Nią świadomie porozmawiać. Wypłakałem
się Jej w ramię, a podświadoma nie skończyła snu póki ja nie skończyłem, widać honoruje ona
uczucia. Spytałem też kiedyś babci jak Jej tam jest, gdzie jest.... Odpowiedziała "Może być...",
jednak na głębsze pytania odpowiedziała "Nie mogę ci powiedzieć", upewniłem się: "Nie możesz
czy nie chcesz?" odpowiedziała "Nie wolno mi...".
Ostatnio przyśniła mi się znów, najpierw jako babcia, później jako jasne światło, a potem jako
mała dziewczynka. Z tą dziewczynką już, rozmawiałem chwilę jako z babcią, zrozumiwszy chyba
że babcia już narodziła się ponownie jako nowy człowiek... Zapytałem Ją na koniec "Odwiedzisz
mnie jeszcze?" Odpowiedziała że tak, a gdy znów zacząłem zadawać Jej niewygodne pytania o
jej postać i miejsce pobytu była wyraźnie poirytowana...Sen się skończył...

Hmm...wierzę w reinkarnację, wierzę że dusza rodzi się dziesiątki i setki razy aby przez ziemskie
wcielenia się doskonalić i uszlachetniać. Czy historię babci należy włożyć do sennej fantastyki
czy do faktów oceńcie sami, ja wierzę że pokazano mi fakt, i cieszę się.

Post został pochwalony 0 razy

Dziś śniłem kobietę która była święta a jednocześnie seksowna, i tak określały ją media.

Kobieta ta pisała na tablicy dziwne słowa w dziwnym języku, a ja przytulałem ją od tyłu...

Ja...Świętą....seksowną=pociągającą mnie....droga ku świętości?

Post został pochwalony 0 razy