Chory przekaz senny pod wpływem stresu.

Temat o sennej podświadomości i wiedzy jakiej możemy z nich wynieść już był, ale teraz z innej beczki.

Zasypiając przy znacznie podniesionym poziomie kortyzolu (np. duża dawka nikotyny, albo kofeiny <czy poprostu stres>). Zaśnięcie co prawda bardzo trudne, ale jak się potrafi to się da, prawie od razu głębokie REM się włącza Twisted Evil

- Z reguły pojawiają się sny, które odbijają się na naszych emocjach.
Np. w życiu odczuwamy coś, wiążemy to z czymś w rzeczywistości, a we śnie pojawia się to w innej formie i wzbudza emocje po przebudzeniu.

Czy uważacie, że z tych snów można wyciągnąć jakieś wnioski, lekcje czy olać?
Jest dużo bardzo dużo Tez i na pewno dużo osób się tu wypowie twierdząco, że sny to nasza podświadomość i możemy z niej dużo wyciągnąć, ale ja się z kolei spotkałem się z założeniem, że sny wywołane stresem wzbudzające w nas skrajne emocje są po prostu chore i wyciąganie z nich przekazu mija się z celem.

Co o tym myśli nasze forumowe grono? Doświadczył ktoś czegoś podobnego?

Pozdrawiam.

P.S jeśli kogoś to interesuję - często w takich snach kłócę się z bliskimi mi osobami, często skrajnie tworząc konflikt, albo jestem atakowany, prześladowany przez jakieś obce/znane osoby. Wywołuje to we mnie bardzo silne i znane uczucie stresu/żalu. Do tego pojawia się często silny lęk wysokości którego nie mam w realu.
To tak jak by jest odbicie moich stresów i lęków z dnia codziennego w jakiejś innej formie, i po przebudzeniu odczuwam ulgę wynikającą rozładowaniem tych emocji w ten niezrozumiały sposób.

W rzeczywistości utrzymuję bardzo dobre relację z rodziną, ostatnio nawet lepsze, a środowisko w którym spędzam czas, darzy mnie bardziej aprobatą, a jeśli już źle to brakiem zainteresowania aniżeli chęcią zrobienia krzywdy. Przy spokojnym śnie, występuję właśnie takie odwzorowanie rzeczywistości i budzę się wypoczęty.

I tak sobie wymyśliłem, że to co ukazują nam takie stresujące sny, to prawdziwe podłożę lęków i przyczyny stresu dnia codziennego. Przepracując je w jakiś sposób, bardziej umielibyśmy kontrolować swoje emocje i mniej rzeczy by nas przejmowało. Z drugiej jednak strony wydaję mi się to po prostu chore bo bierze się z przysłowiowej dupy.

Ja obstawiam, że podświadomość sobie wymyśla jakiś obraz odbijający emocje i nie ma nic wspólnego z tym co siedzi w bani. Czyli mówiąc sen ryje beret.

Ale jestem otwarty na wszystkie wasze sugestie bo temat ostatnio mnie zaciekawił.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Matisek dnia Nie 12:44, 03 Kwi 2016, w całości zmieniany 5 razy

Inni ludzie ci zazdroszczą i wpływają na treść twoich snów.

Post został pochwalony 0 razy

To już jest chore, ale miły i mam nadzieje ironiczny post xD

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Matisek dnia Nie 13:50, 03 Kwi 2016, w całości zmieniany 1 raz

@Matisek
Ostatni tego typu sen miałem może z dwa tygodnie temu, po zarwanej nocy (jak mniemam podczas braku snu chyba wydzielają się hormony stresu). Spałem praktycznie z 24 godziny (było to z soboty na niedzielę, bo w piątek miałem maraton gier strategicznych i graliśmy całą noc Smile

) i przez ten czas prawie każdy sen opierał się o motyw ucieczki lub walki. Pamiętam jak ciągle jakieś potwory/moja rodzina mnie prześladowały , a w jednym z snów zostawaliśmy zamykani w więzieniu za nieodrobienie prac domowych, kobiety zaś występowały nago przed dyrektorem Wink

Czy można wyciągnąć z tego jakieś wnioski, tego nie wiem...
Pamiętam za to inne marzenie senne, w którym moja mama pozwoliła mi nie iść na basen (co wtorek na w-f'ie chodzimy) i po obudzeniu czułem się bardzo źle, że jednak będę musiał iść. Jak już trochę oprzytomiałem, to wyciągnąłem wniosek, że powinienem iść i nie ulegać wyimaginowanemu problemowi (tak się wkrótce okazało).
Na tej podstawie mogę stwierdzić, że sny wywołane stresem mogą być przydatne w ten czy inny sposób Smile

także nie ma co ich zlewać.

Post został pochwalony 0 razy

Nie wiem, czy moje doświadczenia można podpiąć pod temat stresu, ale myślę, że ten "chory przekaz" musiał mieć w nim swoje korzenie. Razz

Kiedyś, gdy robiłem długie, kilkugodzinne drzemki w ciągu dnia, zwykłem miewać następującej nocy sny pełne napięcia z fabułą, która na każdym kroku próbowała zrobić mi sieczkę w głowie. Przepis był prosty - spałem kilka godzin po przyjściu do szkoły, później od razu zabierałem się do nauki, a po 23 odpuszczałem sobie wszelki wysiłek i próbowałem zasnąć. Oczywiście, z racji długiego snu było to niemożliwe, więc leżałem, wierciłem się i męczyłem z brakiem senności. Dopiero po godzinie przychodził upragniony sen... ale zaraz, czy na pewno taki upragniony?

Pamiętam moje pierwsze, stresujące doświadczenie po takim setupie. Pomijając kilka początkowych scen, które były zwiastunem nadchodzącej serii wydarzeń, zaczęło się od następującej akcji (zasnąłem we śnie, of course):

Cytat:

Zasnąłem i wpadłem w sen. Stara, obdarta klitka. Złuszczona farba na ścianach, nieopodal mnie stały spruchniałe, drewniane drzwi. W prawym, dolnym rogu pola widzenia wyświetlił się tytuł filmu, który miałem sam wyreżyserować na własnych oczach. Nie pamiętam kontretnej nazwy, ale związana była ona ze wsią.

Coś zbliżało się do drzwi. Był to pociąg, dobrze mi znany motyw. Przejechał, zniknął. W drzwi uderzył teraz ogromny tir - tak, że widoczna była tylko kabina. Jej przednia część odleciała. Pod nią znajdowało się parę rurek. Wyglądały jak... lufy! Wystrzeliły z nich w moim kierunku ołowiane pręty, z którymi kontaktu cudem ominąłem, zasłaniając się poduszką.

Pojawił się starszy mężczyzna. W przetartej, czarnej bluzie z podwiniętymi rękawami. Był mocno opalony, miał siwe włosy splecione w kucyk oraz niewielką brodę. Czułem od niego typowy zapach bezdomnego. Złapał mnie za ramiona i odepchnął w tył. Za mną nie było ściany - wyjście prowadziło do portu, natomiast pod nim znajdował się zsyp. Mężczyzna złapał mnie pod pachami i próbował do niego zrzucić. Na szczęście uspokoiłem sytuację, pozwoliłem mu mnie puścić.

Dalej napięcie było tak ogromne, że obudziłem się... ale to było tylko FA. Pojawiło się multum napiętych myśli, które wymuszały płynną akcję. Wyobrażałem sobie różne stresujące sytuacje, przeżywając je za każdym razem od początku do końca. W ostatniej rzuciłem szklaną butelką samochód, a trzask przeniknął mnie i obudził.

Wydarzenie choć stresujące i raczej niepożądane w środku tygodnia przed szkołą, zaciekawiło mnie i powtórzyło się jeszcze kilkakrotnie. Za drugim razem pojawiło się znacznie więcej osobistych wątków i zacząłem rozpylać się po pokoju, tracąc orientację czasoprzestrzenną. Innym razem siedziałem w pokoju w akompaniamencie trzasków i skrobania ze wszystkich możliwych stron.

Myślę, że najbardziej pamiętnym snem jest jednak fatalne wyobrażenie paraliżu sennego. Poniżej zamieszczam pełny wpis, którego chaotyczność idealnie odzwierciedla losowość wydarzeń i brak jakiejkolwiek logiki.

Cytat:

Obudziłem się (nadal we śnie). Coś nie grało, w połowie byłem we śnie, w połowie kurczowo trzymałem się jawy. Nie byłem sparaliżowany, ale czułem, jakbym ważył tonę. Nie mogłem zatem po prostu otworzyć oczu albo się ruszyć. Starałem się przewrócić na bok, było to bardzo trudne, ale nie niemożliwe.

Rozbłyski przed oczami. To mój pokój. Zastanawiałem się, czy to sen, czy to jawa. Nie mogłem tego ocenić. Widziałem sufit, jednak po chwili obraz przeskoczył i zobaczyłem inną część pokoju. Wraz z tym przejściem związana była zmiana ułożenia ciała. Zza półką ukryty był zegarek, próbowałem odczytać godzinę, ale nie mogłem obrócić głowy. Cyfry jarzyły się na zielono - nie na czerwono, jak na jawie.

Postanowiłem się trochę poszarpać. Napiąłem mięśnie i spróbowałem zmienić pozycję. Małymi krokami udawało mi się pochylać głowę w dół. Zobaczyłem teraz mój kosz. Worek na śmieci falował, pewnie był przeciąg. Wydawał przy tym niesamowicie głośny i ostry szelest, który wrzynał mi się w uszy. Obraz nadal nie funkcjonował prawidłowo, po chwili zobaczyłem inną część pokoju - kolejna zmiana pozycji. Ogłuszył mnie pisk, krzyk, sam nie wiem. Przestawałem czuć ciało, chyba zasnąłem na chwilę. Odwrócony byłem teraz w zupełnie innym kierunku. Zacząłem tracić orientację. Ruszanie głową nic nie dawało - obraz robił swoje, sen pokazywał, co chciał. Ucichły wszelkie dźwięki, więc mogłem odetchnąć, przynajmniej nie ogłuchnę.

Leżałem teraz zwrócony w stronę okna. Na parapecie stały różne paprocie, te najbliższe owijały się wokół mojej szyi. Coś świeciło za oknem. Nie wiedziałem, czy sprawdzać, czy też nie. To sen czy jawa? Ani przez chwilę nie przeszła mi po głowie myśl o TRze. Mimo że czułem się lżej, ciało mnie nie słuchało. Nie mogłem się płynnie poruszać, wykonywałem krótkie zrywy, które wkrótce zwlekły mnie z łóżka. Czułem wykładzinę. A obraz zniknął. Gdzie ja w końcu jestem? Próbowałem wstać, akomodować wzrok do ciemności, na marne. Ostatnim zrywem poszybowałem w stronę krzesła i przygrzmociłem w komodę. Obudziłem innych domowników. Miałem nadzieję, że to tylko sen.

Jeszcze przez krótki okres leżałem w łóżku. Myślałem o tym, żebym zasnąć i obudzić się rano, ale wizja przezwyciężenia blokad umysłu była bardziej kusząca. Przysypiałem na chwilę, budziłem się raz w jednej, raz w innej pozycji. Przed oczami skakały mi czarne plamy. Nie wiedziałem, ile jeszcze będę musiał się z tym bawić...

Także polecam senny masochizm Smile

Post został pochwalony 0 razy

Ha, a myślałem, że tylko ja mam takie schizy w snach Smile

Jak rok temu chodziłem do gimnazjum i cały czas byłem zestresowany, to takie sny pojawiały się praktycznie przynajmniej dwa razy w tygodniu. Z początku było to bardzo męczące jak nie mogłem się ruszać we śnie, albo wchodziła na mnie moja koleżanka i mnie dusiła Wink

Pamiętam jak śniło mi się że mam paraliż przysenny i próbowałem wyjść z ciała (dziwne bo oobe się nie interesuje). Moje prawdziwe ciało nie chciało wypuścić mojego ciała astralnego i tak przez chwilę się siłowaliśmy, aż przypięło mnie ono do siebie szelkami, a potem obieło nogami i rękami Smile

Także sen kompletnie bez sensu Smile

Post został pochwalony 0 razy