Projekt 365

Paraliż poznałam zarówno ze strony bardziej znośnej i bardziej nieprzyjemnej Wink

Zrywy podobnie, i naturalne i powodowane analogami psylocyny. Kilka razy wchodziłam świadomie z szybkością niesamowitą, kilka razy tak powoli, że nie umknął mi żaden etap. Wywalało mnie z LD, potem wracałam, czasami kilka razy pod rząd. Wiekszość tego potrafiłabym rozpoznać, zwłaszcza po ostatnich kilkunastu dniach, kiedy miałam szczęście do przypadkowego WILD'a. To, co się działo w nocy najbardziej mi chyba pasowało do objawów cięzkiego przemęczenae, z tego spektrum mniej więcej, kiedy człowiek ma halucynacje z niedoboru snu czy coś takiego. Możliwe, że jest jeszcze kilka innych sposobów, w jaki się to objawia i których do tej pory nie poznałam. Nie wiem tylko czy dałabym radę pozostać w bezruchu, to taki odruch bezwarunkowy rzucania się niektórych części ciała jak przy punktowym porażeniu prądem, że nie ma się szans przeciwdziałania Wink

To kilka razy się zdarzyło, parę minut odpływania, nagły wstrząs, potem znów odpływałam... Nie wiem, po którym razie zasnęłam. Nie wiem jaki to ma związek ze znacznym niedoborem magnezu, bo ostatnio prawie bez przerwy mam skurcze w jakimś obszarze ciała. Nie wiem, czy jest możliwe, że przy wchodzeniu w REM te skurcze odczuwa się tak zwielokrotnione, że ma się wrażenie obrywania czymś ciężkim w twarz Wink

Post został pochwalony 0 razy

Aha. :) Że tak krótko odpowiem. Pozytywnych i ciekawych doświadczeń życzę!

Post został pochwalony 0 razy

Przez długi czas nie miałam żadnych efektów. Poza tym, że przesyciłam się tryptofanem i zaczęłam mieć skutki uboczne. Z czego najbardziej spektakularne było uzyskanie po WBTB przypadkiem i poza moją kontrolą objawów jak po zażyciu psylocyny Wink

Którejś nocy miałam bardzo wyraziste sny. W jednym momencie, w scenie, gdzie siedziałam jakby na sali wykładowej na uczelni, patrzyłam na swoje ręce i rozmyślałam o LD, przyglądałam im się z każdej strony jak w metodzie Don Juana i nic :/ Nie uświadomiłam się od tego... Nie wiem, czy zalicza się to do nieudanego RT.
Przedostatniej nocy, a właściwie już nad ranem, wyszło mi coś w rodzaju DEILD. Po prostu tak szybko mi to wyszło, że świadomie weszłam. I wtedy też przyglądałam się rękom i zaczęło mi je deformować. Byłam w dziwnym miejscu w tym śnie, taki surrealistyczny wystrój, jak w salach zabaw dla dzieci, tylko w klimatach bardziej psychodelicznych. Rozglądałam się po otoczeniu i na swoje nieszczęście zobaczyłam atrapę mojej siostry. Przypomiałam sobie wtedy jakiś wpis z bloga Dragona, że możliwe jest wspólne śnienie i powiedziałam do tej atrapy, że wiem, że nie jest moją siostrą, ale jak coś, to kiedyś poprzez medytację połączymy sny Wink

Wiem, że to było głupie, bo sprawiło, że ta atrapa zaczęła się trzymać blisko mnie podczas badania otoczenia i przez to pewnie po jakimś czasie świadomość zaczęła mi spadać, ale nie na tyle jeszcze, żeby kontrola była łatwa. Potem chyba się obudziłam, albo było to FA, niby udało mi się wrócić do snu, ale wtedy to już bardziej był sen o LD.
Ostatniej nocy efektów brak. Wracam do L-tryptofanu, tylko teraz inne dawkowanie.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio efektów prawie brak, tylko dwa dni temu jakoś się zapętliłam w FA, ze 4 razy z rzędu niby wstawałam i szłam myć zęby Wink

Nie wiem, czemu czasem coś prostego u mnie skutecznie działa a potem nagle przestaje, dopóki kolejnej metody nie znajdę, z którą sytuacja się powtarza.

Post został pochwalony 0 razy

5 dni temu samoistnie weszłam w początek paraliżu, samo z siebie tak wyszło, po położeniu się do łóżka, bez WBTB. Halucynacje słuchowe bardzo realistyczne, wrażenie, że wykonuję ruchy rękami, chociaż leżały one nieruchomo na moich biodrach, stan umysłu jak przy mocnym upiciu. Możliwe, że wyszedłby z tego WILD, gdybym nie przerwała.
Następnego dnia przeszłam na tryptofan w postaci serka Blue Stilton.
Wczoraj rano kolejny LD, z czegoś pomiędzy WILD'em a snem o WILD/OOBE. Wydawało mi się, że wstaję, jednocześnie się odwracając, tak, że klęknęłam na łóżku i zaczęłam schodzić na podłogę. Nie widziałam nic, tak jakbym miała zamknięte oczy, na kolanach przeszłam po dywanie. Zaczęłam się obawiać, że naprawdę "fizycznie" to zrobiłam i stwierdziłam, że muszę sprawdzić przez otwarcie oczu. Wywaliło mnie albo to było FA, ale byłam znów w łóżku Wink

Zasnęłam jeszcze raz i znów wyszło coś w rodzaju WILD. Tym razem widziałam wszystko od razu. Wychodząc z pokoju zauważyłam, że drzwi nie są normalnie drewniane tylko pokryte tapetą, zatem to musiał być sen. W korytarzu w lustrze nie zauważyłam odbicia, jakoś czułam, że musiałabym stanąć idealnie prosto przed środkiem lustra, żeby "działało", ale nie chciało mi się tego robić. Wyszłam zamiast tego z mieszkania, normalnie, otwierając drzwi, od prób przenikania albo mi się otoczenie sypie, albo mnie wywala. Z tego co widziałam na klatce schodowej, było chyba wyżej niż na pierwszym piętrze i schody były pod jakimś dziwnym kątem a przed wyjściem z klatki było jakby zadaszenie z czerwonego szkła, coś jak na stacjach nowej linii metra.
Znalazłam się na jakims placu zabaw, usiadłam na chwilę na jakimś murku, żeby się upewnić, czy otoczenie jest stabilne. Wszystko było OK (to był znów ten mechanizm osiągania LD, który wychodzi mi przypadkiem, że cokolwiek się dzieje, mam najwyżej FA, ale nie mogę się obudzić od wywalenia), więc rozejrzałam się po okolicy. Na prawo od bloku zobaczyłam jakichś młodych ludzi siedzących na czymś w rodzaju trzepaka. Spróbowałam tam dotrzeć, zrobiłam to w sposób pomiędzy przeskokiem a teleportowaniem. Z tamtymi ludźmi nie próbowałam nawiązać kontaktu, skoro i tak nie byli prawdziwi, ani nie przypominali nikogo znanego z rzeczywistości.
W tym momencie nie pamiętam, co było potem, jeszcze później wywaliło mnie do FA, ale "obudziłam się" nie w moim pokoju i gdzieś w okolicy była moja mama i siostra. Powiedziałam coś o tym, że chyba wyszło mi OOBE, a potem miałam świadomy sen Wink

Potem jakoś znowu był motyw zasypiania i FA, potem znów jakoś się znalazłam w jakimś dziwnym, elegancko urządzonym mieszkaniu i wiedziałam, że to sen. Przeszłam z pokoju do kuchni - rozkład pomieszczeń był jak u mnie w mieszkaniu, tylko pomieszczenia nieco większe, zwłaszcza wysokość ścian była inna, meble z ciemnego drewna i elementy dekoracyjne w odcieniach czerwieni. Spojrzałam przy tym na swoje nogi jak szłam, potem na ręce, które wydawały się rozmazane, jak przez mgłę, albo jak hologramy w Gwiezdnych Wojnach (ostatnio się uparłam obejrzeć wreszcie wszystkie części po kolei). No i trochę od tych skojarzeń przyszło mi na myśl zrobić siłą woli kulę światła, coś nawet zaczęłam robić, ale powstały zaraz potem metalowe obręcze tworzące jakby kilka konturów kuli. W sumie tak mnie zaintrygował pomysł tworzenia materii a nie energii, że już bardziej celowo pociągnęłam ten proces dalej, produkując coś w rodzaju szkieletu kuli ze srebrnych drutów, w której, głównie wewnątrz szkieletu, wyrosły kryształy z węgla albo czegoś podobnego. Próbowałam utrzymać kulę siłą woli nad ręką, parodiując Anakina w jednej scenie z drugiej czy trzeciej części. Z tej części snu obecnie pamiętam jeszcze, że cześć tych węglowych kryształów zmieniła się w coś zielonego, o konsystencji miąższu ogórka, po czym (wtedy już traciłam świadomość) sprawdzałam, czy to jest jadalne.
Znów się obudziłam (FA) w miejscu podobnym, tylko nieco inaczej były rozmieszczone pomieszczenia a mieszkanie było dużo większe. Wiedziałam, że w którymś pokoju za ścianą jest babcia, mama i moje ciotki, ktoś, chyba mama, krzyknął do mnie, że powinnam coś zrobić z włosami. Chyba mieliśmy gdzieś wyjść czy coś takiego. Szłam do łazienki, myśląc o tym, że chyba powinnam to zapisać, że miałam LD Smile

Znów jakiś przeskok, którego teraz nie mogę sobie przypomnieć, kolejny wariant tego czerwonego mieszkania, rozglądałam się tam, podejrzewając, że to sen, ale już wtedy miałam świadomość bardzo małą. Znów się "obudziłam", już zupełnie nie wiedząc, ile "warstw" snu odkryłam i zaczęłam myśleć o Incepcji. Chyba wtedy to był sen o LD. Przeszłam do kolejnego wariantu łazienki, patrzę, że pod przeciwnymi ścianami stoją wanny, pytam mamę (wiedziałam jakoś, że jest w innym pomieszczeniu), czy tu od zawsze były dwie wanny. Odpowiedziała mi, że tak, ale ja już wtedy "wiedziałam", że to sen Wink

Potem obudziłam się ostatni raz w podobnym miejscu i zaczęłam panikować, że nigdy się stąd nie wyrwę (obecnie zastanawiam się, co byłoby w tym złego, w sumie wiele bym za to dała Wink

) i w końcu jakoś obudziłam się NAPRAWDĘ.
Zapewne chcaotycznie to opisałam, ale to naprawdę wyglądało jeszcze bardziej chaotycznie, dlatego teraz między innymi trudno mi sobie to wszystko przypomnieć.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zdarzają mi się FA. Zauważyłam, że czynnikiem, który na to wpływa jest stres zwiazany z koniecznością wstawania rano.
Raz prawie udał mi się DEILD. Prawie, bo jakoś mnie wywaliło w ostatniej chwili.
Przedwczoraj po południu miałam coś między LD, OOBE i snem o LD. Trudno powiedzieć. Najpierw po prostu zasnęłam, potem obudziłam się na chwilę i przypadkiem WILD mi wyszedł. Albo coś podobnego. Najpierw myślałam, że to OOBE, potem zaczęłam tracić obraz i jakoś przeskakiwałam między różnymi otoczeniami. Jak nie miałam wzroku, macałam wokół siebie i natrafiłam na przewód słuchawek, które miałam chyba na szyi. Pojawiłam się w mieszkaniu, trochę przypominało to FA, przeszam przez korytarz. Słyszałam głos siostry z salonu, ale nie wsłuchiwałam się, koncentrowałam się na utrzymaniu stabilności i obrazu. Potem znów przeskok, pojawiłam się na łące w mojej rodzinnej wsi. Chyba wtedy zaczęło to przechodzić w bardziej sen o LD. Dalej znów utrata obrazu, potem widok jakiegoś balkonu na zamkniętym osiedlu. O ile dobrze pamiętam wtedy podjęłam małą próbę odzyskania świadomości. Znów FA.
Nie pamiętam wszystkiego dokładnie, bo to było wyjątkowo chaotyczne Wink

Post został pochwalony 0 razy

W ostatnim tygodniu jakieś dziwne efekty mam.
Najpierw któregoś dnia miałam zwykły sen, że wraz z paroma osobami szłam jakąś drogą, na kolanach, bo nad głowami i wokół mieliśmy jakieś lepkie i trujące pnącza. W którymś momencie zawadziłam ręką o te rośliny i na dłoni zrobiła mi się rana. Wtedy zaczęłam się zastanawiać, czy to ma sens i naprawdę coś mi się stało i chyba dzięki temu się uświadomiłam. (w sumie od jakiegoś czasu w realu zamierzałam podobne sytuacje wykorzystywać do RT, ale nie robiłam tego regularnie). Miałam słabą świadomość i kontrolę, skupiłam się jednocześnie na tym, żeby rana zniknęła, bo powodowało to u mnie psychiczny dyskomfort i żeby się utrzymać, ale szybko mnie wywaliło do FA.
Parę dni później znów podobna sytuacja. We śnie jestem chyba na uczelni, chodzę korytarzem i gadam z jakąś niską czarnowłosą dziewczyną. I coś mi podpowiada, że to moja tulpa, wydaje mi się to dziwne, drogą skojarzeń zaczynam myśleć o tym forum i zastanawiam się, czy przypadkiem nie jestem we śnie. Na początku to trochę przypominało sen o LD, żeby jakoś się zebrać w sobie odwróciłam się, żeby nie widzieć żadnych osób i spojrzałam na dłonie. Przyszło mi do głowy sprawdzić, czy wywołam samozapłon rąk lub coś podobnego, żeby sprawdzić, czy mam taką władzę i to jest sen. Próbuję i obraz znika mi sprzed oczu, mignięcie i wywaliło mnie.
Wczoraj po południu zdrzemnęłam się, byłam już wykończona. Wyszło mi coś pomiędzy WILD a snem o WILD. Wyglądało to trochę jak OOBE, tyle, że niby "obudziłam się" w łóżku siostry w rodzinnym domu. Pomyślałam sobie, że to nielogiczne i wtedy otoczenie zmieniło się w mieszkanie babci. Zrobiło się ciemno, ja siedziałam na podłodze, ścinając ręką futrynę. Potem jakby unosiłam się w powietrzu w całkowitej ciemności, w pozycji leżącej. Wywaliło mnie, kiedy do snu eszły sygnały dyskomfortu z ciała, jakby ucisk na podbrzusze i czaszkę.

Post został pochwalony 0 razy

W ciągu ostatnich dwóch tygodni trzy albo cztery razy zdarzyło mi się coś takiego, jak powoli zasypiałam, że zaczynałam wchodzić w scenerię LD, ale zaraz mnie wywalało i budziło. Wyglądało to tak, że widziałam obraz, wyrażniej niż w wyobraźni, robił się już w 3D i miałam w niego wejść (nie czułam już oddziaływania z realnym światem), ale wybijałam się z tego stanu. Ostatni raz miałam to wczoraj/dzisiaj. Nie próbowałam robić WILDa, może wyszłoby mi, gdyby to było po WBTB. Ale u mnie nastawienie, że celowo coś robię zazwyczaj wszystko psuje.

Post został pochwalony 0 razy

Nie próbuj przedwcześnie wchodzić w ten obraz. Najlepiej odwróć uwagę od tego obrazu, poprzez skupienie się na oddechu. O ile możesz to zrobić, bo możliwe też, że świadomość w tym momencie już opada. W każdym razie podchodź do tego bardziej pasywnie Razz

Post został pochwalony 0 razy

Na tym etapie nie odczuwam już żadnych bodźców z jawy, oddechu też nie Wink

Można powiedzieć, że w ogóle nigdzie mnie nie ma, poza odpowiednikiem wzroku, żeby widzieć te obrazy. Jedyne na co mam wpływ to myśli i emocje. I przyznaję, że wtedy mam odruch, że próbuję jakoś to przyspieszyć, żeby "wejść" do środka. W tym tkwi problem?

Post został pochwalony 0 razy

	Cytat:
	I przyznaję, że wtedy mam odruch, że próbuję jakoś to przyspieszyć, żeby "wejść" do środka. W tym tkwi problem?

Bardzo możliwe. Jak masz wpływ na treść tych obrazów to osadź siebie w jakiejś neutralnej sytuacji i percypuj tą wyobrażoną rzeczywistość, aż przejdzie ona płynnie w sen. Jak nie masz wpływu, to pasywnie obserwuj jak rozwija się sytuacja, ale nie dokładaj do tego za dużo świadomości. Może wystarczyć samo pamiętanie o tym, że za chwile będziesz we śnie.

Post został pochwalony 0 razy

Niby jestem blisko, ale ciągle nie do końca Confused

Przedwczoraj miałam we śnie taką sytuację, że siedziałam przy stole, miałam jeść zupę, ale zdałam sobie sprawę, że mam w rękach widelec zamiast łyżki. Poczuam coś takiego, że to błąd, który muszę naprawić i jak to pomyślałam, na chwilę widelec zmienił się w łyżkę, coś jak dwa przenikające się hologramy. Stwierdziłam, że w takim razie to chyba musi być sen. Świadomość jeśli miałam, to bardzo słabą. Wstałam od stołu, dla upewnienia się postanowiłam zmaterializować cokolwiek. Nie udało się. Popatrzyłam na ręce, obraz był zamazany i niewyraźny. Projekcje członków rodzny zaczęły do mnie gadać, rozpraszały mnie. Próbowałam się oddalić z tamtego miejsca, cały czas tracąc świadomość, znalazłam się na zewnątrz jakby na podjeździe przed domem, dalej ten sen się urwał i przeszedł w inne, nieświadome.

Wczoraj pierwszy raz testowałam prototyp urządzenia do stymulacji mózgu Wink

Eksperyment popsuły moje problemy z zasypianiem, częściowo może spowodowane zdenerwowaniem tą sytuacją, częściowo z powodów problemów z oddychaniem przez zaschnięte gardło. Obudziłam się w którymś momencie w nocy, poszłam do łazienki, potem położyłam się znowu, wypiłam trochę wody z butelki stojącej koło łóżka. Położyłam się i wyszedł mi prawie WILD, z czymś w rodzaju FA, że szłam do kuchni zrobić sobie herbatę. Potem jakby przeskok w czasie, obraz się zamazał jak czasem w LD. Zdezorientowana szukam na szafce nocnej kubka, który tam postawiłam (chyba w realu też tam stał, ale pusty Wink

), widzę go kątem oka, ale ogarnia mnie taka bezwładność, nie wiem, czy to sen, OOBE czy rzeczywistość. Wpadam w panikę, wydaje mi się, że muszę odłączyć od siebie to urządzenie - w tym śnie/FA/OOBE też je miałam na głowie, sięgnęłam do niego ręką i mnie wywaliło. Leżałam na łóżku i znów miałam jakieś przeskoki, może to był prawie WILD Wink

Zaczęłam się zapadać w łóżko, nade mną zamykała się ciemność, czułam jak pogrążam się w coś miękkiego. Nagły niepokój wyrwał mnie z tego stanu, okazało się, że nawet paraliżu nie miałam.
Potem miałam niby nieświadomy sen, ale bardzo realistyczny - nie zmieniające się napisy, bardzo wyraziste odczucia zmysłów, zwłaszcza dotyku i mogłam w ogóle czuć ból, czego w snach praktycznie nigdy nie czuję.

Dzisiaj znów byłam w łóżku późno, koło pierwszej. Najpierw nie mogłam zasnąć, próbowałam się rozluźnić i którymś momencie chyba płynnie weszłam do snu. Najpierw bardziej przypominało to sen o LD, miałam część pamięci z jawy, mogłam porównywać pomieszczenie w którym się znalazłam z moim pokojem, rozpoznawałam, które rzeczy wzięły się z których realnych miejsc. Tylko jakby do pewnego momentu podążałam za fabułą. Potem sen się chyba spłycił, bo obraz się przyciemnił i zamazał. Wcześniej niby był tam półmrok, ale potem zrobiło się prawie całkiem ciemno, na tyle, żeby mieć poważne problemy z poruszaniem. I mi świadomość wtedy jakby wzrosła, bo stwierdziłam, że jak to sen i wreszcie mi się udało, to coś zrobię - najpierw chciałam się przenieść w jakieś mniej ciemne miejsce, żeby się trochę ustabilizować. Przeszłam do korytarza, podobnego jak u mnie w mieszkaniu, zaczęłam tracić wzrok, oparłam ręce na ścianie i szłam dalej. W ktorymś momencie pomyślałam tak luźno, że co by było, jakby na ścianie przy moim wejść do pokoju było więcej gniazdek i zaraz jak przesunęłam rękę, poczułam je, plastikowe i dziwnie duże. Chyba odkryłam super skuteczny sposób na materializację Wink

Działa, kiedy w LD nie ma się wzroku Wink

Za daleko już nie przeszłam, wywaliło mnie.

A przede mną kolejna noc testowania prototypu...

Post został pochwalony 0 razy

Testy z prototypem skończyły się poparzeniami skóry głowy. Jeszcze ostatniego dnia nad ranem, jak od tego draństwa się na chwilę obudziłam, wyszedł mi chyba DEILD czy coś - nie wiem, jak większość tych dziwnych technik się nazywa Wink

Zwłaszcza jak coś niechcący wychodzi zgodnie z jakimś mechanizmem, chociaż celowo się żadnej techniki nie stosowało. W tej chwili nie pamiętam, co potem robiłam w LD. W międzyczasie miałam sny o LD, gdzie po prostu domyślałam się niejasno, że to sen, ale nic wielkiego z tego nie wynikało.
W ciągu ostatnich 2 tygodni niewiele sypiałam wskutek stresu, nieraz spałam dopiero, kiedy padłam z wycieńczenia. Tak, wiem, że to niezdrowe...
W piątek podczas popołudniowej drzemki niechcący wyszedł mi WILD, bardzo szybko. Znów zauważyłam, że wyglądało to tak, że najpierw widzę obraz jak na ekranie, a potem robi się 3D i muszę tam wejść. Kilka razy tak wchodziłam i mnie wywalało. Nie wiem, czy do paraliżu, bo nie sprawdzałam tego, kiedy odbierałam bodźce z jawy, ale czasami jak już wchodziłam w obrazy, to czułam taki dyskomfort, jakby nacisk na ciało z każdej strony. Raz nawet, jak byłam w stanie jak po psychodelikach, pomyślałam, że mam zrobić WILDa Wink

Kiedy znów weszłam, miałam wrażenie, że idę na kolanach na przekór zasysaniu do tyłu. Przy okazji spojrzałam na swoje ręce i zauważyłam, że są półprzezroczyste i rozmyte. Właściwie dlaczego u większości osób tak się dzieje? Normalnie w snach człowiek coś robi i przy okazji widzi swoje dłonie, a wtedy są normalne.
W niedzielę na początku miałam jakieś sny o LD, których rano nie pamiętałam.
Wczoraj/dzisiaj najpierw długo nie mogłam zasnąć, potem spałam tak płytko, że w niektórych momentach odzuwałam dyskomfort od pozycji ciała i zatkanego nosa. Obudziłam się i zmieniłam pozycję, cały czas przy tym miałam słabe hipnagogi słuchowe i jak znieruchomiałam, natychmiast zaczęłam wpadać w paraliż. Normalnie bym poczekała na ewentualnego WILDa ale nadal miałam zatkany nos i niezbyt miałam ochotę nawet przez kilka minut odczuwać podczas paraliżu taki dodatkowy dyskomfort, jeszcze nienaturalnie wzmocniony. Nie mam pojęcia, czy da się zrobić tak, żeby w czasie paraliżu oddychać przez usta, jeśli wcześniej nie zdążyło się ich otworzyć Wink

Chciałam najpierw jakoś sięgnąć do tego nosa ręką i przypadkiem zrobiłam coś, tak, że poczułam ten ruch, nie wykonując go. Pierwsza myśl: dysocjacja. Druga: OOBE. Jakbym celowo nie przerwała tego, żeby zrobić coś z tym nosem, pewnie byłby niezły WILD. Zastanawiam się tylko, w jaki sposób ten dysocjacyjny ruch ręki i palca wykonałam, bo swego czasu próbowałam się tego celowo nauczyć i nie mogłam.

Post został pochwalony 0 razy

Cytat:

Chciałam najpierw jakoś sięgnąć do tego nosa ręką i przypadkiem zrobiłam coś, tak, że poczułam ten ruch, nie wykonując go. Pierwsza myśl: dysocjacja. Druga: OOBE. Jakbym celowo nie przerwała tego, żeby zrobić coś z tym nosem, pewnie byłby niezły WILD. Zastanawiam się tylko, w jaki sposób ten dysocjacyjny ruch ręki i palca wykonałam, bo swego czasu próbowałam się tego celowo nauczyć i nie mogłam.

Paraliż to stan blisko snu, więc percepcja przyjmuje te same mechanizmy co we śnie. Odbijają się oczekiwania, lęki i życzenia. Te uczucie podnoszenia ręki, mimo niewykonania rzeczywistego ruchu to nic innego jak hipnagogia kinestetyczna Smile

Post został pochwalony 0 razy

Po raz pierwszy od rozpoczęcia leczenia depresji miałam LD. Mieszany ze snem o LD. I tylko dlatego, że od dwóch dni nie biorę mianseryny.
Najpierw miałam jakieś dziwne sny nie trzymajace się kupy, zainspirowane chyba starymi horrorami w rodzaju "Omen". Potem jakoś akcja przeniosła się na mnie i moje stare wspomnienia, byłam gdzieś nad jeziorem. I nie wiem czemu, w tym śnie uparłam się zapalić trawkę Wink

Więc wokół jeziora szukałam krzaków, potem przeszłam na drogę, idącą wzdłuż jeziora i odgrodzoną od wody siatką. Znalazłam przy drodze wejście do jakiejś zrujnowanej piwnicy, więc postanowiłam szukać tam. Znikąd pojawiła się moja ciocia, kazała mi wracać, ja na to, że jestem wolną obywatelką i mam prawo tu przebywać Wink

Zeszłam na dół, jak przyznała mi rację, krzyknęłam jeszcze, że wrócę, że przysięgam na moją skażoną krew, czy coś podobnego.
I tam na dole chyba się uświadomiłam, jak zaczął się obraz tak dziwnie rozmazywać. Tylko małą miałam świadomość, może dlatego od razu mnie nie wywaliło. Położyłam rękę na ścianie, starałam się koncentrować na otoczeniu, żeby jakość poprawić. Tak sobie to pomogło, jak coś było dalej niż metr od moich oczu i tak było zaciemnione i zamglone. Pomyślałam, że jak już tu jestem, spróbuję metody z drzwiami, jak niektórzy tu piszą o materializacji obiektów. Kilka razy próbowałam to robić, żeby krzak rósł za najbliższymi drzwiami, ale to nie miało sensu, skoro obraz był taki rozmazany. Jednocześnie musiałam ciągle dotykać ścian i powtarzać, że to sen, żeby nie utracić świadomości. Strasznie mi się ograniczało pole widzenia i trzeźwość umysłu umykała.
Potem weszłam schodami do pomieszczenia, w którym było kilka osób, jeden osobnik przypominał mi trochę dalekiego znajomego z uczelni. Siedział w fotelu i palił skręta. Jak zaczęłam z nimi gadać, znów świadomość spadła, więc skoncentrowałam się ostatni raz, trochę kontroli odzyskałam i postanowiłam sama zmaterializować mały krzaczek. Na dłoni, bo ja do tej pory tak cokolwiek materializowałam. I mała sadzonka zaczęła rosnąć, chociaż znikała jak tylko wybijałam się ze skupienia. Potem całkiem chyba straciłam kontrolę, bo tamten osobnik poczęstował mnie skrętem, pomyślałam tylko, że to nie ma sensu, skoro nie wiem nawet jak działa marihuana, to umysł we śnie tego nie odgadnie. I po co właściwie takie rzeczy mam robić w LD... Potem znów spadek świadomości, otoczenie zaczęło się sypać, wszyscy upadliśmy na podłogę jak od trzęsienia ziemi, ja zaczęłam widzieć jakieś zniekształcenia jak po psylocynie i w końcu się obudziłam.
Trudno mi stwierdzić, w których momentach to jeszcze był LD a w których sen o LD.

Post został pochwalony 0 razy