Najciekawsze sny - SewerForever

Wróciłem do praktyki LD kilka dni temu. Nigdy jeszcze nie miałem pełnego, w stu procentach satysfakcjonującego świadomego snu, lecz kilka razy zdarzyło mi się uzyskać świadomość. Dużo razy próbowałem i tym razem skupiłem się na wyrabianiu w sobie odpowiedniego nastawienia. Dzisiejsza noc nie zaowocowała LD, jednakże od jakiegoś czasu nie miałem tak ciekawego snu, jak dziś.

Śnił mi się kumpel, który opowiadał mi, że znalazł na swoim osiedlu przejście do innego świata. Czułem się, jakbym rozmawiał z wariatem i bez przerwy go wyśmiewałem. W pewnym momencie zacząłem nawet się o niego martwić, czy aby na pewno jest zdrowy na umyśle. Byliśmy akurat w okolicy jego zamieszkania, więc wskazał mi wielki głaz, pod którym siedziała grupka dziewczyn, mówiąc, iż tam znajduje się ten ów portal. Strasznie chciał mi to pokazać i wciąż mnie z tym męczył. Ok, stwierdziłem, że może się odczepi, jeżeli z nim pójdę. Podeszliśmy do głazu, koleś pociągnął za kamienną wajchę. Nagle głaz zaczął się przekształcać, pojawiały się na nim runy, a dziewczyny siedzące pod skałą zaczęły krzyczeć. I wcale im się nie dziwię, bowiem jedna z nich wpadła do otwierającego się w głazie włazu i utknęła w nim. Po chwili wysiłku jej koleżankom udało się ją wyciągnąć, po czym wszystkie zwiały, a ja oszołomiony patrzyłem na rozszerzający się właz i pismo runiczne dookoła niego. W końcu transformacja dobiegła końca. Przed nami ukazało się przejście do innego świata w swej pełnej okazałości. Bez chwili zastanowienia wskoczyłem tam za kumplem. Znaleźliśmy się w innym wymiarze. Przejście prowadziło bezpośrednio do budynku jakiejś agencji, która w tymże świecie pilnowała porządku. Szedłem środkiem korytarza i rozglądałem się na boki zaglądając do pomieszczeń biurowych, których było pełno i wszystkie wyglądały prawie identycznie. Spojrzałem przez okno. Zobaczyłem tam jakieś osiedle, drzewa, wąską uliczkę i ciemniejące niebo. Wpadłem w euforię, przez chwilę mówiłem kumplowi, że to może być sen. Z radochy zrobiłem RT, które... dało negatywny wynik. Chyba po prostu strasznie chciałem wierzyć, że naprawdę znam portal do innego wymiaru. Potem pamięć snu szwankuje. Wiem, że wcielono mnie do tej agencji, ponieważ jej członkowie to w całości ludzie "z zewnątrz". Pamiętam, że potem jechałem w tym świecie na motocyklu jakąś autostradą. Wymijałem wszystkich jak szalony i w końcu się wywaliłem. Na miejscu zjawili się nowi kumple z pracy - agenci, którzy zapewniali, że na początku każdy się za bardzo rozpędza Wink

Mam nadzieję, że niedługo będę mógł świadomie zbadać ten wymiar, myślę, że sam fakt RT świadczy, że jestem na dobrej drodze. Jak tylko uda mi się jakiś LD lub inny normalny, ale równie ciekawy sen, opiszę to w tymże temacie Wink

Post został pochwalony 0 razy

Fajny sen. :) Lubię takie sytuacje, świecące runy itd. - mi takie pojawiają się w snach na niebie. :)

Jasne, że RT to dobry znak! Jakie to było RT?
Razem z RT powinno pojawić się zwątpienie czy śnisz (było przyczyną RT). Ono samo powinno dać Ci świadomość/przytomność - sen nie stał się wtedy na moment bardziej wyrazisty? Jeśli wątpisz że śnisz, to na 99% śnisz. :) Zadaj sobie w głowie pytania "gdzie ja jestem teraz?" "co robiłem przed chwilą?" "czy to sen?". Zrób to teraz, potem jeszcze raz, potem jeszcze raz, a potem zrobisz to już we śnie. :)

Post został pochwalony 1 raz

Ostatnio zmieniony przez Johny dnia Śro 12:34, 28 Lip 2010, w całości zmieniany 1 raz

Heh, podobają mi się właśnie takie sny, nie chodzi mi o tematyke, ale o to że rano pamiętamy całą historyjkę jaką wykreowaliśmy podczas snu, nie żadne urywki snu czy coś. Takie sny aż chce mi się zapisywać rano, sam miewam takie sny ale raczej rzadko.
A co do twojego uświadomienia... no cóż bywa, że zrobimy rt a się nie uświadomimy, nie załamuj się następnym razem może już być lepiej Razz

Post został pochwalony 0 razy

Dzisiejszej nocy miałem sen, który kiepsko pamiętam. Obudziłem się dość wcześnie. Trudno - pomyślałem, uda się następnym razem. Po chwili zasnąłem i jak to bywa nad ranem, po jakimś czasie kolejnego snu załapałem świadomość Razz

A jak to się stało? Wczoraj zastosowałem się do rady J, kilka razy pytałem się w dzień, gdzie jestem, co robiłem przedtem, czy to może sen? Zapamiętałem, że samo zwątpienie, czy to czasem nie jest sen oznacza, iż tak jest na 99% Cool

LD nie był super-hiper-najwyższych lotów, trwał bardzo krótko, ponieważ zapomniałem na początku zwiększyć sobie samą świadomość, a także ostrość i kontrolę, więc nie był też najlepszej jakości, choć oczywiście po zorientowaniu się, że śnię, otoczenie stało się o wiele bardziej klarowne. I wcale nie musiałem robić RT Wink

Po prostu przystanąłem i zastanowiłem się nad sytuacją. A potem uśmiechnąłem się z dumą i wyższością. Zrobiłem test, gdy już byłem świadomy i wcale się nie zdziwiłem, że wynik jest pozytywny. Jednak kilkanaście sekund to za mało żeby zrobić choćby jedną rzecz. I tak nie pamiętałem, co sobie zamierzyłem - świadomość była, ale nie na odpowiednio wysokim poziomie.

Teraz będzie już coraz lepiej i coraz prościej Very Happy

J, dzięki za niezwykle cenne wskazówki! Mam nadzieję, że już niedługo opiszę tu pełnowartościowy, długi LD, a wtedy oj, będzie się działo Twisted Evil

!

Post został pochwalony 0 razy

Aż wstyd się przyznać do tak długiego zaniedbania praktyki świadomego snu Wink

Po kilku kolejnych nieudanych próbach podjąłem decyzję o daniu sobie spokoju przez jakiś czas, co powinno pomóc, co przerodziło się w przerwę totalną. A potem doszła nowa szkoła i już nie miałem czasu choćby myśleć o LDkowaniu. Ale cóż, na błędach człowiek się uczy, z perspektywy czasu widzę, ile złego robi praktyka "na siłę". Od paru dni zauwazyłem dwa pozytywne czynniki świadomotwórcze. Po pierwsze: dziennik snów, o dziwo prowadzony systematycznie. Po drugie: powrót snów wywołujących szeroki uśmiech, gdy się je wspomina.

Przechodząc do rzeczy, opiszę swój sen sprzed kilku dni, który był równie ciekawy, jak ten z początku tego tematu. Zaczęło się w miarę normalnie - wyjrzałem przez okno w swoim pokoju. Zauważyłem, iż pod moim blokiem dzieje się coś ciekawego. Była tam grupka ludzi rozstawiająca namioty. Wszyscy mieli czarne kurtki z logiem zespołu Manowar na rękawach. Okazało się, iż ów grupa za kilka godzin wystąpi w moim mieście na placu pod Domem Kultury. Szybko wybiegłem z domu, aby przyjrzeć się temu zjawisku. Na placu nie było praktycznie nikogo. Już się ściemniało, zespołu nie było widać. Był tylko wielki telebim, na którym leciał teledysk do ich utworu "I Believe". I wtedy zespół ogłosił konkurs literacki! Natychmiast zaniosłem im swoją pracę, która co ciekawe była już skończona, poczekałem parę godzin, koncertu wciąż nie było, aż w końcu dowiedziałem się, iż wygrałem konkursik Twisted Evil

Cieszyłem się razem z innymi uczestnikami, którym najwidoczniej przegrana humoru nie popsuła. Obudziłem się z dziwnym uczuciem biorąc pod uwagę, iż do takiego właśnie konkursu się przymierzam...

Tak czy siak, do świadomego śnienia zabrać się czas... tym razem na spokojnie i bez nerwów Wink

Post został pochwalony 0 razy

W końcu jakieś efekty. Niestety, tyle co tzw. "sen o LD" - w gruncie rzeczy świadomy byłem, jednak pół na pół. Kontrola żadna, ostrość obrazu pozostawiała dużo do życzenia, ale na dobrej drodze jestem.

Chciałbym opisać jednak całkiem nieświadomą część snu. Krótki epizod, który rozbawił mnie do łez, kiedy się obudziłem. Otóż, w tym jakże kapryśnym śnie szedłem do sądu na rozprawę. Oskarżonym był Harry Potter, a oskarżycielem jakieś "pogańskie szkoły magii". Podpadł im i najwyraźniej sądem się skończyło Razz

Szkoda, że nie pamiętam dalszego ciągu. Musiało być ciekawie Twisted Evil

Post został pochwalony 0 razy

Hah bardzo fajne sny ;DD I do tego widzę że Ci się dobra muzyka śni xdd tak zejdę z tematu Manowar - Die For Metal to mi lata po głowie ostatnimi czasy ;D powodzenia z LD!! Wink

Post został pochwalony 0 razy

Kolejny "sen o LD". Tak podły, że aż go kiepsko pamiętam. W dodatku zdarzyło się to zjawisko już trzecią noc z rzędu. Zaczyna być to frustrujące. Ale i tak obrócę to pozytywnie Twisted Evil

Skoro ta jedynie namiastka świadomości pojawia się tak często, to już krótki czas dzieli mnie od pełnowymiarowego LD. Jest też drugi pozytyw. Naturalnym stało się, iż budzę się w środku nocy po nieświadomym śnie, po chwili zasypiam i doznaję tego muśnięcia świadomości. Wykorzystam to na pewno w swoim czasie (oczywiście, że WILD Razz

).

A nieświadome sny nie są całkiem pozbawione sensu Very Happy

Oczywiście, nadal dzieje się ciekawie. Ostatnio śniło mi się, iż byłem donem we włoskiej mafii. Pamiętam jedynie fragmenty snu, ale uczucie przewodzenia w takiej rodzince pozostanie na długo, a i nie zapomnę powtórzyć tego w LD Razz

Post został pochwalony 0 razy

Co to znaczy "przyłożyć się do praktyki LD w przerwie od szkoły"? Tyle samo co "Czekać na wolne dni tak niecierpliwie, iż nie ma co liczyć na pozytywne efekty". Zbytnia natarczywość w takich sytuacjach to zabójca świadomości. Sam się o tym przekonałem. Ostatni tydzień ferii: frustracja spowodowana kilkukrotnym "snem o LD". Pierwszy tydzień szkolny z dość dużym natężeniem stresu: najnormalniejsza świadomość załapana w śnie Shocked

Był to najprawdopodobniej skutek wykonania jednego poprawnego testu rzeczywistości za dnia Razz

Świadomość utrzymała się króciutko - nie planowałem LD więc zapomniałem o poprawieniu jakości samego snu i zwiększeniu świadomości. Czy w czasie, gdy obciąża nas szkoła/praca możliwe jest uzyskiwanie snów świadomych? Z pewnością. Żyć nie umierać Cool

Post został pochwalony 0 razy

Dzisiejsza noc świadomością nie zaowocowała, natomiast nieświadomy sen, który zapamiętałem był jednym z tych, które opowiada się z uśmiechem i satysfakcją. Ponownie pojawił się w nim motyw innego świata (patrz pierwszy post w tym temacie). Ale do rzeczy.

Śniło mi się miasteczko, w którym mieszkałem. Była to mała mieścina przypominająca Bree ze Śródziemia, ale chyba było nawet mniejsze. Stało na środku rozległych pól. W oddali było widać lasy, a gdy przekroczyło się ich granicę, przechodziło się do... no właśnie, rzekomego innego świata. Sen pamiętam od momentu, gdy rozmawiałem z paroma znajomymi wśród skromnych chatek, gdy miasto zostało zaatakowane. Chwyciliśmy za broń. W rękach trzymałem średni miecz, błyszczący, pięknie wykuty, przypominający katanę. Za pasek wsadziłem sobie szeroki, zakrzywiony sztylet. Parowałem ciosy przeciwników i uderzałem, gdy miałem po temu okazję. W pewnym momencie walka na chwilę się zatrzymała. Byłem z trzema znajomymi w wąskiej uliczce. szliśmy w zwartym szyku, plecami do siebie, wyszliśmy z zaułka i ponownie rozpętała się bitwa. W końcu trafiłem na ciężkiego przeciwnika, ledwo dawałem rady parować jego ciosy, nie mówiąc już o trafieniu go. Miał przewagę, ale gdy się w sobie zebrałem udało mi się wbić mój miecz w jego pierś. Upadł, zaczął krzyczeć, a jego ciało powoli deformowało się. Jednak po chwili jego krzyk przerodził się w śmiech i skubaniec zaczął się regenerować. Wtedy otrzymałem rozkaz - uciekać do innego świata i stamtąd przyprowadzić posiłki. Straciłem miecz w walce z tym "niezniszczalnym" i został mi tylko sztylet. Przydzielony mi został pomocnik (bez broni, więc marna była z niego pociecha) i zaczęliśmy uciekać z miasta. Na szczęście wróg nas nie zauważył. Biegliśmy jakiś czas przez pola, aż w końcu zaczęliśmy wchodzić do lasu. Tam zastaliśmy spokój i ciszę. Kępy krzewów, wysokie, majestatyczne drzewa i polanka, na której zobaczyłem mały namiot, w którym palił się ogień. Zaproponowałem, abyśmy podeszli i obadali, czy ktoś jest w środku, zapytalibyśmy o drogę. I wtedy usłyszałem warkot silników. Zauważyłem kilka motocykli na pobliskim wzgórzu, wyjeżdżających zza drzew. W trawę i padnij! - krzyknąłem i obaj wylądowaliśmy w trawsku. Jednak wtedy zaczął jechać na nas terenowy samochód. Wstaliśmy a ja podniosłem ręce do góry i wołałem, iż się poddajemy. I to nie bez powodu, ponieważ zaczęli nas otaczać jacyś ludzie na motocyklach, niektórzy doszli pieszo, a terenowy wóz zatrzymał się i też ktoś z niego wyszedł. Byli to rośli mężczyźni, każdy o posturze komandosa. czarne glany, spodnie moro, równie czarne bluzy. Prawie wszyscy łysi lub krótko obcięci. Sprzęt jakim dysponowali był imponujący. Futurystyczna broń palna o nie małej mocy, słuchawki bluetooth na uszach, nowoczesne motocykle i wiele innych rodzajów specjalistycznego sprzętu. Pytali się nas, kim jesteśmy i skąd przybywamy. Opowiedziałem im historię o napadzie na miasteczko, a oni postanowili nam pomóc. Wysłali w stronę miasta zwiadowcę na rowerze górskim, a sami zaczęli mi przedstawiać ich... hmmm... słowo "banda" nie pasuje. Zaczęli przedstawiać mi swój oddział. Mieli w nim potężnego wilkołaka i pół wilkołaka/pół starszą panią, przez którą się z nim komunikowali (znała wilczy język).

Potem niestety sen, a raczej jego główny wątek uległ rozpadowi.

Post został pochwalony 0 razy

Wpis ten sporządzam z tygodniowym poślizgiem. Dokładnie tydzień temu, w nocy z piątku na sobotę, zorientowałem się, że śnie.

Byłem nad jakimś dużym jeziorem o nieregularnym kształcie, w środku lasu. Był letni dzień. Masa ludzi kąpała się w wodzie, a wiele osób opalało się na trawie. Jakimś cudem bez potrzeby wykonywania testu rzeczywistości doszło do mnie, iż otaczający mnie świat to wytwór mojego umysłu. Sam LD nie był zbyt satysfakcjonujący, ale zawsze to coś. Popływałem sobie w jeziorze (świadomość była raczej przytłumiona) i zobaczyłem swojego tatę idącego po wodzie. Pomyślałem, że ja też tak pewnie potrafię i faktycznie przeszedłem na drugi brzeg krocząc po powierzchni wody. Jazda zaczęła się, gdy świadomość w połowie odpłynęła, a przede mną pojawiły się dziwne postacie. kilka z nich przekonywało mnie, żebym zrobił RT - ponieważ jestem w śnie, inne wmawiały mi, że to rzeczywistość. Kilkoro z nich zaczęło zachowywać się agresywnie, a ja nie wiedziałem komu wierzyć. Postanowiłem przywołać jakiegoś sędziego, który oceni, kto ma rację. Przypomniała mi się sztuczka z kroczeniem po wodzie, więc pierwsza myśl - Jezus! Zamknąłem oczy i krzyknąłem: Chcę Jezusa! Ku mojemu zaskoczeniu Jezus, który się pojawił, miał o dwa numery za dużą, czarną koszulę i zaczął biegać w kółko krzycząc: Jestem Mesjaszem! Jestem Mesjaszem! Tak! Ja zawsze chciałem być Mesjaszem! Odbiegł gdzieś i tyle go widzieli. Tymczasem jeden ze zwolenników rzeczywistości zaatakował mnie i się obudziłem.

Ciekawy był to sen. Zaraz po przebudzeniu zachciało mi się świeżego powietrza, wyszedłem więc na balkon. Zrobiłem dla pewności RT z nosem i... wciągnąłem powietrze. Przez zatkany nos. Rozejrzałem się i pomyślałem, że to niemożliwe, "przecież sny nie są tak realistyczne". Stałem przez jakiś czas jak wryty robiąc RTki na zmianę z nosem i ustami, a potem z jednym i drugim, aż w końcu faktycznie się obudziłem. Krajobraz po fałszywym przebudzeniu był naprawdę zniewalająco realistyczny Shocked

Post został pochwalony 0 razy

Sytuacja w dzisiejszym śnie była dość ciekawa. Otóż, powróciłem do techniki "to jest sen", co po dwóch/trzech dniach dało pierwsze efekty. W uświadomieniu pomogła mi jedna z sennych postaci - jakiś przypadkowy przechodzień. W pierwszym momencie stwierdziłem, ze należy podziękować za pomoc. I tak oto w mej dłoni pojawił się wykwintny likier, który wręczyłem uświadamiającemu mnie facetowi. Był trochę zdezorientowany tym gestem, ale przyjął flaszkę i odszedł. I tu niestety zawaliłem. Miałem świadomość i dobrze wiedziałem, że powinienem teraz ustabilizować sen (jak zwykle LD nie było najwyższych lotów). Krzyczałem hasełka "świadomość, ostrość, klarowność”, itp., gdy jakieś inne obrazy zaczęły wyskakiwać mi przed oczami, niczym wkurzające reklamy w internecie. Chcąc je odrzucić obudziłem się. Pomyślałem, że mogło być to wynikiem zaniechania wykonania testu rzeczywistości zaraz po zorientowaniu się, ze śnię i szczerze powiedziawszy, otoczenie nie wyklarowało się w stopniu zadowalającym. Krzyk nie dał nic, był cholernie stłumiony i zaraz po przebudzeniu z pewną irytacją doszedłem do wniosku, że to ja zawiniłem - krzyczałem nie wierząc w to, co z moich ust się wydobywało. Poza tym ten nieszczęsny test, a raczej jego brak... Ech... Przynajmniej zaczynam wracać do wprawy i mam nadzieję na kolejne kroki, coraz dalej i dalej.

Post został pochwalony 0 razy

Dzisiejszy sen bije na głowę wszystkie inne, jakie dotąd miałem Razz

Byłem pod jakąś wielką, okrągłą halą koncertową, umiejscowioną w środku cichego lasu. Stałem na małej i starej już stacji kolejowej, która była zaraz obok hali. Przede mną rozciągał się długi pas ziemi, na którym to ciągnęły się tory, pomiędzy którymi także rosły drzewa, więc pociągi, które się mijały, o ile nie ocierały się o siebie, to musiały być muskane przez gałęzie Wink

A ja stałem w ciszy i spokoju ze swoją gitarą i czekałem na... no właśnie, czekałem na AC/DC i Iron Maiden, z którymi to miałem zagrać koncert na jednej scenie Very Happy

Po chwili zacząłem słyszeć odgłosy zbliżającego się tłumu. Zza drzew wybiegło raptem kilka osób, poznałem Angusa Younga, Briana Johnsona i Bruce'a Dickinsona. Z nimi biegli też inni muzycy z zespołów, ale zanim zdążyłem cokolwiek powiedzieć, Bruce rzucił mi w biegu, żebym gnał z nimi, bo staranują nas nasi fani. I wtedy się zaczęło: potężna armia ludzi wpadła na stację z krzykiem i zbliżała się w stronę hali. Zacząłem uciekać. Gdy wpadłem do potężnego budynku koncertowego, zastałem skomplikowany system pięter i korytarzy, otaczający główne pomieszczenie ze sceną, który przypominał mi skrzyżowanie hotelu z jakąś szkołą. Nie miałem jednak czasu na zastanawianie się nad swoją sytuacją. Zacząłem gnać przed siebie, zgubiłem muzyków, już biegłem jakimiś schodami w dół, ktoś ze szczytu schodów dosłownie wyleciał i uderzył o ścianę, a wszystko to przy akompaniamencie huku i rozróby. W końcu czyjaś ręka złapała mnie w biegu w zaciągnęła jednym szarpnięciem do jakiegoś pomieszczenia, zamykając szybko drzwi. To był Bruce. Odetchnąłem z ulgą - byłem uratowany. Znalazłem się dzięki niemu w małym pokoiku, w którym wszystko było czerwone. Oba zespoły już tam na mnie czekały. Jeden z muzyków (nie pamiętam który, ale chyba Steve Harris) pokazał mi nagłówek w jakiejś gazecie, mówiący o rzeszach fanów demolujących stację kolejową. Odpowiedziałem mu na to: "W Norwegii było gorzej" (chodziło o wybryki blackmetalowej mafii). Dowiedziałem się, że oto w tym małym pokoiku mamy sobie zorganizować próbę przed występem. I byłoby genialnie, gdybym się nie obudził... Ale spokojnie, poczekajcie, aż będę świadomy Twisted Evil

...

Post został pochwalony 0 razy

Witam po okresie nieobecności Wink

Od dziś znów naszła mnie chęć na zapisywanie snów, dzięki niezwykle ciekawej sennej historii. Od dawna żadna podobna nie miała miejsca w moim sennym świecie Wink

Dzisiejszej nocy śniło mi się, że do mojej miejscowości przybył… jakiś dziwny zakon. No tak, ciekawa sytuacja, spróbuję to opisać. Zapewne parę osób grało w drugą część legendarnego Gothica. W fabule gry do miasta Khorinis przybyli paladyni, nikt nie wiedział po co. Ale wszyscy mówili bez przerwy rzeczy typu: „Paladyni opłacają noclegi/Paladyni skonfiskowali moje towary/Paladyni się zbroją/Paladyni to/Paladyni tamto” i tak do znudzenia. I właśnie to była jedna z rzeczy, czyniąca zakonników z mojego snu dość nietypowymi – przybyli, zagnieździli się i zaczęli ingerować w życie publiczne miasta. Zajęli klasztor. No i oczywiście nikt nie miał pojęcia, po co tu są, dlaczego z zabytkowego klasztoru usunęli prawie wszystkie ozdoby i rzeźby, a nawet zamalowali obrazy na ścianach? Mniejsza z tym, grunt, że byli to zakonnicy-wojownicy (wiem jak to brzmi, nie mogłem uniknąć rymu), czy może lepiej powiedzieć, iż byli rycerzami zakonnymi. Był to zakon świetnie walczących wręcz, ludzi świeckich, więc prędzej można mówić tu o bractwie, znających arkana sztuk tajemnych. Zawsze galowo odziani i dobrze uzbrojeni. Tak wyglądała ogólna sytuacja miasta. Najlepszy moment nastąpił jednak, gdy przekroczyłem próg bazyliki, by spotkać się z dowódcą stacjonującego tu oddziału zakonnego. I jak to często bywa w świecie snu – umysł wgrał mi na czas marzenia sennego parę fałszywych wspomnień. „Pamiętałem” więc, że już rozmawiałem z ich dowódcą, a ten po krótkim dialogu zaproponował mi spotkanie. Strażnicy wpuścili mnie bez problemu, w końcu byłem umówiony (nie można było tak po prostu zobaczyć się z przełożonym oddziału). Rozglądam się po opustoszałej świątyni. Na środku stoi dowódca. Długi płaszcz, który przypominał ten noszony przez Neo w Matrixie, z tym że w kolorze głębokiej purpury (nie, zakonnik nie był gwiazdą autostrady) ze złotymi klamrami. Twarz i włosy nie były wykreowane przez mój śniący umysł „od nowości” – należały do wokalisty mojego ulubionego zespołu – Glenna Danziga (a wiec kwadratowe rysy i długie, czarne włosy). Dowódca części bractwa powitał mnie z radością, tajemniczo się uśmiechając, poczym wypalił prosto z mostu, czy chcę się do nich przyłączyć. Mówił, że oferuje mi przeskoczenie jakiś mniejszych rang i rozpoczęcie od razu szkolenia oficerskiego, w razie gdybym zaakceptował propozycję, dostałbym mundur i rapier, który służyłby do wojaczki. Niestety, szybko się obudziłem. Muszę zapamiętać ten motyw – warto przywołać go, gdy świadomość będzie dopisywać.

Post został pochwalony 0 razy