LD Incognito

No, dawno nie pisalem a to dlatego ze stracilem niedawno komputer ;] Mam za soba kilka udanych LD a takze odkrylem juz co dzieje sie gdy nie drgne w trakcie paralizu. Do tej pory wylacznie probowalem wstac z lozka w trakcie paralizu, wtedy wlasnie wkraczalem w stan ''oobe''. Ostatnio postanowilem przeczekac paraliz... i okazalo sie to najskuteczniejsza dla mnie metoda na LD ;] Zgadza sie to, co ktos wczesniej napisal - po pewnym czasie zaczyna sie wizualizowac jakies miejsce i plynnie wchodzimy w stan snu ;] To chyba wlasnie wild jest, hm? W efekcie mialem cztery ld w ciagu czterech dni, bez zadnych treningow. Grunt to wczesnie pojsc spac i wczesnie sie obudzic a pozniej to juz wszystko zalezy od cierpliwosci by poczekac az pojawi sie pisk ;] Przepraszam Was za brak polskich znakow, dlugo by tlumaczyc ;d

Post został pochwalony 0 razy

O, gratuluję, robisz niesamowite postępy :> Ja też do WILDa doszłam kiedyś tam właściwie przypadkiem.

Post został pochwalony 0 razy

Gratuluję! :)

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Johny dnia Nie 14:28, 05 Kwi 2009, w całości zmieniany 1 raz

Noc z piątku na sobotę:

Próba wilda -> otwieram oczy, widzę niewyraźnie przed sobą długi czerwony korytarz, mija chwila i tracę świadomość...

Jest wieczór, znajduję się na placu w jakimś miasteczku, słyszę krzyki, ktoś mnie goni. Boję się. Zaczynam uciekać uliczkami, chcę się jak najszybciej stąd wydostać. Cały czas słyszę pogoń za mną, padają strzały. Oprócz mnie uciekają również inni ludzie, niektórzy padają trafieni, inni skręcają w kręte uliczki, jeszcze inni chowają się w domach. W końcu biegnę juź tylko ja, jedna dziewczyna i starszy mężczyzna. Człowiek ten wskakuje na dach(!). Zatrzymuję się, przez chwilę wszystko zdaje się rozmywać, rzucam okiem na dłoń - mam dokładnie 14 palców(liczyłem kilka razy :)). Spoglądam za siebie, widzę goniących nas ludzi. Z całej siły chcę aby zniknęli, ci jednak strzelają do nas. Pocisk trafia mnie w rękę, którą wyciągnąłem w ich kierunku. Dłoń rozdarła się jak papier, nie było nawet krwi, nie poczułem też bólu. Postanawiam jednak uciekać dalej, tracąc jednocześnie świadomość... Wybiegamy z miasteczka, nieznajoma proponuje, byśmy przeczekali noc ukryci w lesie. Nie zgadzam się z nią, gdyż jestem pewien że zostaniemy odnalezieni, poza tym i tak zbliża się już ranek. Nieopodal widzę tory i nadjeżdżający XIX-wieczny pociąg. Zbiegamy ze wzgórza w kierunku torów, za nami słychać pogoń. Dziewczyna wskakuje do przejeżdżającego pociągu, ja biegnę ile sił w nogach, czuję jednak opór przy poruszaniu się. Dziewczyna wyciąga do mnie rękę, ja nie zdążyłem... Pociąg odjechał. *pobudka*

Post został pochwalony 0 razy

Śniło mi się, że wraz z dwoma kolegami zaplanowaliśmy w nocy napad na sklep jubilerski. Drzwi były mocno zaryglowane, więc dostaliśmy się przez dach. Pamiętam, jak jeden z kolegów użył komputera, by "zablokować" alarm i kamery na kilka minut. W tym czasie plądrowaliśmy wszystkie półki i szafki. Czas się kończył, gdy już mieliśmy uciekać, moja stopa ugrzęzła w czymś, nie mogłem się ruszyć. Koledzy wołali do mnie bym się pośpieszył, ja jednak nie byłem w stanie zrobić żadnego ruchu. Gdy włączył się alarm, w końcu udało mi się wydostać. Słyszymy syreny policyjne, postanawiamy, że najlepiej będzie się rozdzielić. Biegnę z ciężką torbą, trudno mi się poruszać. Słyszę jak ktoś mnie goni, postanawiam schować się w klatce jakiegoś wieżowca. Wbiegam po schodach na górę, słyszę że pogoń cały czas jest za mną. Na dachu spoglądam na niebo i widzę... ryby(!) latające w powietrzu. Wykonuję test - moje dłonie z pewnością nie wyglądają normalnie Smile

Odzyskuję świadomość, cieszę się ale jednocześnie staram się opanować, gdyż ostatnio bardzo często budziłem się w tym momencie. Dostrajam się chwilę, na dach wbiega dwóch policjantów. Jeden z nich wyciąga broń, a drugi krzyczy żebym się nie ruszał i zakłada mi kajdanki. Pamiętam tylko że nie byłem do nich wrogo nastawiony, uśmiechnąłem się tylko do nich i powiedziałem "nie możecie mi nic zrobić bo to mój sen" Smile

Po czym jak Hulk Hogan rozerwałem kajdanki Smile

Policjant strzelił do mnie i trafił mniej więcej w obojczyk. Nie poczułem bólu, ale lekko mnie pchnęło. Po tym skoczyłem w dół. Trochę się bałem, ale zaraz zacząłem swój lot Smile

Minęła chwila i budzę się w swoim łóżku. Patrzę na ręce, 5/5.

Post został pochwalony 0 razy

hehe- niezły ubaw miałeś- uwielbiam te chwile, kiedy niby juz wiemy ze to sen, a akcja toczy sie dalej- tylko jakoś juz inaczej- prawdziwiej. Scenka z policjantami skojarzyła mi się z Matrixem Wink

Post został pochwalony 0 razy

Incognito, będziesz kontynuował opisywanie swoich LD tutaj? IMO najlepsze relacje na tym forum, są w tym temacie. Po prostu motywują aby próbować, próbować i jeszcze raz próbować, byleby trafić do podobnego świata Very Happy

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez sejnovsky dnia Śro 15:10, 07 Paź 2009, w całości zmieniany 1 raz

prawda

przeczytałem wszystki posty i mam nadzieje ze wkońcu mi też sie uda, zaraz ide spac Wink

)

Post został pochwalony 0 razy

Jesli dalej odwiedzasz te forum, prosze Cie, abys dalej opisywal swoje sny;D naprawde niesamowicie ujmujesz wszystko co Ci sie w nich przydarzyło, az chce sie wiecej i wiecej;D szacun Wink

)

Post został pochwalony 0 razy

Cóż, jak się dużo w życiu dzieje to zaczyna na wszystko brakować czasu Smile

Postaram się częściej tu pojawiać.

Obecnie bardziej od samych LD fascynują mnie paraliże przysenne. Celowo do nich dążę bo to niesamowite dla mnie uczucie... czuję jak moje ciało drętwieje i co raz bardziej się zapadam w senną odchłań a jednocześnie jestem zupełnie przytomny i tylko obserwuję co się dzieje Smile

Wczoraj pospałem za dnia więc kompletnie nie mogłem zasnąć wieczorem, dopiero koło trzeciej miałem krótki, nieświadomy sen z którego bezpośrednio przeszedłem w coś pomiędzy LD a porażeniem przysennym Smile

W ciągu kilku sekund zobaczyłem twarze chyba wszystkich ludzi, jakich poznałem w życiu a jednocześnie słyszałem jakby urywki ich głosów po czym nastąpiła pobudka Smile

Trzecia trzydzieści.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Incognito dnia Wto 23:15, 23 Mar 2010, w całości zmieniany 1 raz

Zgadzam się, bardzo ciekawy stan. :)

[link widoczny dla zalogowanych]
Dwie godziny przed obudzeniem. Sugestie o obudzeniu się na sygnał i nie poruszaniu, a nawet nie otwieraniu oczu. ;)

Post został pochwalony 0 razy

Miałem właśnie najbardziej niesamowity w moim życiu sen i przyznam, że jeden z najciekawszych z opisywanych tu przeze mnie na forum :D

[link widoczny dla zalogowanych]
^^^^ oznaczyłem miejsca we śnie :D

Cała noc przespana nieświadomie, pobudka o siódmej rano. Jakoś tak samoistnie próbuję WILDa. Trochę hipnagogów, wibracje, już jestem we śnie. Upewniam się spoglądając na dłoń - zaczyna się wyginać na wszystkie strony :D Rozglądam się wkoło, przeniosłem się do sennej wersji jednej z dzielnic mojego miasta(A). Nie jest to miejsce gdzie mieszkam, ale byłem tu wiele razy. We śnie jest bardzo wcześnie rano, słońce dopiero wschodzi. Mam naprawdę wysoką świadomość...

No i tu naprawdę nie wiem dlaczego wpadłem na taki pomysł - mam takiego znajomego w internecie, nazwijmy go "M", z którym gadałem kilka razy o LD i wyszło na to że on również się tym interesuje ale tak średnio mu to wychodzi. Mimo to jest w zasadzie jedynym moim znajomym który słyszał o LD, postanowiłem więc spróbować niemożliwego :D Łapię patyk i wypisuję jego pseudonim na ziemi, po czym zataczam patykiem kółko w powietrzu w wyniku czego powstaje coś w stylu czarnej dziury :) Nie mam pojęcia jak M się naprawdę nazywa ani jak wygląda, ale sięgając w głąb ręką po chwili wyciągam jakąś postać. Sprawia wrażenie jakby spał i lewituje poziomo w powietrzu. Zaczynam go szarpać i wołam żeby się obudził. Otwiera oczy, rozgląda się, zaczyna wariować, gdy mu tłumaczę że jest we śnie :)) Jest w wielkim szoku, ja w zasadzie też. Cieszymy się jak głupki i powtarzamy że to ewenement na skalę światową, że telepatia naprawdę istnieje i takie tam :D Sprawdzamy na różne sposoby czy to naprawdę sen, wypytujemy się o różne rzeczy, o których rozmawialiśmy wcześniej. Ciężko mi w to uwierzyć, ale wychodzi na to że to naprawdę on :P Chwilę latamy, a potem udajemy się na jakąś imprezę(B). M przybiera postać Davida Beckhama lol, gdyż jak sam stwierdził, "i tak jest do niego podobny"... Mnóstwo ludzi bawi się na imprezie, niektórzy są wyraźnie naćpani :D Z jakiegoś powodu nagle wszyscy(łącznie z nami) zaczynają się śmiać. Pamiętam że w którymś momencie imprezy ktoś zaczął wszystkich polewać niebieską farbą. Po jakimś czasie przenosimy się do centrum handlowego gdzie w sennej wersji empiku słuchamy różnych płyt. M wpada na pomysł żeby sprawdzić czy możemy się rozdzielić we śnie. Trochę mi się ten pomysł nie podoba bo czuję że wszystko się skończy ale zgadzam się. On rusza w jedną stronę, ja w drugą. Rozglądam się po sklepie, nie mogę odczytać żadnego tytułu książki ani gazety. W końcu wracam na miejsce i jednak znowu się spotkaliśmy. Gadamy chwilę bo naprawdę obaj jesteśmy pod wielkim wrażeniem, a chwilę potem M proponuje, żeby przenieść się w jakieś jego miejsce. Mija moment i pojawiamy się w niewielkim domu. Pamiętam duży, starodawny żyrandol i rzeźbione schody. Wbiegamy po nich na górę i tu mimowolnie zatrzymałem się, zamknąłem oczy... i moment później obudziłem się. Godzina 9:00. Patrzę na dłoń, 5/5.

Trochę jakoś mi tak smutno, bo we śnie wydawało się to niesamowite ale jednak prawdziwe, a teraz po przebudzeniu pomysł multiplayerowego LD jest dla mnie zupełnym absurdem :) Pamiętam relację jak Psajko i Johny ponoć spotkali się we śnie, ale jakoś w to szczególnie nie wierzyłem :) Jeśli mój umysł wytworzył tak autentyczny i wiarygodny obraz kolegi że zdołał mnie nabrać, wychodzi na to że nie był to tak do końca "świadomy" sen... :D

I tak mu to wyślę, niech sobie poczyta. A może jednak śniło mu się to samo? :P

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Incognito dnia Wto 23:21, 14 Lut 2012, w całości zmieniany 2 razy

Prawda, masz świetne relacje. :P
Piszę, żeby sprostować - nie spotkałem się z nikim we śnie. ;) Acz MLD to jedno z pojęć, które wprawia mnie w zastanowienie przez to co o tym słyszę, albo przez linka którego dałeś. :P

Post został pochwalony 0 razy

nieeesamowite , aż wierzyć sie nie chce Razz

Post został pochwalony 0 razy

Ktoś z mojej rodziny, u kogo spędziłem sporą część dzieciństwa, mieszkał na ósmym piętrze wieżowca, z okien tego mieszkania widać panoramę miasta. Często jako dziecko oglądałem ją godzinami. Jakiś czas temu przyśniła mi się ta właśnie panorama oglądana z okna i był to jeden z najbardziej przerażających snów jakie miałem. Najdziwniejsze że był zupełnie spontaniczny, nie "zaaplikowałem" sobie żadnego filmu w tych klimatach.

Wybuchła wojna. Cywilizacja pozaziemska przypuściła inwazję na naszą planetę, a ja obserwuję ze znanego mi z dzieciństwa okna walki trwające na na ulicach i w powietrzu. Panuje ogólny chaos i panika. Widzę latające po niebie samoloty, wiele znajomych mi budynków i charakterystyczny wieżowiec na przeciwko stoją w płomieniach. Na dole widać setki ludzi uciekających w różnych kierunkach i dużo wojska. Dobrze zapamiętałem wojskowy pojazd który ogłasza ewakuację przez głośnik. Moi rodzice są ze mną, wołają że pora już iść. W tym momencie dociera do mnie że znów jestem dzieckiem. W pośpiechu opuszczamy mieszkanie, myśl że mogliśmy nie zabrać ze sobą czegoś ważnego napawa mnie przerażeniem. Moi rodzice chcą zjechać na dół windą, ale nalegam żebyśmy zbiegli schodami (praktycznie każdy mój sen z windą źle się kończy, wynik pewnego traumatycznego wypadku z dzieciństwa). Schodzimy dość szybko, mijamy na korytarzu znajomych sąsiadów, którzy nie zdecydowali się na ucieczkę. Ziemia zaczyna drżeć, a budynek nieco się przechyla. Wszędzie pojawiają się płomienie. Wybiegliśmy na zewnątrz, spoglądam w górę, mój dom stoi w ogniu. Przedzieramy się przez tłum i docieramy do głównej ulicy. Moi rodzice wsiadają do jakiegoś samochodu i odjeżdżają w kierunku jednej z dzielnic miasta. Za wszelką cenę próbuję ich zatrzymać bo wiem że kierują się w złą stronę, to stamtąd przesuwa się główny front walk, ale bezskutecznie, odjeżdżają beze mnie. Jakiś żołnierz woła do mnie, że jeśli chcę uciec, to muszę się pośpieszyć, bo zaraz odjedzie ostatni transport. Widzę go w oddali, to zwyczajny autobus komunikacji miejskiej ;) w moim śnie opancerzony i wykorzystany na potrzeby ewakuacji. Biegnę na niego co sił w nogach i ledwo udaje mi się wsiąść przed odjazdem. Siedzę wśród przerażonych, zmęczonych ludzi, jakaś matka pociesza swoją córkę. Słyszę jak ktoś kaszle. Jest już środek nocy, widzę jak mijamy znajome mi miejsca, zniszczone i opustoszałe.

Spoglądam na dłoń, jest zupełnie biała i mam baaardzo długie palce. Patrzę znów za okno i jestem już w zupełnie innej, jakiejś obcej dzielnicy miasta. Nie jestem już pewien czy to nadal moje miasto, ale uczucie strachu które towarzyszyło mi do tej pory znika w ciągu jednej chwili. Widzę wychodzące w oddali słońce, a autobus którym jechałem jest zupełnie pusty. Drzwi autobusu rozsuwają się przede mną i wychodzę na zewnątrz. Skądś pojawia się pies, który podąża za mną, gdy idę powoli ulicą. Próbuję zerwać się do lotu, ale nie udaje mi się. Wyciągam z kieszeni moje mp3 i zaczynam słuchać Radiohead. Piosenka brzmi dziwnie, zupełnie nieznajomo (co najfajniejsze zapamiętałem i zapisałem fragment melodii po przebudzeniu). Jestem w moim śnie sam, nigdzie nie widzę innych ludzi, żadnych samochodów w ruchu itp. Kucam przed psem, który szedł za mną od dłuższego czasu. Ma ładne brązowe oczy :) W którymś momencie zaczyna szczekać. Obracam się i widzę w oddali jakąś postać. Nie widzę kto to, ale wyciąga do nas rękę. Powoli idę w jej kierunku, a ulica przede mną robi się coraz dłuższa i zamienia w jasny tunel. Jestem w swoim łóżku, patrzę na dłoń, 5 palców.

Jeśli ktoś wyrazi zainteresowanie to w najbliższych dniach zrobię zdjęcia kilku miejsc z tego snu :)

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Incognito dnia Wto 23:19, 14 Lut 2012, w całości zmieniany 8 razy