DS eworma

Hmm... zakładam Dziennik Snów na forum, nie wiem wprawdzie dlaczego, ale nich tam... na razie mam tylko jeden sen (początkujący jestem), nawet nie miałem nigdy LD... No, ale ciekaw jestem, jak skomentujecie te dziwactwa Smile

Zaczynamy

6 sierpnia 2008, Środa - W Tunelu.

Jestem w tunelu, dosyć dobrze oświetlonym, wszystko widoczne jak na dłoni, choć nie mam pojęcia, skąd pada światło. I nie zastanawiam się nad tym. Razem ze mną idzie grupa postaci z “Kubusia Puchatka”, a na pewno Tygrysek, reszty nie pamiętam dokładnie. Choć co jakiś czas zdawało mi się, że to mój tata Shocked

. Wiem - w ten senny, niewytłumaczalny sposób - że za nami w jakiejś odległości trwa bitwa. Nie wiem kto uczestniczy, ale wiem, że rzucają granatami, które czasem wybuchają za naszymi plecami.
Idę z ekipą przez jakiś korytarz w tunelu i nagle czuję, że w lewe ramię uderza mnie granat. Ponieważ idę przy lewej ścianie tunelu, granat odbija się od niej i ląduje gdzieś przy mojej lewej stopie. Wiedząc, że może wybuchnąć, zaczynam biec, jednak biegnę dziwnie powoli, a granat jest jakby przyczepiony do mojej stopy. Wbiegam do jakiejś jaskini i granat wybucha, a ja wylatuję wysoko w górę.
Granaty w moich snach najwyraźniej eksplodują nie powodując bólu, tylko odrzut. Zero krwi itp.
Słyszę, że Tygrysek/tata Laughing

woła coś do mnie, a ja wiem - znów w ten senny sposób - że powinienem przyjąć jakąś dziwną pozycję, więc ją przyjmuję i przez chwilę unoszę się w tej pozycji nad sklepieniem jaskini. Mam dziwnie rozłożone ręce i nogi. Po chwili zaczynam spadać, powoli, tak jak wyleciałem po eksplozji. Ląduję akurat na stercie kamieni, ale nic mnie nie boli. Moja ekipa podbiega do mnie i podnosi mnie, choć ja jęczę i marudzę. Wstajemy i idziemy dalej jakby nigdy nic.
Dochodzimy do miejsca, gdzie tunel jest przecięty jakby innym tunelem prostopadłym do niego. Ten drugi tunel jest nieco głębszy. To po prostu jakby rów. W tym rowie, nieco na lewo tkwi bomba kasetowa - wygląda jak tamten granat, który mnie wywalił w górę, ale “wiem”, że to bomba kasetowa. Wiem też, że wybuchnie, jeżeli jej dotkniemy. Cała ekipa przeskakuje bombę, choć bez najmniejszych trudności można by ją obejść.
Więcej nie pamiętam, wtedy chyba się obudziłem.

Piszcie co sądzicie

Post został pochwalony 0 razy

Więc co do komentarzy swoich snów to się nie napalaj bo jakoś ludzie tu nie są skłonni do swoich refleksji na temat czyichś snów.

Ale ja jestem miły i powiem trochę od siebie Wink

Granat to świetny dla ciebie klucz Razz

Co do Kubusia Puchatka to może masz niespełnione dzieciństwo, obejrzyj kilka bajek z tymi postaciami, może coś ciekawego się stanie którejś nocy. A tunel? tunel to ciekawa sprawa, ciężko mi jest wyobrazić sobie wojnę w tunelu. Ciekawa sprawa, szukaj więcej rzeczy które powtarzają się w twoich snach Wink

Post został pochwalony 0 razy

Heh, Kubusia Puchatka oglądałem nałogowo w dzieciństwie, więc mam wszystkie odcinki oblatane Very Happy

Ale zobaczy się, czy granat albo Kubuś powtórzą się w jakimś z przyszłych snów.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez eworm dnia Pią 12:10, 08 Sie 2008, w całości zmieniany 2 razy

Kolejny sen.

8. sierpnia 2008, Piątek - Multimiliarder.

Nie pamiętam dokładnie tego snu. W mojej pamięci ostały się dziwaczne przebłyski. Śniło mi się, że w jakiś sposób zyskałem dostęp do konta bankowego kogoś super-bogatego. Mogłem wyciągnąć ile tylko chciałem forsy, ale zdecydowałem, że wyciągnę tyle, ile potrzeba na nowy komputer i... hmm... coś jeszcze, nie pamiętam już co. Poza tym, gdybym wyciągnął zbyt wiele, właściciel zorientowałby się. Postanowiłem wyciągnąć chyba 5 tysięcy.
Potem sen nieco się zmienił. Młody multimiliarder o gęstych włosach (właściciel tamtego konta?) uprawiał seks z jakąś kobietą, a ja chyba byłem z policji. Samego seksu nie widziałem, ale wiedziałem, że jest on związany z jakimś przestępstwem. Odnaleźliśmy (bo policjantów było kilku, ja patrzyłem na to z boku) tą kobietę. Jej imię zaczynało się na “S”... Znaleźliśmy ją w internecie w wyszukiwarce obrazów Google. Początkowo zaprzeczała, ale powiedzieliśmy, że mamy zdjęcia...
Tutaj pamiętam jak mój umysł zastanawiał się: co powinno być na tych zdjęciach, żeby ją złamać? Czy twarz ma być dorobiona sztucznie (oryginalne zdjęcia nie obejmowały twarzy), czy też... Pamiętam te dywagacje mojej podświadomości. Dziwaczne.
W końcu jakoś ją złamaliśmy i przyznała się...
Więcej nie pamiętam...

Zastanawiam się nad tym niezdecydowaniem mojej podświadomości... Confused

Post został pochwalony 0 razy

Pierwszy sen ja bym ci wytłumaczył tak (ale nie bierz tego na poważnie bo co ja mogę widzieć Smile

) :
Tunel symbolizuje życie. wojna za tobą to kiepskie momenty w tym życiu. A granaty to skutki tej wojny które cię dotykają do dziś. No a ta twoja ekipa z bajki to twoja rodzinna z którą razem pokonujesz problemy.

Pozdro

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Arbo dnia Pią 14:07, 08 Sie 2008, w całości zmieniany 1 raz

Kolejny sen, a właściwie dziwaczne przebłyski w mojej pamięci.

12. sierpnia 2008, Wtorek - Fragmenty.

Pamiętam tylko fragmenty snów. W jednym przeglądałem gazety na regale w jadalni, jednocześnie zastanawiając się, jak długo wytrzyma zdrowie taty. Nie wiedzieć czemu, dawałem mu tylko dwa dni. Rozmyślałem też, czy po odebraniu empetrójki z serwisu (następnego dnia miałem to zrobić w rzeczywistości), będę miał okazję jej używać, ze względu na pogrzeb i żałobę...
Drugi fragment jest niesamowicie krótki i chyba wcześniejszy. Wychodząc z kuchni, rzucam okiem na dolną półkę w szafce i widzę kilka saszetkę kociego jedzenia (mam dwa koty). Poprzedniego dnia skończyły się one, ale fakt, że “ktoś je dokupił” wcale mnie nie dziwi.
A mogłem się zorientować, że to sen...
(Po obudzeniu sprawdziłem - saszetek nie ma)
Jeszcze jeden fragment, który przypomniałem sobie dopiero po południu. Siedzę ze znajomym z gimnazjum pod salą 24 i czekamy na lekcję. Rozmawiamy o tym, że mamy identyczny plan lekcji jak w klasie 3-ciej gimnazjum.
(Dla informacji - właśnie skończyłem gimnazjum, sala 24 była salą naszej klasy - wszystkie imprezy, zebrania itp. w tej sali - a ten znajomy będzie ze mną chodził także do I liceum)

Post został pochwalony 0 razy

13, sierpnia, Środa - LD czy nie LD, oto jest pytanie!

Sen zaczyna się snem zwyczajnym, z którego pamiętam tylko końcówkę. Jesteśmy całą rodzinką u dziadków, a ja siedzę w pokoju, który jest moim pokojem, ale tego nie zauważam. Kiedy trzeba już jechać i wszyscy czekają już w samochodzie, ja nakładam ciapy... i nagle mówię sobie, że tego biurka nie ma przecież u dziadków. No, chyba że śnię. Robię RT z nosem. Świetne uczucie - działa!
Zaczynam działać jakby mechanicznie i dlatego nie jestem pewien, czy to na pewno był LD, czy też zwykły sen, w którym myślę, że mam LD. Wyskakuję przez zamknięte okno, rozwijając skrzydła. Przenikam przez szybę. Lecę w górę, mijając zawieszone w powietrzu cztery platformy. Lecę i lecę...
Tutaj wspomnienia trochę się zamazują...
W końcu jestem na tarasie i widzę, że podjeżdża samochód. Rodzinka wróciła, ale ja byłem szybszy! Mam ochotę sfrunąć na podjazd i pokazać tym samym swoje możliwości, ale obawiam się, że uderzę w samochód. Rodzinka wchodzi na taras i nie dziwi się, widząc mnie. Kiedy mówię o LD, wszyscy zgodnie zaprzeczają, mówią “Co to za bzdury?”. Chcę im udowodnić, ale nie mogę się wznieść, moje skrzydła nie chcą mnie unieść.
Nawiasem mówiąc to sam fakt, że miałem skrzydła był dowodem, który mogłem im przedstawić. Smile

Potem trochę zamazane...
A potem tata łapie jakiegoś robala. Mówi do mojej siostry (która panicznie boi się wszelkiego robactwa), że nie ma się czego bać. “Wystarczy wywołać u niego uśmiech” mówi (czy coś w tym stylu), po czym wykrzywia “twarz” robaczka w okropny grymas. Brrr. Shocked

Teraz dziwaczny (nie)Ldkowy sen przechodzi w zwykły sen, choć mało płynnie. Siedzę w autokarze i jadę na wycieczkę szkolną. Za mną siedzi znajomy z podstawówki. Rozmawiamy o czymś (pamiętam o czym, ale nie przytoczę). W pewnym momencie znajomek mówi: “Ach, gdyby tak śnić o tym świadomie!” i temat schodzi na świadome sny. Znajomek mówi, że już takie miał, ja mówię, że niestety nie... Ale zaraz! Przypomina mi się poprzedni sen i mówię, że tak - owszem miałem LD.
Ale nie mam czasu, żeby mu opowiedzieć, bo dojeżdżamy na miejsce. Jest wychowawczyni z gimnazjum i rzędy ławek. Wszyscy marudzą, ale każdy ma usiąść na ławce. Jakaś przemowa...
Potem już tylko przebłyski z wycieczki.
Pokoje dziewczyn były w budynku obok budynku chłopaków. Raz trafiłem przypadkiem do tego pierwszego i szybko wypadłem, żeby nie było komentarzy, zabierając po drodze wielki plecak z rzeczami (taki jakby wspólny). Porzucam go przy wejściu do budynku chłopaków. Po drodze z budynku do budynku widzę innego znajomego, który myjąc naczynia, śpiewa: "Trafić do budynku dziewczyn, och, nie ma nic lepszego!" (Ale on zawsze był nieco zboczony Laughing

)
Inna scena. Zdjęcie kadry nauczycielskiej wisi na ścianie, przy schodach, a cała gromada chłopaków gra w rzutki, strzelając w tę tarczę. Z tyłu matka pewnego niepełnosprawnego umysłowo ucznia z mojego gimnazjum rozmawia z synem. “Jak mam się o ciebie nie martwić?”. On tłumaczy, że przecież ma klucz do pokoju, a jego matka z histerią w głosie: “To nie o to chodzi!”.
...
Koniec...

Co sądzicie? Nie wiem, czy to był LD o małym stopniu kontroli, który kiepsko zapamiętałem, czy zwykły sen o LD? RT wskazywałby na LD... Ale prawie wcale nie myślałem o tym, co robiłem. Działałem odruchowo, automatycznie. Ten skok przez zamknięte okno był najbardziej odruchowy. "Rt zadziałało -> skacz". Nie wiem co o tym sądzić.

Wiem, że na forum jest już całe mnoostwo tematów "LD czy nie?", ale może wyrazicie opinię?

Post został pochwalony 0 razy

Powiem, że mam dokładnie tak samo. Przeżywałem dokładnie ten sam dylemat. Miałem LD 3x, ale każde z nich było ze słabą kontrolą. Na pierwszym to była tylko jedan scena, a później FA. Drugie było już bardziej rozwinięte. Trzecie trwało chyba najdłużej i miałem troszeczkę własnego udzuału. Ale i tak całe LD są mechaniczne. W zasadzie po koleji dzieje się jak chce moja podświadomość. Największym problemem jest to, że jak kogoś zobacze to zaczynam siać obawy - np. będąc samemu, latałem sobie. Kiedy tylko pojawił się ktosz rodziny, zaczynałem się bać. W zasadzie to kiedy byłem sam, to podczas lotu i tak bałem się, że uderzę w ziemie.

Post został pochwalony 0 razy

Ja się nie bałem, że zlecę, bo wcale nie myślałem. Chyba to jednak nie był LD tylko zwykły sen o nim, bo nawet nie czerpałem z niego żadnej przyjemności. Żadnych uczuć. nie było radości, podniecenia, lęku - nic. Chyba więc jednak nie miałem prawdziwej świadomości. Confused

No, ale to pierwszy krok, kto wie może już jutro przeczytacie mój raport z prawdziwego LD ? Very Happy

Post został pochwalony 0 razy

eworm, wydaje mi się że za bardzo na to LD czekasz. Przestań go oczekiwać tylko po prostu je osiągnij. Jak będziesz czekał to nigdy go nie uzyskasz. (prawda?)

Post został pochwalony 0 razy

No dobra, długo mnie nie było ale oto nowy sen.

27. sierpnia, Środa - Konik.

Byłem dziewczyną, sen był nieświadomy, więc nawet się nad tym nie zastanawiałem. Wszyscy jednak zwracali się do mnie jak do “niej”. Pokłóciłam (?) się z rodzicami - nie pamiętam, czy byli tymi z reality czy innymi - i odeszłam z domu. Mieszkaliśmy w wielkim wieżowcu na najwyższym piętrze, które miało numer... 1. Było strasznie wysoko, pamiętam jak jechałem/am windą. Po odejściu pamięć się zatarła, ale znalazłem/am konia, który chyba marzył o wyścigach. Jeździłem/am na nim i przygotowywaliśmy się do zawodów... Nie pamiętam co z tego wyszło, ale wróciłem/am do domu z małą podłużną kapsułką, w której siedział ten konik... Mieścił się, choć w rzeczywistości był normalnych rozmiarów. Shocked

Zanim dotarłem/am do windy wsiedli do niej moi senni rodzice. Kabina była przezroczysta i mogłem/am ich widzieć, nawet słyszałem/am ich rozmowę (tata stanowczo twierdził, że na pewno nie wrócę), ale oni mnie nie zauważyli. Wsiadłem/am do innej windy, która chyba była szybsza, bo gdy oni dojechali na górę, ja już tam byłem/am. Pokazałem/am im kapsułkę z konikiem i powiedziałem/am tacie “Patrz, mam dla ciebie konika”, czy coś w tym stylu. [Mój reality ojciec bardzo lubi konie] Potem poszedłem do pokoju mojego rodzeństwa i pokazywałem im konika... Pamiętam,że było tam piętrowe łóżko... I to tyle...

Przemyślenia:
Winda prowadziła na samą górę do numeru jeden. Z pewnością jest to skutek dwóch prób transowania się, które podjąłem tuż przed snem. Jak wiadomo odlicza się od najwyższej cyfry (jakieś 100 czy ileśtam) do najniższej jeden. Nie wiem dlaczego we śnie było odwrotnie. Konik zaś i ogólny rys fabuły to skutek opisu jakiegoś filmu, który przeczytałem w programie TV. Samotna kobieta (!) porzucona przez rodzinę (!) znajduje szczęście w opiece nad końmi (!) i przygotowuje się do wyścigu (!) - ileż szczegółów się zgadza!

Co sądzicie?

Post został pochwalony 0 razy

29, sierpnia, Piątek - W samochodzie.

Mam jechać z mamą do kościoła na Mszę o dziewiętnastej. Robię coś z młodszym bratem przy jego biurku, które ustawione jest inaczej niż normalnie. Muszę przerwać, choć nie mam na to ochoty. Mama już czeka w samochodzie. Na dworze jest już ciemno. Wchodzę do dużego vana (mamy dwa samochody) i zajmuję miejsce po prawej stronie w środkowym rzędzie (są trzy). Dopiero po chwili orientuję się, że mama jest zapewne w drugim aucie, które stoi po przeciwnej stronie ulicy. Nie wysiadam jednak, bo wchodzi tata, zajmuje miejsce kierowcy i ruszamy.
Tak bez słowa? Trochę dziwaczne... Robię RT z nosem. Działa! To świadomy sen!
Przez chwilę nie wiem, co mam robić. Wyglądam przez okno (nawiasem mówiąc było o wiele jaśniej niż gdy wsiadałem) i myślę sobie: „A więc to jest sen...“. Wtedy tata zatrzymuje samochód (na środku ulicy) i odwraca się do mnie. Patrzy na mnie dziwnym (groźnym) wzrokiem i mówi coś w stylu „Przestań“. „Nie! To mój sen!“ odpowiadam, ale mało stanowczo. Czuję, choć nie widzę, że do samochodu zbliża się (od przodu) ktoś jeszcze... Ktoś, kto także chce mi odebrać świadomość snu.
Wszystko rozmywa się, traci ostrość. Chce krzyknąć KONTROLA!, ale mogę wydobyć z siebie tylko bełkot.
Świadomość zanika i dalej pamiętam tylko fragment kolejnego snu, który był kontynuacją tego. Po powrocie z kościoła napotykam - nie pamiętam jak dokładnie - na krótki wierszyk, autorstwa mamy. Mama oświadcza, że gdy chodziła do szkoły, pisała dużo takich dwuwersowych wierszyków o głębszym znaczeniu. Wciąż je miała, w formie jakby wizytówek. Twierdziła, że mogą nam bardzo pomóc i zaczęła ich szukać, ale nie było ich tam, gdzie być powinny - tj. przypięte do stojącego kalendarza. Nawiasem mówiąc te wierszyki nosiły jakąś dziwną nazwę na „i“...
To wszystko.

Przemyślenia:
Przed snem próbowałem się transować, ale wciąż mi coś przeszkadzało (te podłe brzęczące muchy!) Kiedy w końcu mi wyszło (choć byłem w płytkim transie) zacząłem afirmować się, pod kątem „Ld w następnym śnie“. Próbowałem też przejść bezpośrednio w sen, ale nie wyszło. Co do samego snu - przypominało to pierwsze spotkanie Neo z Agentami w „Matrix“. Miałem zablokowane usta jak Neo, a tata patrzył na mnie jak Agenci... Niezła schiza.

ALE TO MÓJ PIERWSZY LD! Fakt, trochę przykrótki i słaba kontrola (zerowa), ale po trzech tygodniach ćwiczeń wreszcie postępy!

Post został pochwalony 0 razy

Ktoś chciał Ci "odebrać świadomość"? :> Chyba powinieneś trochę wyluzować, w końcu świadomość we śnie to naturalny stan i nikt, nawet Twój własny umysł, nie czyha, żeby Cię jej pozbawić. A przede wszystkim to gratuluję, teraz, gdy już znasz uczucie towarzyszące LD, możesz je sobie "wmówić" podczas medytacji.

Post został pochwalony 0 razy

Dawno mnie nie było. Niestety podjąłem decyzję, że więcej nie będę już publikował swoich snów na tym forum. Dlaczego? Ano dlatego, że moje sny są niemal w całości złożone z elementów dosyć intymnych, lub takich, które tylko ja mogę zrozumieć. Publikowanie snów mija się z celem, bo połowę ich obetnę ze względu na prywatność, a drugiej połowy nikt nie zrozumie... Przykra sprawa. Sad

No ale niestety.

Temat do zamknięcia.

Post został pochwalony 0 razy

Ja zawsze uważałem, że prowadzenie dziennika snów publicznie mija się z celem. ;)

Przez jakiś czas przeszkadzało mi nawet to, że zmieniłem podejście - moje doświadczenia przestały być tym klimatycznym czymś, co miałem dla siebie i zacząłem się nimi dzielić z innymi - od momentu kiedy to dostrzegłem, zacząłem zachowywać nawet najbardziej niesamowite nocne wydarzenia dla siebie. :)

Post został pochwalony 0 razy