Niespodziewany LD

Witam wszystkich.

Kilka lat temu bardzo się starałem uzyskać LD. Niestety, szybko się wypaliłem i nie uzyskałem żadnych efektów wartych wspomnienia.

W tzw. międzyczasie zacząłem medytować (w tradycji Sayagi U Ba Khina) i rzadko (kilka razy w miesiącu) gdy wydarzało się coś niezwykłego, wykonywałem test rzeczywistości - nie żeby wyrobić sobie odpowiedni nawyk - myślałem raczej: "to naprawdę może być sen, warto sprawdzić". Niestety, cyfry na wyświetlaczu zegarka z godną podziwu konsekwencją były czytelne, nie zmieniały się po odwróceniu wzroku i ogólnie zachowywały się, jak na porządne cyfry zegarka przystało... aż do dzisiejszej nocy Smile

Byłem w domu u mojej dalszej rodziny i właśnie wydarzyło się coś niezwykłego (nie pamiętam co dokładnie). Podniosłem rękę, żeby spojrzeć na zegarek i wykonać RT - zniechęcony, bo byłem przekonany, że nie śnię (jest to o tyle ciekawe, że takiej pewności nie mam nigdy na jawie, gdy wykonuję RT). Po drugim spojrzeniu na zegarek zobaczyłem zupełnie inną godzinę, niż kilka sekund wcześniej. Dla pewności spojrzałem jeszcze raz - znów się nie zgadza! Ta obserwacja wywołała we mnie bardziej zdziwienie, niż szok (i jestem dumny z tego, że nie zareagowałem jakoś gwałtowniej) - w końcu wszystko było takie realne. Wyszedłem... wybiegłem przed dom. Niepotrzebnie - trzeba było od razu ustabilizować sen. Ja jednak nie do końca sobie wierzyłem i na wszelki wypadek wolałem, żeby członkowie rodziny nie widzieli, jak się "wygłupiam". Zacząłem szybko wirować (z tego też jestem dumny - warto chyba na początku próbować ustabilizować swój sen). Przez chwilę rozważałem krzyczenie "ostrość", ale znów - wolałem się nie wygłupić.

Budzę się w łóżku. Niech to! - znów LD mikrosekundowej długości. Zniechęcony patrzę na zegarek. O święty kapciu! - znowu różne godziny.

Wiruję - tym razem również krzyczę "ostrość". Jednak mój głos jest przytłumiony, choć nie szczędzę gardła - jakbym miał chrypkę albo wstydził się że ktoś mnie usłyszy.

Jestem na ulicy. Obok jest jakiś mój znajomy, choć nie znamy się w rzeczywistości. Próbuję przejąć kontrolę nad snem. Nie wiem na początku od czego zacząć - nic nie mogę zmienić. Szybko przypominam sobie, że chciałem po uzyskaniu LD latać - próbuję wzbić się w powietrze, ale nic to nie daje.

Budzę się w łózku. O nie - nie ze mną te numery! Chciałem latać, więc szybko otwieram okno i wskakuję na parapet. Słyszę jak ktoś z domowników krząta się po mieszkaniu. Moją pewność siebie weryfikuje widok ziemi oglądanej z okna na czwartym piętrze. Trochę się wacham. Szybko przypominam sobie, co powtarzałem w myślach trenując kilka lat wcześniej: "jeśli tylko nie jesteś pewien - to na pewno śnisz!". Tak więc skaczę i... spadam! Trochę się boję - spadam bardzo szybko i wciąż nie jestem pewien, czy to nie jawa. Kilka metrów nad ziemią zaczynam spadać o wiele wolniej - uff, wiem na pewno, że śnię. Widzę pod sobą śnieg, choć wiem, że jest lato. Nie przypominam sobie momentu upadku.

Nie jestem w stanie chronologicznie uporządkować powyższych fragmentów - wiem tylko, że z całą pewnością zaczęło się od pierwszego. Kolejność następnych ustaliłem "na logikę". Piszę to tutaj, bo mam nadzieję, że jakoś pomoże mi to w osiągnięciu kolejnych spontanicznych LD. Raczej nie zamierzam robić w tym kierunku więcej, niż do tej pory - nie chce mi się wysilać dla tej odrobiny rozrywki. Trzymajcie za mnie kciuki.

Dla porządku dodam jeszcze, że przedwczoraj przed snem obejrzałem "Vanilla Sky", a wczoraj - odcinek "Brief History of Atheism", co mogło mieć wpływ na moje niespodziewane senne olśnienie.

Post został pochwalony 0 razy

Gratulacje!
Zastanawiam się tylko, dlaczego od razu myślałeś o dostrajaniu, nie piszesz , że sen był kiepskiej jakości, albo, ze czułeś że cię "wywala".
Zaraz po uzyskaniu świadomości, chyba najlepiej przejść do" porządku dziennego" i zwyczajnie przejść się kawałek, pooglądać otoczenie, zobaczyć co za rogiem. Paniczne wpatrywanie sie w dłonie, stanie w miejscu, czy notoryczne zerkanie na zegarek, chyba tylko pogarsza sprawę.
Niemniej winszuję tej " chwili rozrywki" obyś miał ich coraz więcej;)

Post został pochwalony 0 razy

Bo moje "żadne efekty warte wspomnienia" sprzed kilku lat, to właśnie LD mikrosekundowej długości - albo się budziłem, albo umysł był tak ospały, że od razu traciłem świadomość. Dlatego teraz postanowiłem... a właściwie wcześniej postanowiłem, że jeśli kiedyś jeszcze zdarzy mi się uzyskać świadomość, od razu spróbuję coś zrobić, żeby jej nie utracić. I chyba dobrze, bo snem opisanym powyżej pobiłem swój życiowy rekord pod względem długości Embarassed

Dzięki za radę; mam nadzieję, że będzie mi dane przeze mnie ją sobie przetestować Smile

Post został pochwalony 0 razy

Bardzo fajna relacja, gratulacje. :)

Zrobię jeszcze trochę bałaganu. :)

Vipassana (nie wiem dokładnie jak wygląda ona u Sayagi U Ba Khina) to moja ulubiona technika medytacyjna i bardzo fajnie związana jest z utrzymywaniem świadomości we śnie i utrzymywaniu świadomości "tu i teraz" na jawie (przez zauważanie wszystkich myśli i akcji). :)

Fajnie coś podobnego opisuje (jeśli znasz angielski) Tim z [link widoczny dla zalogowanych] tu:
http://www.youtube.com/watch?v=6trvBrDhaFk (zaczął mówić w poprzedniej części)
Jeszcze jeden link związany z tematem.

Pomyślałem, że może Cię zainteresuje, skoro już robisz coś podobnego. U mnie ta świadomość przeniosła się po pewnej ilości LD ze snów na jawę. :)

Pozdrawiam. :)

Post został pochwalony 0 razy

Gratulacje! Hmm.... Odrobiny rozrywki? Dla mnie to jest wielka radocha(może dlatego że nie miałem jeszcze "pełnoprawnego" LD).

Trzymam za ciebe kciuki =)

Post został pochwalony 0 razy

J - dzięki za filmiki; jak najbardziej są dla mnie interesujące. Coś chyba rzeczywiście jest na rzeczy, bo miałem LD (oczywiście, mikrosekundowej długości) zaraz po powrocie z kursu-odosobnienia. Niektórzy z moich medytujących znajomych twierdzą, że kontrolują swoje sny, choć nigdy się o to nie starali. A i sny w czasie tych kursów-odosobnień bywają - hmm... co najmniej dziwne.

Post został pochwalony 0 razy