Byłem blisko?

Sorry, że piszę powtarzający się (chyba) temat. Szukałem go teraz, aby przeczytać ponownie ale nie znalazłem i nie mam czasu, więc piszę w offtopie.

Mam proste pytania.

Z rana coś mnie obudziło, a ja próbowałem zasnąć dalej. Nagle, po jakiś 15 minutach zacząłem się czuć jakbym się unosił i skręcał. Czułem to już podczas snu (płytki sen) ale się wybudziłem. Uczucie te zostało jeszcze przez kilka sekund.
Nagle, ponownie po jakiś 10-15 minutach poczułem wibracje w nogach i coraz głośniejsze piszczenie w uszach (stan hipnagogiczny?). Gdy piski zwiększyły się do maksymalnej głośności, nagle poczułem w głowie taki mało przyjemny impuls (dźwięk). Podobny był do tego, jak np. włącza się telewizor kineskopowy i słyszy się charakterystyczny odgłos ”załączenia”. Poczułem się jakby umysł był kompletnie odcięty od ciała.
Byłem świadomy, więc się przyglądałem (z zamkniętymi powiekami). Widziałem w koło czarne tło, a ze środka wyłaniało się takie małe kółeczko, które się bardzo powoli rozszerzało. W nim był jakiś krajobraz. Skupiłem na nim uwagę, a gdy spróbowałem tam jakoś wejść, wywaliło mnie. Na ”świadomego” przytrafiło mi się to pierwszy raz.

# Daleko mi było do LD?
# Czy miałem paraliż? (nie miałem zamiaru sprawdzać)
# Czy podczas tego stanu mógł mnie odwiedzić pan dusiołek?
# Mogło się to w coś przekształcić? (Sen, OOBE itp.)

Z góry dzięki za odpowiedzi Wink

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez sejnovsky dnia Pon 9:56, 12 Paź 2009, w całości zmieniany 4 razy

Ehh... Jeśli nie umiesz sam ocenić na podstawie choćby tylko tego co jest na forum, w jakim stanie byłeś, to czego oczekujesz od nas? Nie jesteśmy jakimiś wyroczniami. Nie rozwiążemy za ciebie wszystkich twoich problemów ze snem. Masz informacje rozrzucone po całym forum- kombinuj. Myślenie boli tylko za pierwszym razem.:/

Tak, do LD było ci równie daleko jak ze zwykłego snu, tylko tylko, że byłes dużo bliżej snu.

Czy miałeś paraliż? Nie wiem? Miałeś paraliż? Objawy miałeś takie jakie występują kiedy ciało już śpi a umysł jeszcze nie, więc mogłeś mieć. Ale czy miałeś, nie wiem.

Podczas każdego paraliżu z definicji "odwiedza cię pan dusiołek". Tylko czasem to rejestrujesz, a czasem nie.

Tak, mogło się to w coś przekształcić. Ponieważ OOBE nigdy nie zostało udowodnione, a większość z tych którzy w to wierzą i tak uznają że jest to projekcja działajaca na dokładnie tej samej zasadzie co sen, więc powiem tylko że mogło się to przkształcić w sen. Znaczy powinieneś zasnąć.

Post został pochwalony 0 razy

Moim zdaniem tak, byłeś blisko "czegoś" i mogło to być LD. Pasowałoby to do wielu scenariuszy i do moich doświadczeń (jak ulał). Powinieneś dać rzeczom dziać się samym, być może ten obraz zmieniłby się na inny, lub stałoby się coś jeszcze innego. Teraz możesz próbować powtórzyć to doświadczenie gdzieś nad ranem.

Odpowiadając na pytania z mojej perspektywy:
# Blisko.
# Najprawdopodobniej tak, kiedy efekty dźwiękowe były bardzo mocne, paraliż już był. O to chodzi, kiedy ciało zasypia i umysł przestawia się na tryb snu, właśnie to się dzieje.
# Wiele rzeczy się mogło wydarzyć, więc to też, ale po co? W opisach widzę, że pojawia się w nagłych paraliżach, którym towarzyszy strach.
# To już napisałem.

	Cytat:
	Podczas każdego paraliżu z definicji "odwiedza cię pan dusiołek". Tylko czasem to rejestrujesz, a czasem nie.

Nie zgodzę się. Miałem grubo ponad sto paraliży przysennych i za żadnym razem nic mnie nie odwiedzało. Kilka razy miałem tylko poczucie, że coś jest w pobliżu (tak jakbym wiedział że ktoś przyszedł, ale po prostu tam nie patrzył), ale to jest wrażenie, które towarzyszy takim stanom. (co ciekawe, po zażyciu niektórych środków psychoaktywnych jest taki sam efekt obecności) Działy się naprawdę różne ciekawostki, też takie jak napisał sejnovsky (typowy scenariusz), ale nigdy nie spotkałem mary nocnej/"dusiołka" (nazwa jest fajna, sam kilka lat temu widząc podobieństwo opisów tak go nazywałem :) ), choć dużo się o nim opowiada i niektórym się to przytrafia, jak widać są ludzie którzy nigdy tego nie doświadczają. :)
Piszesz, że go nie rejestruję. To gdzie jest?

Przy okazji i z ciekawości. Hike, miałaś podobne nocne bombardowania :P jak ja - czy Ty spotkałaś kiedyś dusiołka?

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Johny dnia Pon 15:03, 12 Paź 2009, w całości zmieniany 1 raz

W paraliży przysennym oddychamy wolniej. Dla umysłu pracującego na pełnych obrotach to trochę za mało tlenu więc przychodzi wrażenie duszenia się. Jeśli to rejestrujesz, to robi się z tego "dusiołek". Jeśli nie rejestrujesz, to znaczy że twój mózg nie jest do końca obudzony i działa tylko na granicy świadomości, wymagając mniejszej ilosci tlenu, przez co nie ma wrażenia duszenia się i nie ma "dusiołka". Niemniej w paraliżu zawsze oddychamy wolniej.
Mnie też się zdażało budzić w paraliżu i też nie rejestrowałem "dusiołka", ale wiem skąd sie bierze, dlaczego tak a nie inaczej i to, że go nie rejstestruję, nie oznacza że go nie ma.

Post został pochwalony 0 razy

Bzdura. Chemoreceptory w układzie krążenia szybko wyłapują wzrost dwutlenku węgla i przyspieszają oddechy. W dusiołku chodzi o odcięte jeszcze czucie somatyczne i niemożność wykonania mimowolnych wdechów - nie czujesz, że oddychasz, a próby wykonania oddechu spełzają na niczym.

Post został pochwalony 0 razy

Risthalion napisał:

W paraliży przysennym oddychamy wolniej. Dla umysłu pracującego na pełnych obrotach to trochę za mało tlenu więc przychodzi wrażenie duszenia się. Jeśli to rejestrujesz, to robi się z tego "dusiołek". Jeśli nie rejestrujesz, to znaczy że twój mózg nie jest do końca obudzony i działa tylko na granicy świadomości, wymagając mniejszej ilosci tlenu, przez co nie ma wrażenia duszenia się i nie ma "dusiołka". Niemniej w paraliżu zawsze oddychamy wolniej.

Mózg nie do końca obudzony wymaga mniejszej ilości tlenu... :) Tak daleko bym się nie posuwał. Tak jak napisał Willow, to że nie możesz świadomie kontrolować swojego oddechu powoduje wrażenie duszenia się (chcesz wziąć wdech, nie możesz i jest to uczucie identyczne, jak gdyby ktoś przyciskał Ci klatkę piersiową, a Twój naturalny oddech w stanie snu jest spłycony - różnie w różnych fazach). Mogę to zarejestrować świadomie (kiedy spróbuję wziąć wdech), albo nie zarejestrować. To nie znaczy, że pojawi się "dusiołek"/mara nocna (jak napisałeś). Mogę otworzyć oczy i zobaczyć, że nic nie ma, albo będzie jeszcze co innego. Nie odbierz mnie źle, po prostu źle odebrałeś informacje o tym, że on się pojawia w paraliżu - tak jakby pojawiał się zawsze. U mnie nie pojawił się nigdy.

	Risthalion napisał:
	to, że go nie rejstestruję, nie oznacza że go nie ma.

To ja już nie wiem, czy nie rejestruję, że mam wrażenie duszenia się, czy nie rejestruję "dusiołka", skoro go nie ma. ;) Z resztą zapytałem już - gdzie w takim razie jest? Co jest za rogiem we śnie? Odpowiedź: nie ma nic dopóki tego nie będziemy postrzegać. Istnieje to tylko w naszym postrzeganiu.

Post został pochwalony 0 razy

Odpowiadając na wcześniejsze pytanie J: pomimo tylu paraliży nigdy nie spotkałam "dusiołka" ( na serio fajna nazwa :3 ). Zdarzyło mi się widzieć zjawy, które były tylko zamazanym konturem, czuć czyjąś obecność i słyszeć jakieś sapanie przy uchu, ale nikt nigdy mnie nie dusił, mimo że wyraźnie czułam, że nie mogę złapać oddechu... Raz odczułam jak ktoś się zbliża i opiera dłońmi obok mojej klatki piersiowej, jednak nie potrafię dokładnie stwierdzić czy chciał mnie udusić. W tamtej bynajmniej chwili nie odebrałam takiego wrażenia... Podsumowując: pan Dusiołek nie przyszedł do mnie jeszcze z wizytą xD

Może teraz trochę odbiegnę od tematu (albo i nie Razz

), ale miałam dwa dni temu dziwną przygodę.
Mam zamknięte oczy - nie mogę się ruszyć. Słyszę krzątanie się mamy po kuchni i otwieranie drzwi od pokoju brata. Mam wrażenie jakby mijały godziny. Mój umysł powoli wariuje i nie wie co ze sobą zrobić. Ciało nadal nie może się ruszyć, choć w głowie myśli pracują pełną parą. Aż tu nagle wstaję! Tak po prostu. Chyba nawet nie stawiam nóg na podłogę ( nie czuje jej ) zupełnie jakbym płynęła. Wychodzę z pokoju - jest cicho. ( Drzwi do swojego pokoju zawsze zamykam na klucz, ale akurat wtedy nawet nie złapałam za klamkę). Stoję przed lustrem na przedpokoju. Moja uwaga skupia się na odbiciu. Mam przymknięte oczy - stąd zamazany obraz otoczenia. Jednym szybkim ruchem otwieram je szerzej (jakbym mocno szarpnęła). Są normalne. Dalej już tylko przez ułamek sekundy widzę wyraźny obraz otoczenia, jakieś elementy odbijające się w lustrze i jakby ktoś potrząsną mną niczym szmacianą lalką - budzę się. Pytam mamy czy wchodziła do pokoju brata - potwierdza.
Co to było? Jedyną myślą, która mi przychodzi do głowy jest OBE, ale nie jestem pewna...

Post został pochwalony 0 razy

OBE, FA, LD. :) Jedno jest pewne, wstałaś sennym ciałem. :)

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Johny dnia Nie 23:38, 25 Paź 2009, w całości zmieniany 1 raz