DZIWNE uczucie

Postanowilam stworzyc ten temat bo chcialabym sie dowiedziec o co chodzi z tym moim dziwynym uczuciem..

uczucie to wystepuje u mnie jak jestem w roznych miejscach: supermarkecie, na miescie, w pociagu itd
postaram sie je opisac najlepiej jak potrafie.

otoz polega ono na tym,ze nagle idac np miedzy regalami w markecie dochodzi do mnie,ze ja tu na prawde sie znajduje... ze to nie sen czy moje wyobrazenie ale na prawe tedy ide. i zaczynam sie zastanawiac co ja tu robie .
to nie to ze trace nagle calkowicie swiadomosc i nie wiem gdzie sie znajduje. .
to takie dziwne uczucie - niedowierzania
i oprocz tego mam mniejsze czucie: fizyczne a nawet smakowe
i dodatkowo mam wrazenie ze szybciej cos robie i mowie niz pomysle.
tak jakby moje czyny wyprzedzaly moje zamiary i myslenie. a najlepsze jest to ze mowie i robie to co faktycznie bym zrobila i powiedziala..

uczucie to trwa roznie . raz krotko- ok 5- 10 min a czasem dluzej
raz mialam to uczucie przez prawie dwa dni slbo przez cala 12sto godzinna podroz pociagiem

nie wiem w czym tkwi przyczyna..
bardzo prosze o komentarze

Post został pochwalony 0 razy

hmm ... po mojemu, to wpadasz w trans ... w pociągu łatwo o trans wszystko się przesuwa za oknem, w markecie też, długie pstrokate półki i nudno (na mnie tak działają linie na jezdni jak jadę samochodem, też się wtedy tak jakby 'wyłączam', i w pracy czasem wpadam w trans przez to że się mocno nad czymś skupiam )
Napisz coś więcej, jak się czujesz wtedy czy jesteś zmęczona/znudzona ...?
może ktoś mądrzejszy powie coś więcej ...

ale wiesz co ja nie patrzalam raczej przez okno w tym pociagu:)
to akurat mialam ok 5 lat temu jak bylam w gimnazjum na wycieczce szkolnej. a wiadomo ze na takich wypadach sie nie nudzi i na pewno nie patrzy przez okno w przedziale:))

a jak sie czuje.hmm .. nie czuje zmeczenia. jestem jedynie zaciekawiona tym co sie dzieje. to takie uczucie jakbym nagle sie przeniosla z jakiegos punktu w jakis zupelnie odmienny.. wtedy czlowiek obserwuje i sie zastanawia gdzie jest.
ja wlasnie tak mam.

ciezko to opisac . jak bede miala to nastepnym razem to skupie sie na tym co dokladnie czuje i to zapisze.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez agnes dnia Pon 20:16, 06 Wrz 2010, w całości zmieniany 1 raz

Może po prostu jesteś bardziej TERAZ, stąd to zaciekawienie i wrażenia przemieszczenia się (źródła) uwagi? Może stajesz się bardziej uważna i skoncentrowana, przez co patrzysz na wszystko z innego punktu widzenia, dlatego wszystko wydaje się 'inne'?
Takie jakby przebudzenie się na jawie? Smile

P.S
Też kwestia tego, jak to oceniasz?

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Andrewek dnia Pon 22:26, 06 Wrz 2010, w całości zmieniany 1 raz

	Andrewek napisał:
	Może po prostu jesteś bardziej TERAZ, stąd to zaciekawienie i wrażenia przemieszczenia się (źródła) uwagi? Może stajesz się bardziej uważna i skoncentrowana, przez co patrzysz na wszystko z innego punktu widzenia, dlatego wszystko wydaje się 'inne'? Takie jakby przebudzenie się na jawie? P.S Też kwestia tego, jak to oceniasz?

ja to mam od paru lat.
kiedys moglam to nawet wywolac. obecnie juz sie w to nie bawie.
a oceniam to.. nie jest to nic zlego ale mnie denerwuje czasem bo jak juz wyzej pisalam mam mniejsze czucie fizyczne i smakowe. no i to dziwne wyprzedzanie mysli..
wtedy co mialam tak to dlugo..poszlam z kolega sie przejsc. opowiadalam mu w trakcie spaceru jak sie czuje.. nie mogl zrozumiec.. wiem ze jadlam tez wtedy pizze i prawie smaku nie czulam...
na 2 dzien bedac pewna ze juz nie bede tego miala..wstalam i jak znow to poczulam to az sie poplakalam:( to bylo juz niepokojace..

ale to dawno bylo.. wtedy mialam jakies 17 lat
od tego czasu nigdy tak dlugo tego nie mialam..na szczescie

Post został pochwalony 0 razy

Nie traktuj tego jak coś złego.
Masz to? No i fajnie, aakceptuj to;p I tak tego nie zmienisz, jak możesz to baw się tym, podejdź do tego z ciekawością.
A co to, to najlepiej do neurologa się wybrać Smile

Post został pochwalony 0 razy

no ok postaram sie : D ale wierz mi ze jest to wkurzajace mega:]
mowisz ze to moze byc zwiazane z nerwami? a jak mnie zamkna w Gnieźnie? Razz

Post został pochwalony 0 razy

Hmmm... nie jestem do końca pewien, ale może być to związane z zaburzeniem postrzegania zwanym derealizacją. Może ono być wywołane depresją, środkami psychoaktywnymi, lub po prostu zmęczeniem, a czasem pojawia się znikąd. Często z tym zaburzeniem jest związane zmniejszone odczuwanie bodźców i uczucie "snu na jawie". Możesz o tym poczytać w necie i porównać swoje objawy z innymi. Oczywiście nie jestem na 100% pewien, że to akurat derealizacja. Jeśli jednak będzie Ci to bardzo utrudniało życie/trwało zbyt długo, radzę udać się do psychologa.

Post został pochwalony 1 raz

Ostatnio zmieniony przez matik dnia Czw 16:04, 09 Wrz 2010, w całości zmieniany 1 raz

matik napisał:

Hmmm... nie jestem do końca pewien, ale może być to związane z zaburzeniem postrzegania zwanym derealizacją. Może ono być wywołane depresją, środkami psychoaktywnymi, lub po prostu zmęczeniem, a czasem pojawia się znikąd. Często z tym zaburzeniem jest związane zmniejszone odczuwanie bodźców i uczucie "snu na jawie". Możesz o tym poczytać w necie i porównać swoje objawy z innymi. Oczywiście nie jestem na 100% pewien, że to akurat derealizacja. Jeśli jednak będzie Ci to bardzo utrudniało życie/trwało zbyt długo, radzę udać się do psychologa.

czytalam wlasnie o tym.. i musze ci powiedziec ze sie zgadza wiele rzeczy..
oprocz bólu glowy, bo nigdy mi nie towarzyszyl.

ta definicja w 100% opisuje moj stan

Zespół depersonalizacji - derealizacji

Jest to rzadko występujące zaburzenie, które wyraża się w spontanicznych skargach chorego na to, że jego aktywność psychiczna, jego ciało lub\i jego otoczenie zmieniły się jakościowo, stały się nierealne, odległe lub zautomatyzowane. Często do tego zespołu dołączają się skargi na utratę uczuć, poczucie obcości, dystansu wobec myśli, ciała lub otaczającego świata. Pacjenci mają wrażenie, że ich ciało jest sztuczne, bezbarwne, mają wrażenie jakby patrzyli na siebie z zewnątrz. Pacjent jest świadomy, że odczucia te nie odpowiadają rzeczywistości.

Zaburzenia takie można określić jako zaburzenia związane z poczuciem nierealności, jakby pewne rzeczy działy się we śnie. Wszystko wydaje się jakby oddalone, za mgłą, czemu często towarzyszy poczucie utraty kontroli, lęk. Najczęściej zespół taki rozpoczyna się nagle i wiąże się z zewnętrzną zmianą sytuacji lub gruntowną zmianą poglądów (porzucenie stanu duchownego, emigracja)

boze az sie przerazilam..

Post został pochwalony 0 razy

Nie chcialem Cię przestraszyć, jednak sam miewałem podobne epizody i wiem, jak to może być nieprzyjemne.

Post został pochwalony 0 razy

	matik napisał:
	Nie chcialem Cię przestraszyć, jednak sam miewałem podobne epizody i wiem, jak to może być nieprzyjemne.

no ok wporzadku:)
po prostu nie sadzilam ze to moze miec nazwe i ze to sie leczy..

ja chyba nie jestem jakas... psychiczna?

rzadko to mam aktualnie. wiec chyba nie musze isc do psychologa?

Post został pochwalony 0 razy

Mi przeszło samo. Jeśli nie występuje to u Ciebie zbyt często i nie utrudnia normalnego funkcjonowania to nie musisz isc do psychologa. Aha i od razu mówię, że nie jest to choroba psychiczna.

Post został pochwalony 0 razy

	matik napisał:
	Mi przeszło samo. Jeśli nie występuje to u Ciebie zbyt często i nie utrudnia normalnego funkcjonowania to nie musisz isc do psychologa. Aha i od razu mówię, że nie jest to choroba psychiczna.

te ostatnie slowa mnie o niebo uspokoily:P

nie utrudnia mi to funkcjonowania:) mam to tak jak pisalam rzadko. srenio raz na miesiac.

Post został pochwalony 0 razy

No, zdarza się, ciekawe to dość;p
A dlaczego by nie iść po skierowanie do neurliga/psychiatry/psychologa skoro Cię to martwi? Nie zaszkodzi, może pomóc.

Post został pochwalony 0 razy

	Andrewek napisał:
	No, zdarza się, ciekawe to dość;p A dlaczego by nie iść po skierowanie do neurliga/psychiatry/psychologa skoro Cię to martwi? Nie zaszkodzi, może pomóc.

boje sie ze powie ze mam isc do psychiatry albo po takiej rozmowie z psychologiem zaczne sie siebie bac..
i moze przez taka rozmowe o tym i wnikanie w ten problem bede miala czesciej to uczucie..
a nie chce sie faszerowac jakimis psychotropami ktore mi zapewne zapisze..

Post został pochwalony 0 razy