Mój Pierwszy eldek :D - pedofilka

Dzisiaj miałam swojego pierwszego eldeka ;d
Oto i on: prosto z mojego Dziennika Snów ;)

Byłyśmy z mamą w domu z Michałem. Postanowiłyśmy, że pójdziemy do kina. Ale mama się uparła i zabrała ze sobą psa. Weszłyśmy do dużego budynku i znalazłyśmy się przy kinie. Najpierw weszłyśmy do MCDonalda, bo moja mama chciała się kogoś o coś zapytać. Ja stałam z psem na smyczy, nagle pies podszedł do jakiegoś stolika i cały ten stolik obsikał. Ja zaczęłam na niego wrzeszczeć i moja mama zawołała Panią Sprzątającą. Ona zaczęła tam wycierać i tak dalej, a ja mówiłam mamie, że niepotrzebnie wzięłyśmy psa. Wtedy mama powiedziała, że psa oddajemy do jakiegoś miejsca, ale najpierw trzeba będzie mu coś tam wszczepić, żeby na ten czas był spokojny i senny, bo do domu go nie możemy zaprowadzić z powrotem, bo Michał idzie na zebranie i go nie będzie. Wtedy ja zaczęłam protestować, że się nie zgadzam, że to niemożliwe, że w takim razie nie idziemy do kina. Wtedy mama zaczęła tam dzwonić i to odwoływać, a ja podeszłam do blatu przy Macu i się oparłam. Wtedy jakiś koleś do mnie: 'Co podać?', a ja mu na to: 'Nic, nic. Dziękuję, ja chciałam się tylko oprzeć.' i się uśmiechnęłam. Wtedy do drugiego gościa podeszła jakaś strasznie wytapetowana blondynka z tipsami i zaczęli o nich rozmawiać (o tipsach XD). Mama do mnie podeszła i powiedziała, że już załatwione i wtedy się zaczęło. (O_O) Odwróciła się do wielkiej szklanej ściany i powiedziała: 'Zobacz! Koło naszych bloków się pali!', ja do mamy: 'Żartujesz?! Jest dym?', 'No jest.' i wtedy nagle najwyższe piętro jakiegoś budynku się zapadło, następnie kolejny budynek runął w ten sposób i tak jeden za drugim. Wszyscy ludzie wokół wrzeszczeli i panikowali patrząc na to. Wtedy obok nas pojawił się Michał. W telewizorze pokazywali jak burzą się budynki. Nagle zobaczyłam, jak w budynek obok tego, w którym się znajdowaliśmy trafiło coś (jakaś bomba? ja nie wiem...) i nagle cały budynek się zatrząsł, światło zaczęło gasnąć i górna 'półka' budynku zapadła się do środka razem z ludźmi. Wtedy pomyślałam, że oni wysadzają te budynki po kolei, a to znaczyło, że nasz zaraz dostanie. Złapałam mamę i Michała za ręce i wrzasnęłam, że zaraz się zawali. Wybiegliśmy z budynku a za nami cała reszta ludzi. Znaleźliśmy się na ulicy wszyscy gdzieś biegli, ale sami nie wiedzieli gdzie. Panika i wrzask i płacz. Ja czułam, że musimy się uratować i zarządziłam: 'Biegniemy w lewo!', bo widziałam, że budynki są wysadzane w jednym, ciągłym rzędzie, więc chciałam znaleźć się poza tym (jakby) 'rzędem'. Puściłam psa ze smyczy, bo mi to utrudniało ucieczkę i kazałam, żeby biegł przed siebie. Pies się słuchał, biegł razem z nami w jednym kierunku. Cała masa ludzi biegła przez środek ulicy. Nagle gdzieś w głośnikach ktoś powiedział: 'Uwaga. Wszystkie jednostki zwrot w lewo.', brzmiało, jakby kierował nimi jakiś robot. Wtedy powiedziałam, że my też w jeszcze jedno lewo. I wszyscy skręciliśmy w drugą ulicę. Jakaś babka za nami wypruła mordę, że 'Policja nam pomoże!', a ja pomyślałam sobie: 'Ta, policja. W Polsce... Uważaj.' I wtedy mnie olśniło, przecież Polska tak nie wygląda, nie ma wieżowców, ani takich wielkich, nowoczesnych budynków, w takim razie, to musi być sen! Zatrzymałam się w połowie kroku i wykrzyczałam do mamy i do Michała: Słuchajcie! To sen! Więc mogę robić co chcę! Powstrzymam to!', pamiętam tylko, że reakcja mojej mamy była: 'Taaak?' (XD). No i wtedy zrobiłam rozbieg, wyobraziłam sobie, że mam skrzydła i wzbiłam się w powietrze. Wszyscy ludzie za mną: 'Łaaaaaaa!' (\^o^/). No i lecę i właściwie nie wiem, jak mam ich powstrzymać, ale wzbijam się coraz wyżej i wyżej. I skaczę z dachu budynku na dach drugiego budynku. I nagle się znalazłam w miejscu, w którym dowodzono. Jakiś facet stał sobie na samym szczycie i trzymał jakiś sprzęcior i komendował. A ja się tam znalazłam. Co dziwne, nad nim wisiały zawieszone w powietrzu lampy (weirdo). Postanowiłam, że wskoczę na jedną z tych lamp i się na niej uwieszę. I tak też zrobiłam. Byłam pewna, że gdyby to nie był sen i nie mogłabym robić tego, co chcę, to by się ta lampa urwała, ale miałam tą świadomość i ją wykorzystałam. Zaczęłam mówić po kolei imiona kobiet i dodawać do tego 'Leć!'. Usprawniałam je wszystkie i dawałam im moc latania, żeby mogły się uratować i wzlecieć wysoko, uciec z budynków. Wtedy ten facet się wkurzył. Podniósł siedzenie i mówi do mnie: 'Też mi wielka moc! Uwiesiła się na lampie! Ja też tak potrafię! Patrz!' i o to mi chodziło! Facet podskoczył złapał się lampy, powisiał dwie sekundy po czym lampa się urwała, a on zleciał na saaaam dóóół między budynkami. Był martwy. A ludzie ocaleli. I tak się właśnie skończył mój pierwszy, bohaterski eldek :D !

Pamiętam jeszcze jeden szczegół, że ciężko mi się latało. No ale w sumie to był mój pierwszy świadomy sen, więc to chyba normalne, prawda? Co o tym sądzicie? o-o Poza tym sen był bardzo wyraźny i realistyczny ;D A i jeszcze jak się obudziłam, to moja lewa ręka była martwa, nie mogłam nią w ogóle ruszyć, musiałam ją przenieść w inną pozycję drugą ręką, żeby jej krew dopłynęła XD

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez pedofilka dnia Sob 15:49, 27 Lut 2010, w całości zmieniany 1 raz

Wow, prawdziwie filmowy sen! Rarytas można by rzec Smile

To musiało być niesamowite przeżycie, gratuluję

Post został pochwalony 0 razy

No, no... Powiem szczerze, że szczęka mi opadła. Dzięki wyobraźni i dodatkowo puszczonej muzyce filmowej prawie "wszedłem" do tego snu i przyznaję, że był niezły.

Post został pochwalony 0 razy

Bardzo fajnie się czytało Smile

Gratuluję ten pierwszy jest zawsze niezapomniany ale to już lekkie przegięcie Very Happy

Jeszcze raz gratuluję i życzę więcej takich filmów Smile

Post został pochwalony 0 razy

	Cytat:
	żeby jej krew dopłynęła XD

Żeby paraliż puścił Wink

.

Gratulacje (ależ jestem oryginalny...). Co do latania - tak, może na początku sprawiać trudności.

Post został pochwalony 0 razy

@Jazu
Nie do końca to miała na myśli. Skoro była w stanie się podnieść na łóżku, to paraliż już puścił. Po prostu ręka potrafi czasem tak mocno zdrętwieć, że kompletnie jej nie czujemy, trzeba rzeczywiście trochę czasu odczekać aż dopłynie krew i zaczniemy mieć czucie. W takich stanach ja nawet nie za bardzo potrafię ruszać taką kończyną.
Po prostu jakoś niewygodnie ją położyła.

PS. Jak tam twoje FAQ? Miałeś się na gg odezwać. Wink

Post został pochwalony 0 razy