Survivalowy Chrzest bojowy

Kiedyś musi być ten pierwszy raz, to tylko kwestia czasu, aż przyjdzie taki okres w nauce survivalu, że będzie trzeba zrobić coś bardziej skomplikowanego niż "zabawa patykami 200m od domu". Swój chrzest bojowy wyobrażałem nieco inaczej. Sądziłem, że to będzie coś w stylu konfrontacji ze zwierzyną (w okolicy wałęsa się bardzo dużo dzikich psów, a okazjonalnie i dziki, które lubią krzyżować swoje ścieżki z moimi), ale Natura postanowiła sprawić mi niespodziankę - coś czego bym się nigdy nie spodziewał.

Ta historia zaczęła się jak byłem ze znajomym nad rzeką. Przepłynęliśmy na drugi brzeg taką wielką metalową tratwą. Z racji tego, że w tamtej okolicy jeszcze się nie zagłębialiśmy, to postanowiłem przejść się do okolicznego lasu sam, bo znajomy nie chciał. Łatwo się domyśleć, że się po prostu w tym lesie zgubiłem. W głowie pamiętałem kierunek z którego szedłem. Skręcałem też tak by nie zabłądzić, a większość drogi przebyłem prosto, skręcając jedynie 2 razy. Kiedy dotarłem na drugi koniec lasu, rozejrzałem się i postanowiłem wracać. W głowie zaświtał mi pomysł, by pójść wzdłuż linii energetycznych, które tylko w nieznacznym stopniu odbiegały od kierunku z którego przybyłem i tutaj się zaczął taniec z Naturą.

Szedłem prosto wzdłuż linii, sądząc, że one zaprowadzą mnie bezpośrednio nad brzeg rzeki, ale po ok pół kilometra dostrzegłem, że na horyzoncie te linie skręcają w prawo, podczas gdy rzeka była po lewej. Po drodze też potkałem skrzyżowanie z leśną drogą, której tu być nie powinno (wg moich założeń, powinienem się z nią skrzyżować dużo wczesniej, kiedy jeszcze nie wylazłem na drugi brzeg lasu). To był pierwszy sygnał, mówiący, że się zgubiłem, jednak szedłem dalej.
Długo czekać nie musiałem, by napotkać kolejną przeszkodę. Były to coraz bardziej rozległe mokradła. Postanowiłem zdjąć obuwie i spodnie, i przedzierać się przez bagno na boso. Dość szybko dostrzegłem niepokojąco dużą liczbę zaskrońców w okolicy. Średnio co kilka kroków widziałem zaskrońca wygrzewającego się na słońcu, bałem się, że w końcu trafię na żmiję. Minęła pierwsza godzina jak się zgubiłem, a drogi dalej nie znalazłem, zaś mokradła były coraz głębsze. Postanowiłem w końcu wspiąć się na jeden ze słupów linii energetycznych, by odnaleźć jakiś punkt zaczepienia. Nie wierzyłem, że znajdę jakikolwiek punkt orientacyjny w środku mokradeł, ale te posunięcie było jednak słuszne, bo dostrzegłem, że ze 100 metrów ode mnie jest nasyp kolejowy. Doczłapałem się tam przedzierając się przez różne kolczaste krzewy i pokrzywy i dopiero tutaj postanowiłem założyć buty. Oj jaka ulga była, kiedy już nie musiałem chodzić po kamienistym dnie co chwilę wsadzając gołą stopę w pokrzywy Razz

Tutaj odzyskałem pewność siebie, a myśl nocowania na bagnach się oddaliła. Liczyłem kroki, by wiedzieć jakie dystans przeszedłem... 50, 200, 400... Zaczęły mnie nachodzić wątpliwości, czy to aby na pewno są te tory o których myślałem. A co jeśli poszedłem w przeciwnym kierunku niż powinienem? Postanowiłem iść dalej, wytężając wzrok w poszukiwaniu w oddali mostu, na którym już bym bezproblemowo określił swoją pozycję. Nic. Po kilkudziesięciu minutach marszu w słońcu słyszałem w oddali ruch uliczny, który stawał się coraz głośniejszy. Oznaczało to dla mnie, że gdzieś niedaleko jest większa infrastruktura. Dobry humor do mnie powrócił i przyśpieszyłem kroku. Przez kolejne kilkadziesiąt minut nic się nie zmieniło, dalej tylko ulica i tory kolejowe. Nie dając za wygraną dalej szedłem, ale poranione na bagnach nogi dawały się we znaki. Nie było czasu na odpoczynek, w końcu kolega czekał na mnie nad rzeką, a przez nagrzewające słońce z minuty na minutę chciało mi się coraz bardziej pić.
Po pewnym czasie znalazłem leśną ścieżkę. Rozpoznałem ją. Długo czekać nie musiałem aż w oddali zobaczyłem konstrukcje przypominającą most kolejowy. Zszedłem z nasypu i chowając się przed prażącym słońcem wszedłem na ścieżkę skrytą się w pośród drzew. Po kilku minutach w końcu upragniony widok - koniec ścieżki, a za nią Odra. Byłem tak spragniony, że miałem ochotę napić się prosto z rzeki, ale tego nie zrobiłem. Do domu miałem tylko 3km. Postanowiłem iść na skróty przez polanę, ale szybko się okazało, że jest porośnięta przez pokrzywy. Miałem już wywalone, liczyło się tylko zaspokojenie pragnienia, po kilku ukuciach brak spodni (które zdjąłem jeszcze na bagnach) już mi nie przeszkadzał i twardo szedłem przed siebie.

Zaraz po tym jak wyszedłem z polany spadła mi manna z nieba. W krzakach leżała porzucona przez kogoś 2 litrowa butelka Coca-coli, która w połowie była pusta. Z reguły nie pijam tego typu napojów, ale w tej chwili, jak już wspomniałem liczyło się tylko zaspokojenie swoich potrzeb. Chciwie złapałem butelkę, odkręciłem ją i pierwsze co zrobiłem, to... ją powąchałem... Nie wiadomo co mogło być w tej butelce. Pachniało jak coś co można wypić. Wziąłem ostrożny, pierwszy łyk. Smakuje jak Cola... Kilka porządnych łyków i brzuszek szczęśliwy. Teraz szedłem prosto do miejsca gdzie zostawiłem kolegę jednocześnie kończąc swoją tułaczkę.

Czułem się jak bym naprawdę był w dziczy, a każde stworzenie jakie widziałem było dla mnie sygnałem, że w razie czego z głodu tu nie umrę. Tylko gnębił mnie fakt, że jedynym narzędziem jakim mogłem operować to kij, bo po za ubraniem to był jedyny przedmiot jaki miałem ze sobą. I mimo, że to było tylko 2,5h błądzenia to mogę stwierdzić, że to był jeden z lepszych lekcji survivalu jakie miałem. Bo nie tylko umiejętności się liczą, a mało jest okazji do poćwiczenia psychikę.

Post został pochwalony 1 raz

Ostatnio zmieniony przez iLuzjusz dnia Pon 15:30, 28 Kwi 2014, w całości zmieniany 1 raz

LOL. Jeśli to było na serio to włażenie na bagna było zdecydowanie złym pomysłem:) kola tez ;p.

Jesteś kolejną osobą, która się mnie pyta, czy to na serio / w realu Very Happy

Co jest nie tak z tą relacją?
Tak, to było w realu Wink

Co do tych pomysłów, to uwielbiam lasy, więc dla mnie grzechem by było nie pokusić się o zwiedzanie. Od samego początku byłem przygotowany psychicznie na to, że się mogę się zgubić, dlatego starałem się zbytnio nie skręcać, ale skoro to nie poskutkowało to zostało odnosić się tylko do swoich spostrzeżeń i wiedzy. Mi się osobiście wydaje, że dobrym pomysłem jest wyznaczenie sobie 1 konkretnego kierunku i skręcanie tylko w ostateczności. A bagna to naprawdę nie są nie wiadomo jaką przeszkodą. To nie jest tak jak w filmie, że wrzucisz kawałek patyka i zostanie on zassany bezpowrotnie w glebę Smile

Co do Coli to masz rację, ale potrzeba natychmiastowego uzupełniania brakujących zasobów jest czymś naturalnym dla zwierząt. Domyślam się, że ciężko jest wyobrazić to z perspektywy osoby siedzącej za biurkiem, ale powtarzam:

	Cytat:
	Czułem się jak bym naprawdę był w dziczy

I obojętnie czy byłem od domu 3 km czy 300, powinienem umieć korzystać z tego co mam, zwłaszcza, że uczę się surwiwalu.

Post został pochwalony 0 razy

Idziesz do lasu drzewa krzaki nic ciekawego. Wracasz inną drogą bo tak będzie fajnie. Wyrasta przed tobą jezioro. Co robisz?
A)Przepływasz je w pław.
B) dochodzisz do wniosku że twój kierunek był zły i go zmieniasz.

Bez wody wytrzymasz 3 dni do domu miałeś godzinę(?).

Ja miałem podejrzenia że się zgubiłem wcześniej, kiedy byłem na skrzyżowaniu leśnej dróżki z liniami energetycznymi, a nie dopiero na bagnach, które były z 10 min później. Jeśli jest domniemanie, że się zgubiłem to samo przez się rozumiem, że poszedłem źle, ale wracając do Twojego pytania to zmieniłbym kurs, ale starając się potem z powrotem na nie wrócić. W przypadku z jeziorem prawdopodobnie starałbym się jezioro ominąć (wszystko jest zależne od sytuacji i terenu). Odwrót wykonałbym tylko w ostateczności, bo taki manewr prawdopodobnie by mi namieszał w głowie.

Jeśli chodzi o pragnienie, to chciałbym zaznaczyć "natychmiastowego" w stwierdzeniu "potrzeba natychmiastowego uzupełniania brakujących zasobów". To tak samo jak jesteś na mieście i masz parcie na pęcherz. Albo trzymasz 20 minut, albo idziesz w krzaki. I w tym wypadku też się ryzykuje, ale zamiast prawdopodobnego bólu brzucha ryzykuje się mandatem.
I nie zgodziłbym się z powiedzeniem, że bez wody się wytrzymuje 3 dni. To zależy indywidualnie od jednostki i od warunków zewnętrznych.

Post został pochwalony 0 razy

Potrzeba natychmiastowego uzupełnienia płynów jest twoim widzi mi się Smile

tak samo jak marsz przez bagna. Poszedłeś tak bo chciałeś a nie dlatego ze było to mądre lub logiczne. A to wyżej to było pytanie retoryczne Wink

.

Czasem te widzi mi się jest na równi z mądrym ruchem. Będąc na bagnach miałem do wyboru:
-Albo się cofać znowu pół kilometra, wejść do lasu i się zgubić jeszcze bardziej.
-Skręcić randomowo w las i się zgubić jeszcze bardziej.
-Pójść wzdłuż linii energetycznych, które są punktem orietacyjnym, ale przechodzą przez mokradła.

Jeśli chodzi o płyny, to po raz któryś powtarzam, że mentalnie czułem się jak bym faktycznie walczył o przetrwanie (te uczucie celowo w sobie pobudziłem na samym początku), a tu już nie ma znaczenia, jak bardzo mądrym ruchem było wypicie zawartości, która pachniała i smakowała jak coś zdatnego do wypicia (a chciałbym zaznaczyć, że węch i smak właśnie po to są), kiedy jest się bardzo spragnionym. Jak by się wcześniej nadarzyła taka okazja to bym i krwi spuścił ze zwierzyny, bo przez pewien okres czasu zaspokojenie pragnienia było moim drugim priorytetem. A gdyby nie świadomość tego, że Odra to prawie szambo to i bym się pewnie z rzeki się napił. W końcu skoro inne zwierzęta problemu nie mają, to czemu ja miałbym je mieć (a zwierzęta są ważnym wyznacznikiem, tak samo jak rosnąca roślinność)?

Post został pochwalony 0 razy

Czasem w kasynie zarabia gracz a nie krupier:). W mojej ocenie łażenie po pass w wodzie jest z definicji kiepskim pomysłem.

To tylko potwierdza ze ciiiagle jest to twoje widzi mi sie.

Gdzie po pas w wodzie? ;D Tam woda sięgała do kolan. Jak bym spotkał wodę sięgającą do pasa to bym najpierw poszukał płycizny, potem ew bym przemyślał dalsze przedzieranie, nie koniecznie wymagające oddalania się od głównego kierunku, chyba, że głębokość dalsza stale by rosła.

Ależ ja nie zaprzeczam, że to nie są widzi mi się Wink

ale uważam, że moje postępowanie nie było irracjonalne.

Post został pochwalony 0 razy