Czy wiesz że ?

	Cytat:
	Nie wiem co nie pasuje Ci w naukach Diamentowego Wozu. Praktykujący tę ścieżkę twierdzą, że budda opracował wiele rodzajów nauk, dla różnych osób o różnych zdolnościach. Nie widzę nic złego w tym

W książce którą czytałem, autor który był w tybecie i widział te praktyki opisał Diamentowy Wóz jako szkołę pełną rytuałów, demonologii i jako wisienka na torcie, inicjacja podczas której osoba inicjowana (nie wiedziałem jak to nazwać) po zażyciu środków halucynogennych i przebywaniu w dymie kadzideł odbywa stosunek seksualny z jakąś boginią. Nie wiem jak Ty, ale ja wierzę człowiekowi który tam był, a nie ludziom z internatu Wink

.

Co do samego buddyzmu, to już widzę, jak nasz kochany pierwszy budda w grobie się przewraca widząc, że ludzie mu robią posążki ze słota. Człowiek który gardził materializmem, twierdził że wszystko to jest nieistotne i nie ważne. A oni mu posążki i pomniki ze złota robią :O.

A wiesz, że buddyzm przyjmował mniejsze kulty do siebie? Wiesz, że rytuały i cały mistycyzm wywodzi się z pomniejszych religii które zostały zasymilowane? Poczytaj doktryny Wielkiego Wozu i zobacz na Diamentowy, przeskok jest nie do opisania. A skoro budda znał prawdę ostateczną, dla czego miałaby się ona zmieniać?
A teraz powiedz mi jeszcze jedno, co z Ciebie zostanie jak zniknie ego? Bo jak tą zagadkę rozwiążesz, to wszystkie moje problemy egzystencjalne rozwiązane Very Happy

.

A może by tak założyć temat o samym buddyzmie? Myślę, że to temat bardzo ciekawy i warty uwagi, ale szkoda go rozrzucać przędzie jako offtop Wink

.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Wasp dnia Pią 19:59, 01 Lut 2013, w całości zmieniany 1 raz

wasp3r napisał:

W książce którą czytałem, autor który był w tybecie i widział te praktyki opisał Diamentowy Wóz jako szkołę pełną rytuałów, demonologii i jako wisienka na torcie, inicjacja podczas której osoba inicjowana (nie wiedziałem jak to nazwać) po zażyciu środków halucynogennych i przebywaniu w dymie kadzideł odbywa stosunek seksualny z jakąś boginią. Nie wiem jak Ty, ale ja wierzę człowiekowi który tam był, a nie ludziom z internatu Wink

.

To chyba czytałeś jakąś powieść, np. "włóczędzy dharmy" Smile

Ja nie wierzę ludziom z internetu, a opisom, książką mistrzów tej linii, nagraniom nauczycieli buddyjskich. Posłuchaj sobie na jutube nagrania np Wojtka Tracewskiego, nauczyciela Diamentowego Wozu, nie ma tam nic o halucynogenach ani "wisienkach na torcie".
Albo poczytaj sobie książkę "108 odpowiedzi jogina" nauczycie tej lini. W każdym razie przekonasz się, że opowiadają oni np o 4 szlachetnych prawdach, współczucie itd- podstawowych naukach- tych samych co "prawdziwy" budda. W każdym razie to co opisujesz ma się niewiele do tego co oni robię, z tego co wiem. A w Polsce praktykuje tę ścieżkę pewnie kilka tysięcy osób i nie sądzę żeby to polegało na tym co piszesz (a raczej na trzaskaniu nyndro, jak "prawdziwy budda")
Swoją drogą co to za książka na której się opierasz?

	wasp3r napisał:
	Co do samego buddyzmu, to już widzę, jak nasz kochany pierwszy budda w grobie się przewraca widząc, że ludzie mu robią posążki ze słota. Człowiek który gardził materializmem, twierdził że wszystko to jest nieistotne i nie ważne. A oni mu posążki i pomniki ze złota robią :O.

To nie był pierwszy budda, niestety Wink

	wasp3r napisał:
	A wiesz, że buddyzm przyjmował mniejsze kulty do siebie? Wiesz, że rytuały i cały mistycyzm wywodzi się z pomniejszych religii które zostały zasymilowane? Poczytaj doktryny Wielkiego Wozu i zobacz na Diamentowy, przeskok jest nie do opisania.

Które " mniejsze kulty"? bon? Czy jakiś inne? Ile tych religii jest? Doktryny Wielkiego Wozu i Diamentowego nie sądzę, żeby się wiele różniły. Poza tym, wadżrajana (diamentowy) zawiera w sobie nauki mahajany (wielkiego wozu) i hinajany (małego wozu). Więc to nie jest tak, że wadżrajana to 100% co innego niż mahajana. Wadżrajana zawiera w sobie nauki mahajany, ale dodaje też coś od siebie.

	wasp3r napisał:
	A skoro budda znał prawdę ostateczną, dla czego miałaby się ona zmieniać?

Prawda ostateczna się nie zmienia, zmienia się tylko sposób patrzenia na nią i podejście. Patrzenie z innej perspektywy, od innej strony, spojrzenie na inne aspekty i właściwości oraz metody (praktyki, medytacja) które do niej prowadzą. Prawdy ostatecznej nie da się zmienić, jest ona pierwotna w stosunku do systemu/religii i z tego względu buddyzm ma tyle tradycji i nauk, bo system jest wtórny w stosunku do prawdy ostatecznej.

	wasp3r napisał:
	A teraz powiedz mi jeszcze jedno, co z Ciebie zostanie jak zniknie ego? Bo jak tą zagadkę rozwiążesz, to wszystkie moje problemy egzystencjalne rozwiązane ..

Natura umysłu, natura buddy, przejrzyste światło. Poczytasz o tym np w "tybetańskiej jodze snu i śnienia" jak i we wielu książkach. Jest to podstawowa nauka buddyjska, związana z koncepcją pustki i natury umysłu. I nie ja zagadkę rozwiązałem, tak mówi buddyzm.

	wasp3r napisał:
	A może by tak założyć temat o samym buddyzmie? Myślę, że to temat bardzo ciekawy i warty uwagi, ale szkoda go rozrzucać przędzie jako offtop .

Wg mnie to nie jest dobry pomysł. O buddyźmie bardziej można poczytać lub podyskutować głębiej na [link widoczny dla zalogowanych] (i znajdziesz tam pewnie wiele o swoim ukochanym Diamentowym Wozie)

incestus napisał:

Nie rozumiem tego wnioskowania. Skoro zgadzasz się, że reinkarnacja = cierpienie , a celem mnicha jest wyjście z kontinuum bólu, czyli przerwanie ciągu swoich reinkarnacji - to czy nie dąży to do unicestwienia, śmierci?? Nie jest prawdą, że dla buddysty reinkarnacja to przekleństwo, że dążą do tego , aby umrzeć całkowicie i nie obudzić się?
A Budda z tego co pamiętam, to definicja człowieka, który osiągnął pełne zrozumienie świata i z tego powodu obecnie rezyduje w swojej ostatniej inkarnacji. Dlatego mówi się nauki po prostu Buddy, bo wszystkie powinny mieć identyczne przesłanie.

Mieszasz pojęcia odrodzenia i urzeczywistnienia z pojęciem śmierci. Umrzeć to możesz pod koniec swojego życia (wcielenia). Jak ktoś jest urzeczywistniony ("oświecony") to umiera jak każdy inny (chyba że osiąga "tęczowe ciało") i po prostu nie rodzi się na nowo. To nie znaczy że umarł (jak można umrzeć dwa razy)? A raczej znaczy to że nie narodził się ponownie. Więc w gruncie rzeczy wręcz przeciwnie, unika śmierci (bo się nie narodzi). Załóżmy, że ktoś nie jest "oświecony" więc żyje powiedzmy 1 żywot i się nie odradza. Unika tym samym śmierci, bo gdyby się odrodził to znaczyłoby to że umrze kiedyś Smile

A osoba która się odradza x razy to x razy umiera, więc raczej odradzanie się (nie bycie urzeczywistnionym i nie przerwanie łańcucha reinkarnacji) prowadzi do śmierci Wink

"Umrzeć całkowicie i nie obudzić się"- nie możesz "umrzeć całkowicie" albo "mniej całkowicie" Umierasz to umierasz- i tyle. Czy się odradzasz- to inna sprawa Wink

Budzisz to się rano, a nie w nowym życiu.

Buddyzm nie uczy niechęci i nienawiści umierania i odradzania się Wink

Żadne to "przekleństwo"

Nie, budda to nie ktoś kto rezyduje w swojej ostatecznej inkarnacji. Budda to ktoś całkowicie urzeczywistniony- nawet Ty czy ja możemy być buddami w tym życiu, bo każda ma wrodzoną naturę buddy- to podstawowa nauka buddyzmu i bez niej buddyzm nie miałby żadnego sensu. Ale rzeczywiście, jeśli byśmy osiągnęli urzeczywistnienie to byśmy się nie narodzili. Ale to nie jest tak, że z góry wiadomo że ktoś odradza się po raz ostatni.

To nie jest tak, że reinkarnacja=cierpienie i mnich czy praktykujący dąży do tego żeby się nie odradzać. On dąży do tego żeby wyjść z cierpienia na zawsze, a brak reinkarnacji będzie "skutkiem ubocznym" To reinkarnacja wynika z cierpienia, a nie cierpienie z reinkarnacji.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Andrewek dnia Sob 14:05, 02 Lut 2013, w całości zmieniany 1 raz

Mieszanie pojęć jest bez znaczenia, nie zaprzeczyłeś, że droga buddysty dąży do śmierci. Chodzi o przerwanie strumienia świadomości. Cierpienie to chęć życia, parcie do nieśmiertelności, strach przed śmiercią. Odżegnanie się od tych uczuć wyzwala buddystę, doprowadza go do Nirvany, zakończenia istnienia, które jest bólem. Umożliwia mu zapadnięcie w sen, prawdziwy odpoczynek - nieistnienie.
Myślę, że sam wiesz, że przesadziłeś z tym " efektem ubocznym ". Brak reinkarnacji to spodziewany skutek, cel. Nowocześni buddyści nie zdają sobie z tego sprawy, bo ciągle trzyma ich rządza istnienia, interpretują to sobie życzeniowo.

Post został pochwalony 0 razy

Wręcz przeciwnie, mieszanie pojęć ma znaczenie. Nie zaprzeczyłem co mówisz, bo stwierdziłem, że terminologia którą się posługujesz jest inna niż terminologia buddyjska, więc to co mówisz nie ma dla mnie sensu nie na mocy znaczenia tego co mówisz ale na mocy znaczenia języka którym to określasz.
Droga buddysty nie dąży do śmierci. Droga buddysty dąży do przebudzenia. Ale oba te pojęcia są nie dosłowne, metaforyczne. A do śmierci to dąży każdy człowiek, czy buddysta czy nie- mam na myśli to, że dąży w sensie że umrze, a nie że tego chce czy nie.

	incestus napisał:
	Cierpienie to chęć życia, parcie do nieśmiertelności

Totalnie się nie zgodzę. To że cierpisz nie jest równoznaczne ani z tym, że chcesz żyć ani z tym że dążysz do nieśmiertelności. Możesz cierpieć i ani nie chcieć żyć ani dążyć do nieśmiertelności. Możesz też nie cierpieć i chcieć żyć i dążyć do nieśmiertelności.

Tutaj skłoniłbym się do stwierdzenia, że oświecenie jest nieśmiertelnością, a nie cierpienie, tak jak sugerujesz. Nieśmiertelność zawiera paradoks, to znaczy kiedy chcesz być nieśmiertelny chcesz "trwać wiecznie" to znaczy "istnieć w czasie który nigdy nie przeminie". A to jest niemożliwe, bo wszystko co związane z czasem jest warunkowe i przeminie. Wszystko co jest warunkowe przemija, jest nietrwałe, więc nie może trwać wiecznie. I dlatego właśnie buddyzm uczy o dążeniu do wyzwolenia- wyzwolenia z uwarunkowania, czasu, nietrwałości.

	incestus napisał:
	Odżegnanie się od tych uczuć wyzwala buddystę, doprowadza go do Nirvany, zakończenia istnienia, które jest bólemi

To nie jest pogląd buddyzmu- to Twój pogląd i interpretacja. Odżegnanie od tych uczuć wcale nie wyzwala buddysty, ani nie doprowadza do Nirvany. I wcale istnienie, nie jest bólem. Buddyzm tak nie mówi Wink

Nasze przywiązanie jest bóle, istnienie jest super Smile

	incestus napisał:
	Umożliwia mu zapadnięcie w sen, prawdziwy odpoczynek - nieistnienie.

Nie, to nie jest zapadnięcie w sen, ani nieistnienie

	incestus napisał:
	Brak reinkarnacji to spodziewany skutek, cel

Zupełnie nie tak. Buddyzm dąży do oświecenia, a kiedy praktykujący się urzeczywistni to jest urzeczywistniony i gitara. Odrodzi się czy nie nie ma znaczenia. Reinkarnacja sama w sobie nie jest problemem!

	incestus napisał:
	Nowocześni buddyści nie zdają sobie z tego sprawy, bo ciągle trzyma ich rządza istnienia, interpretują to sobie życzeniowo.

Nie bardzo rozumiem co masz na myśli, możesz wyjaśnić?

I tutaj chcę coś jeszcze powiedzieć. Buddyzm silnie związany jest z koncepcją dualizmu i braku dualizu. Podstawową nauką buddyzmu jest to, że cierpienie powodowane jest przez dwie postawy- pragnienie i niechęć. (+ i -). Tak samo wszystko opiera się na tych dwóch skrajnościach (życie-śmierć, dobro-zło, porządanie-niechęć, lubię-nie lubię). Z tego co Ty piszesz jasno wynika, że uważasz że buddyzm opiera się na niechęci (do życia, reinkarnacji, cierpienia) i dąży do istnienia.

A jest zupełnie inaczej, buddyzm doprowadza do stanu w którym wychodzi się poza te skrajności- postrzega się wszystko takie jakie jest, ale ani się tego nie pragnie, ani się tego nie odpycha. Ale nie jest tak, że się coś odrzuca- życie, śmierć, odradzanie, istnienie/nieistnienie nic z tych rzeczy.
Jeśli ktoś dąży do nie istnienia to nie jest urzeczywistniony, bo po pierwsze pragnie nie istnienia a po drugie ma niechęć do istnienia Wink

I na tym polega właśnie samsara.

Buddyzm zaznacza, że ludzie często wpadają w dwie skrajności- albo że nic nie ma (nihilizm) albo że wszystko jest rzeczywiste i trwałe (eternalizm) pogląd buddyjski jest inny.

W każdym razie- pogląd który prezentujesz na buddyzm nie jest poglądem buddyjskim.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Andrewek dnia Sob 18:44, 02 Lut 2013, w całości zmieniany 3 razy

	Cytat:
	Swoją drogą co to za książka na której się opierasz?

Czytałem [link widoczny dla zalogowanych] książkę. Widzę, że będę się musiał lepiej zapoznać z tematem, i że jedna książka nie wystarczy. Jednak wydaje mi się, że warto też poznać obiektywną opinię całego tematu Wink

.
I dzięki za link do forum, czeka mnie dłuuga lektura Wink

.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Wasp dnia Sob 20:29, 02 Lut 2013, w całości zmieniany 2 razy

Nie znam książki.

Może i są takie przypadki- a tego nie wiem i nie mogę być pewny Wink

Ale nigdy nie słyszałem aby jakikolwiek nauczyciel (Lama czy instruktor) Diamentowego Wozu o tym mówił czy to pochwalał.

Co do forum- świetne forum, miłej lektury Wink

Post został pochwalony 0 razy

Możliwe, że jest to moja intererpretacja, ale jestem przekonany, że jest prawidłowa Smile

Unicestwienie nie jest celem, ale konsekwencją braku celów. Każda motywacja to cierpienie i przywiązanie - głód, popęd seksualny, a także chęć życia. Oświecenie odżegnuje buddystę od bólu, sprawia, że niczego nie potrzebuje - a kiedy nie ma pragnień, nie ma też dążeń, zostaje bezruch, odpoczynek. Współcześni mnisi są w stanie ograniczyć większość potrzeb, ale paradoksalnie rośnie w nich żądza bycia mądrym, stania się prawdziwym wyznawcą, co oddala ich od drogi oświecenia. Ktoś, kto rozumie niedorzeczność jaźni naturalnie odrzuci wszystko. To też jest przywiązanie.

Post został pochwalony 0 razy

Zupełnie nie tak.
Nie jest tak, że każda motywacja to cierpienie i przywiązanie.
Budda (osoba urzeczywistniona) ma motywację jak każda inna osoba.
Oświecenie wcale nie sprawia, że dana osoba niczego nie potrzebuje Wink

Wcale nie pozostaje bezruch.
Wcale osoba urzeczywistniona nie ma celów Smile

Jaźń wcale nie jest niedorzeczna.

Na temat oświecenia można podać taką metaforę. Nasz umysł można porównać do pokoju. W tym pokoju są różne przedmioty- lampa, telewizor, kanapa itp. Normalnie zauważamy każdy przedmiot z osobna i wtedy cierpimy- bo widzimy każdy jako odrębny od innych, widzimy zniekształcony wycinek rzeczywistości, jedną część negując inną i to stwarza cierpienie.
Osoba która osiąga urzeczywistnienie postrzega przestrzeń w tym pokoju. Ona nie jest podzielona, ona obejmuje cały pokój razem ze wszystkimi przedmiotami w nim. Ale taka osoba oprócz przestrzeni doskonale postrzega przedmioty w niej, a wręcz w bardziej doskonały sposób niż "zwykła osoba".

Ty sugerujesz jakoby osoba po osiągnięciu stanu buddy była w przestrzeni negując i odrzucając przedmioty w niej- a tak nie jest, bo wtedy nie ma już takiej potrzeby. Wszystko jest na swoim miejscu, nadal są potrzeby, pragnienia, motywacje, chęci, cele ale sposób patrzenia jest z innej perspektywy- esencji wszystkich obiektów a nie z poziomu odrębnych obiektów jako materii.

Oświecenie traktujesz jako intelektualną koncepcję do własnych fantazji. Oświecenie jest wynikiem medytacji, a medytacja we większości przypadków to zaawansowana praca nad stanami własnego mózgu a szczególnie nad procesami uwagowymi. Badania naukowe (eeg, fmri) dowodzą, że medytacja zmienia pracę mózgu w bardzo duży sposób i ma bardzo pozytywny wpływ na jednostkę. Nie jest to zatem jakiś intelektualny koncept jak dla Ciebie, ale realne, mierzalne, powtarzalne, fizyczne, obiektywne zjawisko. Nie mówię tu o oświeceniu, ale o medytacji która do niego prowadzi.

Post został pochwalony 0 razy

Ty z kolei traktujesz medytacje magicznie. Medytacja Vipassana prowadzi do oświecenia i nie jest niczym innym od czystej samoobserwacji. Przyglądając się każdej czynności umysłowej i cielesnej z osobna mamy zauważyć, że nie ma nic stałego w człowieku, że jesteśmy zlepkiem myśli gnanych przez wiatr. To co uważaliśmy za " nas " było tylko pojęciem roboczym nie przedstawiającym realnej funkcji mózgu. Oświecony pozwala życiu płynąć, podświadomość i świadomość zrównują swoje dążenia, proste chęci pojawiają się same, nie są sztucznie wytwarzane przez ego, które nie jest już do niczego przywiązane. Nie mówie tu o postawie niechęci, tylko całkowitej obojętności - oświecony osiągnął pełne zrozumienie, nie cierpi, niezależnie co robi - jest zawsze tak samo zadowolony. Nie obchodzi go nawet, czy będzie żył, czy wkrótce umrze, nie dąży w żadnym kierunku, nie potrzebuje niczego do szczęścia

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez incestus dnia Nie 11:30, 03 Lut 2013, w całości zmieniany 1 raz

Nie traktuję medytacji magicznie. Traktuję medytację po buddyjsku, to znaczy mam pogląd na medytację dokładnie taki jak uczą mnie moi buddyjscy nauczyciele.
Ty mówisz o vipassanie jako medytacji jednocześnie wplatając w to swoją interpretację poglądu buddyjskiego. Tak się w buddyźmie nie robi, nie ważne czy to buddyzm tybetański, czy therawada (jak już mówisz o vipassanie)- chyba że mówisz o tej "niebuddujskiej" vipassanie od Goenki.

Nie rozumiem dlaczego wypaczasz pogląd buddyjski jednocześnie zachwalając vipassanę. Bo to co mówisz o vipassanie jest właśnie poglądem buddyjskim i poglądem na oświecenie. Raz jedno mówisz, później temu zaprzeczasz Wink

Ciekawe, ile w tym Twojego doświadczenia.

Post został pochwalony 0 razy

Nie praktykowałem Vipassany a Buddyzm znam tylko z podręcznika. To są moje doświadczenia z naturalnej samoobserwacji, więc oświecenia nawet nie liznąłem Smile

Filozofia buddyjska po prostu do mnie trafia, a ja ją w ten sposób rozumiem. Nie widzę w niej miejsc, gdzie miałbym sobie zaprzeczać. Według mnie to ty nie chcesz zobaczyć jaka jest naprawdę, bo jesteś przywiązany do jej obecnego kształtu, tego co mówią ci nauczyciele i do "optymistycznej " wizji ciągłego istnienia. Część moich tekstów wydaje ci się nihilistyczna i okrutna, dlatego je negujesz. Ktoś nieprzywiązany nie wyczytałby w nich nic niewygodnego. Proste : kiedy czegoś pragniesz -cierpisz. Przestaniesz pragnąć - nie cierpisz, ale i tak to dostajesz. Życie płynie samo i nie musimy go pchać do przodu. Życie jest, nas nie ma.

Post został pochwalony 0 razy

Nie chodzi mi tu o moje ani Twoje poglądy. Rozmawiamy o poglądzie buddyjskim, który jest taki jaki jest, a nie inny. Ty przedstawiasz, że pogląd buddyjski jest jakiś, a jest zupełnie inny. Ja mówią o poglądzie buddyjskim, a Ty o swoim poglądzie na temat poglądu buddyjskiego twierdząc że taki jest buddyzm. Ja mówię o faktach dot. poglądu buddyjskiego, a Ty o swoich opiniach na jego temat twierdząc, że to fakty. A nie wiesz, jaka jest moja opinia na jego temat, choć twierdzisz, że wiesz Wink

Post został pochwalony 0 razy

Ja mówię jakie są prawidłowe wnioski, które wynosi się po oświeceniu. Taki powinien być pogląd buddyjski. Trudno mi uwierzyć, że jest inny. Kwestia przekazu, chyba że zniekształceń. Zaprzeczyłeś paru pojedynczym moim zdaniom, istotnie niefortunnie sformułowanym. Napisz w takim razie, jak jest według twojego przejętego poglądu:
Co się w człowieku reinkarnuje?? Co wspólnego ma jedne wcielenie z drugim, co je łączy, po czym poznać, które wcielenie jest czyje?

Post został pochwalony 0 razy

Cudownie nasz mistrzu, że mówisz jaki powinien być pogląd buddyjski. Setki/tysiące lat studiów i mistycznej praktyki mistrzów buddyjskich nie wystarczą najwidoczniej Smile

Choć sam już nie wiem o czym mówisz, bo raz stwierdzasz, że oświecenie to nieistnienie i ucieczka od życia i dążenie do śmierci, a raz że fajnie i wszystko płynie.

Co do reinkarnacji. Nie wiem jaki jest oficjalny pogląd, ale ja bym obstawiał, że reinkarnuje się nasz "magazyn karmy" czyli indywidualnie przez nas zgromadzona karma, czyli uwarunkowanie i przyczyna cierpienia. Żadne tam "ja" na pewno (choć ono jest skutkiem karmy)[/b]

Choć osobiście, reinkarnacja mnie nie wiele interesuje i nawet nie wiem czy w nią wierzę Wink

P.S
Jak masz czes i chęć to polecam Tobie przeczytać książkę "Tybetańska Joga Snu i Śnienia" to zobaczysz czym dla mnie jest buddyzm i jak zapatruje się on na kwestię snu i śnienia. A do prawdy jest to niezwykle ciekawe i głębokie spojrzenie, i w naszym temacie (tego forum) to może i coś praktycznego wyniesiesz dla siebie. Jest to raczej praktyczne podejście, niż czysto teoretyczne i abstrakcyjne.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Andrewek dnia Nie 20:36, 03 Lut 2013, w całości zmieniany 2 razy

Setki lat formułowania wiedzy, którą nabywa się podczas jednego oświecenia Smile

Spróbuję streścić o co mi chodzi - Nirvana to zakończenie procesu nabywania informacji, wiedza absolutna o sensie życia. Człowiek dowiaduje się, że nie musi wkładać wysiłku w życie, nie musi się nad niczym głowić - osiąga całkowity spokój ducha. Zabija tym sposobem swoją koncepcję jaźni i wszystkie motywacje, myśli z nią związane - były one źródłem bólu. Od tej pory jakby nie ma go, jest dla siebie inną osobą, nie ważniejszą od tych spotykanych. Podejrzewam, że zanika też autorefleksja i mowa wewnętrzna, bo funkcje te przestają być potrzebne. Taki człowiek żyje tylko teraźniejszością, przeszłość i przyszłość traktując tylko praktycznie, jako pamięć i planowanie. Nie tworzy obrazu siebie w przyszłości, ponieważ nie chce być nikim szczególnym, tylko po prostu płynie. Dlatego przestaje go też interesować życie po śmierci, ustaje parcie do utrzymania ciągłości istnienia, a co za tym idzie - zakończenie ciągu inkarnacji. Ktoś kto nie dąży do reinkarnacji - nie odrodzi się ( i tak to nie on się odradza Smile

) Według tego to chęć życia wiecznego jest podstawowym cierpieniem, które te życie w nieskończoność napędza. Tylko ci, którzy akceptują przemijanie mogą wyrwać się z kręgu inkarnacji. W tym znaczeniu chodziło mi, że buddysta niejako dąży do śmierci. Nie miałęm na myśli nic negatywnego, to tylko brzmi nihilistycznie Wink

PS Jak byś mógł mi podać książkę albo nauki Buddy, w której poczytam o psychologii buddyjskiej, jak klasyfikują fukcje umysłowe, na co dzielą świadomość itd.

Post został pochwalony 0 razy