Pytanie.

Chciałabym otrzymać od was jakąkolwiek pomoc. Moja sytuacja wygląda tak: Pierwsze Oobe, bądź LD za mną. Sama nie wiem.
Było to kilka lat temu, jak miałam 14-15 lat, koleżanka mnie namówiła na coś takiego, miałyśmy ćwiczyć i każda zdawała relację drugiej. Któregoś dnia przyszłam ze szkoły zmęczona, powiedziałam mamie, że idę spać na 2-3 godziny bo miałam wiele do nauki. Przed zaśnięciem dużo myślałam nad oobe i zasnęłam, ale zdałam sobie sprawę, że wygląda to wszystko trochę inaczej niż zwykle, bo ja w tym śnie trwałam, myślałam świadomie, robiłam różne głupie rzeczy - świadomie. (na przykład zmienianie mojemu kotu sierści na żółto- niebieską) Spodobało mi się to, ale zaczęło mną rzucać, czułam się słabo, niedobrze. W pewnym momencie zaczęłam krzyczeć (to już relacja mojej mamy). Okazało się, że kiedy zaczęłam krzyczeć moja mama weszła do pokoju, ale nie mogła mnie dobudzić. Poszła szybko po sąsiadkę (pielęgniarka) dały mi jakąś tabletkę i dopiero wtedy się obudziłam. Ale potem było tylko gorzej. Psycholog mi mówił, że ubzdurałam sobie jakieś rzeczy i w nie wierzę (miałam 15 lat Wink

), bo zaczęłam widzieć poruszające się przedmioty, ludzkie twarze za moimi oknami, zapach krwi na podłodze. To przechodziło z biegiem czasu. Dziś mam dużo więcej lat i nie boję się zasnąć, ale jest czasami ciężko iść w nocy np. do pracy. Strach zwycięża.
Mimo wszystko chcę spróbować tego jeszcze raz, poznać najbezpieczniejszy sposób LD, żeby nie było żadnej powtórki z dzieciństwa. Bo będąc tam chyba zostawiłam kawałek siebie.

Post został pochwalony 0 razy

Nie jestem psychologiem, ciężko mi więc stwierdzić, co faktycznie Ci się stało kilka lat temu (tym bardziej, że opis jest bardzo ogólny), jednak nie wydaje mi się, żeby miało to coś wspólnego z LD. Mogłaś sobie faktycznie coś "wmówić" (nie lubię tego określenia), jeżeli wierzyłaś, że LD czy OOBE ma związek z okultyzmem, daje możliwość kontaktu z innym światem czy coś takiego - jest wiele tego typu mitów opisanych na forum w temacie "Mity na temat świadomego śnienia".
Samo LD nie jest niebezpieczne w najmniejszym stopniu, nie ma więc siłą rzeczy czegoś takiego jak "najbezpieczniejszy sposób". Co masz na myśli, pisząc o "zostawieniu kawałka siebie"?

Post został pochwalony 0 razy

No cóż, w odróżnieniu od innych nasze forum nie boi się ciemnych stron świata snów i ludzie piszą do nas z takimi problemami... ;)

loveagness napisał:

myślałam świadomie, robiłam różne głupie rzeczy - świadomie. (na przykład zmienianie mojemu kotu sierści na żółto- niebieską) Spodobało mi się to, ale zaczęło mną rzucać, czułam się słabo, niedobrze. W pewnym momencie zaczęłam krzyczeć (to już relacja mojej mamy). Okazało się, że kiedy zaczęłam krzyczeć moja mama weszła do pokoju, ale nie mogła mnie dobudzić. Poszła szybko po sąsiadkę (pielęgniarka) dały mi jakąś tabletkę i dopiero wtedy się obudziłam.

Ile masz teraz lat, dobrze to pamiętasz? Przybliż nam jak najwięcej szczegółów z tego wspomnienia - byłaś w tym śnie i obudziłaś się bezpośrednio z niego? Po obudzeniu się pamiętałaś, że miałaś ten sen "kiedyś podczas tej drzemki"? Krzyczałaś cały czas, czy tylko na początku? Może zemdlałaś, bo się przestraszyłaś? Jak to dokładnie było? (co pamiętasz i co mówią inni) Co to za tabletka?? (tym bardziej, że tabletki nie działają od razu, musiałby być to zastrzyk, albo coś do ocucenia) To wszystko jakoś wydaje mi się dziwnie poskładane.

W tej wiadomości próbuję Cię uspokoić podając jakieś przypuszczenia. :)

Wróciłaś bardzo zmęczona - położyłaś się o nieregularnej godzinie. Jak zawsze, powoduje to różne zaburzenia snu. (głównie przez hormony, często owocuje LD) Nie bardzo mogę się wypowiedzieć o krzyku i braku możliwości dobudzenia, bo niewiele o tym wiem, Ty też pewnie niewiele pamiętasz. Na uspokojenie dodam, że czasem zdarza się (ale raczej u młodszych niż 15 lat) u dzieci, że krzyczą w nocy, i że nie można ich dobudzić (oddzielnie, albo razem). Nie wiadomo, czy mogło być to wszystko powiązane ze świadomym snem, czy z aktualnym zaburzeniem snu, czy z czymkolwiek innym o czym nie mamy pojęcia.

Możliwe, że w związku z tym bliżej nieokreślonym (dla mnie) doświadczeniem powstała jakaś mała trauma (naumyślna, czy nie, czy połowicznie) i stąd te złudzenia. Chyba większość z nas za dzieciaka potrafiła bać się czegoś, bo się porusza itp. Wyobraźnia. :) Dlaczego akurat twarze i zapach krwi? Podświadomość, jeśli chce żebyśmy się bali, serwuje to, co jest dla nas przerażające. Ona już dobrze wie, co jest dla nas nieprzyjemne, a robi to w różny sposób w różnych okolicznościach - np. u dzieci mocno pobudza "wyobraźnię", czy nie do końca logiczne kojarzenie (przykładowo zapachu). Dochodzi do tego klimat doświadczania z koleżanką odmiennych stanów świadomości, opowiadania jej o wszystkim i danie gotowe.

Wyjaśnień znajdzie się mnóstwo i będzie ich mniej, jeśli przypomnisz sobie szczegóły, a i tak mogą zupełnie minąć się z prawdą (szczególnie, że nie jesteśmy profesjonalistami jeśli chodzi o fizjologię snu i psychologię). :) To tylko ludzka cecha, że przyjmujemy za bardziej prawdopodobne to, co z jakiegoś powodu chcemy przyjąć (jakieś nadprzyrodzone zjawiska), pomijając to, że prawdopodobieństwo czegoś takiego może być takie samo jak setki innych możliwości, albo i zerowe. :)

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Johny dnia Pon 13:42, 15 Gru 2008, w całości zmieniany 2 razy

Pamiętam to w miarę dokładnie. Na pewno nie zemdlałam, to było tak jakby człowiek się znalazł między 'dwoma światami' - takie rozrywanie między snem, a rzeczywistością. Krzyczałam co kilka minut (nie jestem w stanie tego określić czasowo). Rozmawiałam dziś z mamą i z tego co ona pamięta - dali mi tabletkę i okłady, czekali aż zacznie działać. Ja sama tego nie pamiętam. Wybudzałam się bardzo powoli.
Pamiętam jeszcze ból w czaszce, taki pisk nie do zniesienia.
Opinia psychologa - bo zostałam do niego skierowana - po badaniach, długich rozmowach była jednoznaczna - jestem zdrowa. A kiedy pytałam się co mi tak na prawdę jest psycholog mógł tu stwierdzić, zastraszanie, bądź jakiś uraz z dzieciństwa, który wrócił. Nie bardzo w to wierzę, choć kto wie?
Co mam na myśli pisząc, że zostawiłam kawałek siebie?
Rozmawiałam z wieloma ludźmi, próbowałam zrozumieć, ująć to jako 'przypadek', ale nie przekonywało mnie to, może nie potrzebnie drążę. Może zwariowałam- nie wiem, ale wydawało mi się, że te 'istoty', zapach krwi który tak mocno czułam nie był przypadkowy, że coś się jednak stało. Czasami nawet przy pobieraniu krwi, czułam tak mocną woń, że musiałam wyjść na świeże powietrze. Może na prawdę zwariowałam.
Ale spróbuję jeszcze raz Ld, albo oobe, nie wiem.
Ciekawość przewyższa teraz wszystko.

	Anonymous napisał:
	Pamiętam jeszcze ból w czaszce, taki pisk nie do zniesienia.

Typowe, bardzo typowe dla stanu hipnagogicznego- jest to stan w którym odbieramy bodźce zarówno ze świata snu jak i rzeczywistego. Jest to możliwe w paraliżu sennym. O tym zjawisku jest cały długi temat. Wrażeń, o których napisałaś, doświadczam w prawie każdym paraliżu.

Jakkolwiek jesli chodzi o sam Twój przypadek, jest to o tyle dziwne że pierwszy raz spotykam się z takim czymś, chociaż ekspertem nie jestem...
Piszesz o wyraźności tych wrażeń- właśnie dla hipnagogii charakterystyczne jest, że nie sposób odróżnić ich (nierealnych) od świata realnego.

Post został pochwalony 0 razy

Dobrze Cię rozumiem, dopiero co dziś doświadczyłem czegoś podobnego po raz drugi. Takie coś jak piski czy hipnagogia mam średnio co trzy, cztery dni, ale dziś postanowiłem "posunąć się" dalej. I mimo że w OOBE jako opuszczanie ciała/wkraczanie do innego świata nie wierzę, to zawsze towarzyszy temu strach, który trudno przezwyciężyć. Cóż, jeśli chcesz wrócić do LD to raczej musisz się pogodzić z tym, że raz na jakiś czas doświadczysz paraliżu przysennego Smile

W sumie pewien nie jestem, ale chyba każdy tu na forum miewa je co jakiś czas, hmm?

Post został pochwalony 0 razy

Brawo przedmówcy. Każdy spojrzał na to innym okiem. Johny - myślimy podobnie.:ZA MAŁO DANYCH- czyt.szczegółów.
Na początku powinienem przyznać się do wrażenia prowokacji.Mniejsza z tym.
Jeśli w ogóle miałaś na celu zbliżenie się do tamtej chwili , powinnaś to zrobić tak dokładnie jak się da. Zebrać informacje z których można by odtworzyć pierwotne zdarzenie. Za pomocą wiedzy Ludzi Snu;p możesz wyjaśnić wiele zjawisk- fragmentów tej "wizji". Nie wiem tylko czy chcesz do tego tak wracać. Ja osobiście bym to zostawił tak jak jest. Być może kiedyś w przyszłości- explorując świat snu i żyjąc, sama sobie odpowiesz na to pytanie.
Od siebie dodam, że niemożliwe jest już odtworzenie FAKTYCZNEGO przebiegu zdarzenia "ze snem". Z prostej przyczyny: Zwykły układ obrazów nielogiczny( obrazy hipnagog.) wydaje się DZIECKU extremalnym przeżyciem , które później NAWARSTWIA się w pobudzonej WYOBRAŹNI- tym samym w wspomnieniu tej chwili, w sposób zniekształcony. W jaki sposób przekształcony w umyśle dziecka?
- jeśli macie dość lat, odwiedźcie jutro swoje "wielkie stodoły" z dzieciństwa .
loveagness - żyj pełnią, odwiedź świat snu i zmierz się ze swoimi demonami. Świat może być piękny;)

Post został pochwalony 0 razy