Sen - tunel...

Przyznam iż jestem nowym użytkownikiem tego forum, jednakże zdobyłam się na to, by założyć tutaj konto. Miewam dość dziwne i specyficzne sny, czasem nachodzi mnie myśl, by podzielić się z innymi osobami, niektórymi z tych snów, bo czuję, że mają one jakieś większe ukryte w sobie znaczenie, ale nie jestem wstanie odczytać poprawnego przekazu, zatem pomyślałam sobie, że może tutaj mogłabym zapisywać niektóre z nich. Mam nadzieje, że wybrałam odpowiednie miejsce na to.
Zatem może przejdę do konkretu opisując jeden ze snów, który śnił mi się już jakiś czas temu.

Pamiętam, że po południu postanowiłam uciąć sobie krótką drzemkę... wcześniej wiele tygodni eksperymentowałam ze świadomymi snami i chciałam móc osiągnąć stan Dreamwalkigu, gdyż w zamiarze miałam wejść pewnej bliskiej mi osobie do snu. Ale pomijając tą kwestię, wtedy na kilka dni postanowiłam zrobić sobie przerwę od ćwiczeń i właśnie zasypiałam z myślą o zwyczajnej drzemce, jednak gdzieś w głębi mojej podświadomości krążyła myśli, że jednak chciałabym wejść tej osobie od snu.

Na początku tego snu akcja toczyła się w mojej starej szkole. Byłam na lekcji w jednej z klas, kiedy to jakaś nieznana mi dziewczyna w okropny i dość dotkliwy sposób ubliżała mi. Gdy ignorowałam jej zaczepki słowne, ta podeszła do mnie i zaczęła mnie bić. Jako że ja raczej unikam sytuacji, w których muszę uciekać się do przemocy, zamknęłam oczy i intensywnie zaczęłam myśleć o tym, że chcę znaleźć się w innym miejscu, lub wybudzić się (nie sądzę, bym miała świadomość tego, że śnię, ale zauważyłam, że w moich snach, najczęściej kiedy to jestem przerażona, lub bardzo zła, doprowadzam się do takiego stanu, że odzyskuję świadomość, jednak nieczęsto ma to miejsce). I wtedy na małą chwileczkę otworzyłam oczy, tak jakbym na sekundę wybudziła się, dosłownie wywaliło mnie ze snu, ale potem gdy znów je zamknęłam, wtedy... ujrzałam coś niesamowicie jasnego i przyjemnego, coś jaśniejszego od promieni słońca, ale nie raziło mnie to. Później niestety jasność ta przerodziła się w ciemność. Nie widziałam nic prócz tej ciemności, czułam się tak jakbym na chwilę oślepła... wtedy usłyszałam czyjeś głosy, jakąś rozmowę. Po czym zorientowałam się, że jeden z tych głosów należy do mnie, jest moim głosem, a drugi głos należał do jakiegoś mężczyzny. Głos ten był taki ciepły, kojący, spokojny... Nie znałam go, ani nie widziałam. Mogłam polegać jedynie na słuchu. (Choć ten męski głos miałam okazję słyszeć już w moich poprzednich snach, ale o tym wspomnę innym razem.) Czułam się tak jakbym była tam jedynie duszą, tak typowo, czułam swoją duszę. Wracając do tych głosów... no więc głównie to ja mówiłam, z tym, że W OBCYM MI JĘZYKU o.O. nie znałam go kompletnie. Również nie znałam znaczenia słów, które płynęły niby z mych ust. Czułam, że mój głos nie wychodzi bezpośrednio ode mnie, lecz z wnętrza mojej duszy (nie wiem jak to opisać). Wiem, ze byłam pewna tego co mówię, tak jakbym tłumaczyła coś, lub opowiadała głosowi nieznajomego mężczyzny. On od czasu do czasu jedynie przytakiwał lub udzielał krótkich wskazówek. Nim zorientowałam się w jakim języku mówię, zaczęłam zastanawiać się nad tym skąd ja go w ogóle znam. Słowa po prostu ze mnie płynęły (Dodam jeszcze, że byłam tam czasem tak jakby kimś postronnym, takim narratorem, tak jakbym była tam w dwóch postaciach: Ja - osoba, która jedynie się przysłuchuje rozmowie i - druga ja- ta, która rozmawia w obcym języku z tym kimś. jednakże byłam świadoma obu moich postaci tak samo). Ten język był chyba jakimś językiem wymarłym, od dawien dawna nie używanym. Choć pewna nie jestem.
Chwilę później rozmowy ustały, a ja usłyszałam jakąś tak jakby muzykę (choć nadal widziałam jedynie sama czystą czerń), nie mam pojęcia gdzie znajdowało się źródło pochodzenia owego dźwięku, wiem jedynie iż była porażająco nieznośna. Tak jakby taka wysoka częstotliwość połączona z jakimiś falami radiowymi (?) basem i dźwiękami muzyki elektrycznej, taki metaliczny pogłos , pojęcia nie mam jak to ubrać w słowa. W każdym bądź razie hałas ten tak bardzo ranił moje uszy, że aż jakaś fala uderzyła we mnie, z takim impetem, że brakowało mi tchu. Chciałam się wybudzić, wystraszyłam się, ale poddałam się temu i chwile później poczułam małą ulgę. Nagle poczułam się tak jakbym zaczęła unosić się nad ciałem, tak jakby ktoś gwałtownie i szybko mnie podniósł, czułam się tak jakby ktoś wyrwał ze mnie duszę. Chciałam z tym walczyć, ale lewitowałam, rzucało mną. Nie chciałam poddać się temu, ale nie udało się, uległam i znalazłam się w .... tunelu. To był tunel tak jakby do innego wymiaru, tunel czasoprzestrzenny... (zdaję sobie sprawę z tego, że może brzmieć to dość abstrakcyjnie) moja dusza z bardzo dużą prędkością przemieszczała się nim gdzieś, dokądś, wtedy jeszcze nie wiedziałam gdzie... Na początku walczyłam z tą prędkością, chciałam się obudzić, bardzo chciałam! ale znów się poddałam, a wtedy prędkość ta już nie bolała, płynęłam z nią i... było to całkiem przyjemne, takie inne, niesamowite. Jeżeli chodzi o wygląd owego tunelu... miał on dość specyficzne barwy. Fiolet pomieszany z szarością, ciemnością i jasnością, a prędkość sprawiła, że dostrzegałam małe, bardzo jasne migoczące punkciki.
To wszystko trwało zaledwie kilka sekund, sama nie wiem, ale nim się zorientowałam byłam w jakimś szarym, obcym mi pokoju. Zauważyłam, ze w jego rogu stoi łóżko, a na nim leży ta osoba, do której snu chciałam się dostać. Hah, teraz nie będę już wdawać się w szczegóły, to dość osobiste, jednak na początku usiadłam obok Niego na tym łóżku, a On był tak niesamowicie zaskoczony, ze zaniemówił... patrzył na mnie osłupiony, a ja po prostu zaczęłam mówić... Hmm, generalnie, większość spotkania było świetnie, ale pod koniec owej rozmowy posprzeczaliśmy się, więc wstałam, oświadczyłam, że odchodzę i wtedy znalazłam się w swoim pokoju, pomyślałam sobie, że teraz się położę, zamknę oczy i zasnę, a w rzeczywistości się obudzę. Położyłam się w swoim łóżku, na nim były jakieś porozrzucane notatki ( a w życiu realnym nie było ich tam) jednak ja nim uczyniłam to co miałam w zamyśle, pozbierałam je, spojrzałam na zegarek, była godzina 22, wtedy zasnęłam we śnie, a obudziłam się tak jak chciałam na jawie... spojrzałam na zegarek i była dopiero godzina 18.

Nie wiem sama jak mam to interpretować, może ktoś z Was postanowi wypowiedzieć się na ten temat? Co o tym sądzicie?

Dodam jeszcze tylko, że nie mogłam wtedy wejść do snu tej osoby, bo on wtedy jeszcze nie spał... było zbyt wcześniejsze. Zatem jest to możliwe, by ten tunel przeniósł moją duszę tam gdzieś do niego? Do pokoju? I by on mnie normalnie widział? Powiem jeszcze, że on ma jakieś zdolności paranormalne, zatem z nim jest wszystko możliwe...

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez paranolmax dnia Śro 18:25, 19 Lis 2014, w całości zmieniany 1 raz

Chciałbym mieć takie sny, a szczególnie je tak dokładnie pamiętać. Bardzo ciekawe przeżycie miałaś. Na twoje pytania odpowie jakiś ekspert bo ja w tych sprawach nic nie wiem Smile

Post został pochwalony 0 razy

Witam,

Zacznę od tego, że na tym forum staramy trzymać się racjonalny tok myślenia. Sądzę też, że to jedyny sposób rozwinięcia tej dziedziny.
Co do snów wspólnych snów, jestem do tego sceptycznie nastawiony, ale jest mi to bardziej prawdopodobne niż oobe czy inne zjawiska paranormalne. No ale najbardziej prawdopodobna teoria na wspólne sny to ta oparta na telepatii, wobec tego nie można mówić o dreamwalkingu, bo sny nie istnieją w żadnej konkretnej przestrzeni, żeby tam się udać. Według tej teorii nasze myśli mają kontakt z mózgami drugiej osoby i mózg dopasowuje te myśli do swojego snu, co miałoby tłumaczyć, że nie wszystkie szczegóły tych spotkań się zgadzają.

W OOBE jako rzeczywiste wyjście z ciała nie wierzę już całkowicie. Na forum zresztą pojawi się artykuł wyjaśniający to zjawisko. Dopowiem, że wierząc we wspólne sny i telepatię, jedyny konkretny argument na oobe czyli dowiedzenie się informacji z poza źródła, spotkanie osoby itd. już nie jest konkretnym argumentem. Wobec tego prawdopodobnie nie ma sposobu na udowodnienie oobe. Ale nawet jakby zostało obalone to i tak oobenauci będą, i to prawdopodobniej więcej niż oneironautów(powody tego w artykule też będą).

	Cytat:
	zamknęłam oczy i intensywnie zaczęłam myśleć o tym, że chcę znaleźć się w innym miejscu, lub wybudzić się

Czasami, głównie w płytkich snach, zdarzają się sny określone przez Incestus'a snami kontroli (warto przeczytać ten artykuł ten, poniekąd obowiązujący nowych użytkowników na forum). W takich snach uświadomiona jest podświadomość (bo prawdopodobnie normalnie nie wie, że śni, tak samo jak świadomość) co doprowadza do ciekawych sytuacji we śnie jak np. motywy LD albo używanie mocy typowych dla naszych LD. Według Incestus'a w snach doświadczonych oneironautów podświadomość od początku wie, że śni stąd też dużo snów kręci się w okół LD.

Później mogło to być fałszywe przebudzenie, ale stan, w który wpadłaś przypominał stan hipnagogiczny. Głosy, unoszenie się, szumy, tunel.

Opis snu dla wielu może być magiczny, zdający się nieść naprawdę ukryte głębokie przesłanie. Ale do snów trzeba mieć dystans bo łatwo się w nich zatracić, właśnie w takich snach ja te. Sen jest w stanie wytworzyć KAŻDE uczucie, i nie można na tym osądzać jego wiarygodności. Może zmieniać naszą pamięć (bo robi to w każdym śnie), wytworzyć uczucie czerpania wiedzy z poza źródła ( już Wójtowicz się nawet na to nabrał).
Po prostu trzeba mieć głowę. W tym aspekcie sen może być niebezpieczny.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Fallen Leaf dnia Śro 19:23, 19 Lis 2014, w całości zmieniany 1 raz

Hmm, może i powinnam podejść do tego snu z nieco większym dystansem, na pewno byłoby to zdrowszym podejściem. Co do tego fałszywego przebudzenia... nonsens.. wtedy naprawdę się wybudziłam. Jestem tego pewna, ale później znów zasnęłam i zaczęło dziać się to co opisałam. Hmm, nie sądzę by był to zwyczajny sen. Mam podstawy ku temu by tak uważać. Znam siebie i wiem jakie zazwyczaj miewam sny.. ten nie należał do tych przeciętnych.. i myślę, że snem w ogóle nie był. Ten głos wielokrotnie słyszałam już wcześniej i później w innych snach.. nakłaniał mnie do czegoś.. Pojęcia nie mam skąd się to bierze. Nie sadzę by był to zwyczajny wytwór wyobraźni. Nie potrafię słowami wyrazić tego, ale czułam się tak jakbym duszą była w innym wymiarze... gdzies mnie wyrzuciło.. to była kompletna nicość.. ta czerń.

Post został pochwalony 0 razy

	Cytat:
	Nie potrafię słowami wyrazić tego, ale czułam się tak jakbym duszą była w innym wymiarze... gdzies mnie wyrzuciło.. to była kompletna nicość.. ta czerń.

Właśnie o tym pisałem. Nie można oceniać po tych uczuciach, sen nie ma problemu z wytworzeniem uczuć, których ciężko wyrazić słowami. Oobenauci mają w zwyczaju opisywać gamę takich uczuć, ale jak pisałem, to wszystko iluzje.

	Cytat:
	Co do tego fałszywego przebudzenia... nonsens.. wtedy naprawdę się wybudziłam.

Tak można stwierdzić po zrobieniu TR... a nawet nie ; P Sen potrafi być do bólu realistyczny. W fałszywych przebudzeniach świadomość jest wyższa, przez co sen jest bardziej realny.

	Cytat:
	Znam siebie i wiem jakie zazwyczaj miewam sny.. ten nie należał do tych przeciętnych.. i myślę, że snem w ogóle nie był.

Jak w treści snu wystąpią motywy LD, to już potrafi być zgoła odmienny. Ale jak wybudzimy się i do snu powrócimy, to sen potrafi się nieźle nakręcić. Hipnagogi, żeby zaistnieć jako mocne w treści głosy,obrazy,uczucia, nie potrzebują myśli. Zapadasz w ten stan i one przychodzą, w tym momencie jeśli nie masz dystansu i dostatecznej wiedzy o snach, to nie uznasz je za iluzję, ale znaczące przesłanie, i wytworzy się w tobie przeczucie przebywania w stanie magicznym, paranormalnym, wędrowania duszą. Jako, że hipnagogia to stan na pograniczy snu i jawy, już myśli go kierują (choć nie tak mocno jak w śnie), ale głównie na podstawie podświadomych myśli. Podświadomość idzie z prądem świadomości i tu już sobie nakręcasz serię niewyjaśnionych podróży przez tunel.

Post został pochwalony 0 razy

Może i masz rację... szanuję Twoją opinię i nie mam zamiaru jej negować, w końcu po to zamieściłam tutaj opis tego snu, by uzyskać jakąkolwiek obiektywną opinię. Ale.. w takim razie powiedz mi.. skąd niby mówiłam w obcym nieznanym mi w ogóle języku? Skąd w mojej głowie jego znajomość, hm?

Post został pochwalony 0 razy

Ale skąd zakładasz, że to istniejący język Smile

Podświadomość zna zasady łączenia słów, gramatyki i kilka języków podsłyszało. Może stworzyć coś brzmiącego logicznie. Ciekawe też czasami są nazwy występujące w snach Smile

Post został pochwalony 0 razy