Tajemnicza Kobieta, Koszmar i trudna walka o własne sny

Witam wszystkich!
Jestem tutaj nowym użytkownikiem, ale dobrze znam to forum. Oneironautyką zajmuje się już ponad pół roku. Początki były trudne ale nie zrażałem się – bardzo mi na tym zależało z pewnych powodów (sorry że nie napisze jakich, ale to chyba zbyt prywatne).

Ćwiczyłem bardzo dużo, badałem różne techniki i ich skuteczność aż odkryłem pewną „mieszankę”. Dzięki niej mam około 3-4 LD w tygodniu, jeśli chce (nie chodzi mi o WILD!). Oczywiście nie zawsze są to sny o dużej klarowności, ale w końcu LD…

Chciałbym z góry zaznaczyć że nie uważam się za niewiadomo jakiego „profesjonalistę” czy coś. Mam masę problemów, które staram się sam rozwiązywać. Rozpoczynam pisać na forum gdyż chciałbym się podzielić z ludźmi moją wiedzą i doświadczeniami, przy okazji z pewnością sam się wiele nauczę. Nie robiłem tego wcześniej, gdyż uważałem że nie moje rady nie przydadzą Wam się (bardzo mało wtedy wiedziałem). Teraz jest trochę inaczej.

Co do mojego przepisu… Autosugestia + RT z nosem – najlepiej w godzinach 3 – 7 (rano) ponieważ wtedy są dłuższe fazy REM. Niby nic specjalnego ale jestem ogromnie na to podatny. Według mnie każdy ma swoją „idealną mieszankę”, trzeba tylko ją znaleźć. Później może założę jeszcze osobny temat…

Nie wiem czemu, ale rzadko kiedy wykorzystuję LD na zabawę. Prowadzę różne badania, tak z czystej ciekawości. Np. stańcie kiedyś przed lustrem i patrzcie sobie w oczy (tylko musi to być sen o wysokiej realności i świadomości, aby postać nie falowała) – ciekawe efekty. Można też rzucić kamieniem (ciekawe czy spadnie?).

Dobra, znowu odbiegam od tematu.

Myślałem że widziałem już wszystkie ciekawsze rzeczy gdy nagle stało się coś dziwnego, co jak mam nadzieję pokonałem, ale trudno mi to zrozumieć. Pewnej nocy obudziłem się z dziwnym, mieszanym uczuciem. Z pewnością miałem jakiś sen, lecz ciągle nie mogłem sobie przypomnieć jego treści. Później doszedłem że musiał być to jakiś koszmar. Nic nie zapisałem w dzienniku (no bo co?) i poszedłem spać. Z resztą, kto by chciał pamiętać koszmary? (A może w tym tkwił mój błąd?)

W ciągu następnego miesiąca miałem dokładnie dziesięć LD, lecz nadzwyczaj słabych i krótkich (oceniam max 2 minuty). W każdym śnie dziwnie bolały mnie oczy, musiałem się nieźle namęczyć aby utrzymać je otwarte. Wszystko szybko się rozmywało, tak że właściwie co kilka sekund musiałem sztucznie podtrzymywać sen. Owszem, te metody pomagały, ale po pewnym czasie sen w ciągu ułamka sekundy stawał się ciemny i budziłem się (tak jakby ktoś gasił światło). Nie miałem czasu podtrzymać snu, jakby ktoś się przede mną bronił (przynajmniej tak to odebrałem).

Nie zniechęcałem się do prób świadomego śnienia, chociaż wszystkie kończyły się tak jak wyżej. Fascynowało mnie to, czemu tak się dzieje. Układałem różne plany, aby jakoś rozwiązać ten problem, lecz żadnego efektu.

Jak już pisałem, trwało to miesiąc…

Pewnego pięknego dnia wyszedłem na podwórko. Tata robił coś przy samochodzie, obok niego kręciła się jakaś bardzo stara kobieta, szczupła i wysoka. Podszedłem bliżej, czując wiatr we włosach. Nieznajoma popatrzyła na mnie i coś powiedziała, nie pamiętam co. Popatrzyłem w niebo prosto na słońce. Nie raziło mnie. „Dziwne” – Pomyślałem i wykonałem RT z nosem, jednocześnie pytając sam siebie „Czy to sen?”. Poczułem powietrze w płucach i wiedziałem już że jestem we śnie.

Stanąłem w miejscu, z dłonią obok nosa. Nie ruszałem się (część ostatniego planu jaki mi został). „Poszedłem ponownie spać chyba o piątej, to mam do trzydziestu minut rozrywki” – Obliczyłem sobie. Stałem tak dobre kilka minut, obserwując pracującego ojca i uśmiechniętą kobietę. Cieszyłem się wtedy stanem wysokiej świadomości we śnie (niesamowite uczucie prawda?). Uznając że wszystko jest w porządku, zrobiłem chyba ze dwa kroki i świat zaczął się rozmazywać. Skupiłem się aby nie okazywać żadnych emocji i zacząłem się drzeć jak głupi: „Ostrość!”, „Kontrola!”. Żadnego efektu. Rzuciłem się na maskę samochodu i zacząłem gapić się na rysy na lakierze (wiadomo po co). Również nic. Oderwałem wzrok i patrzyłem jak wszystko ulega zamazaniu. Nie wiem jak to się stało, ale mocno złapałem się samochodu i rozkazałem „wieź mnie do centrum moich problemów!”. Furgonetka ruszyła naprzód, z każdą chwilą wszystko było wyraźniejsze. Zawiozła mnie do małego lasku w którym często gramy z kumplami w ASG. Mojego domu nie było już widać, tak jakby zniknął we mgle. Gdy odwróciłem wzrok zauważyłem że las zmienił się w olbrzymie bagno. Znalazłem jakiś kij i odpędziłem brązowego psa, który najwyraźniej mnie nie polubił. Wszystko było wysoce realne, żadnych rozmyć czy nierealnych „Bugów”. Kilka minutek zwiedzałem to miejsce aż dotarłem na szczyt wzgórza (nie mam pojęcia jak). Nagle z gałęzi i pnączy uformowała się demoniczna kobieta o czerwonych ślepiach i ostrych pazurach (nieźle co?). Przestraszyłem się jej, co na szczęście nie miało wpływu na wyraźność snu. Chyba coś krzyczała, ale nie wiem co.

Czytałem książkę Pana Marka Kopydłowskiego, gdzie napisane jest że lepiej jest rozmawiać z koszmarami niż z nimi walczyć. Rzadko kiedy miewam złe sny, toteż nie zajmowałem się tym. Oczywiście wykorzystałem tą radę i chciałem pogadać. Zostałem zaatakowany! Nie pamiętam jak uchyliłem się od ciosów, lecz przypominam sobie że krzyknąłem coś w stylu („potrzebuje miecza!”).

Ohh, czemu nie poprosiłem o bazooke? Widocznie za dużo grałem w Wiedźmina. Very Happy

Jak to często bywa, nie udało się zmaterializować broni w tak krótkim czasie (potrzeba skupienia). Podniosłem pierwszy lepszy (byle duży) kij i ruszyłem na bestie. Ów kijek ciął jak brzytwa, więc szybko sobie poradziłem z przeciwnikiem. Nawet sprawiało mi to przyjemność.

Walcząc z tym demonem, przypomniałem sobie treść strasznego snu. Jestem prawie pewien że jest to jest właśnie ten który zapoczątkował serię „upośledzonych LD’sów”. Sen przedstawiał śmierć mojego ojca, właśnie z łap tej bestii. Dziwne, ale jakoś się tym nie przejąłem i nie przejmuje. Może ma to jakiś głęboki sens, ale potrzeba trochę czasu aby go odkryć. O tatę się nie boję, nie wierzę że sny mogą przepowiadać przyszłość, czy coś. Są one przecież tylko odbiciem naszej świadomości. (Chociaż…)

Teraz nie pamiętam dobrze, ale chyba właśnie po śmierci tego potwora. Podeszła do mnie ta nieznajoma, stara kobieta i uścisnęła mi rękę.

To bardzo mnie zastanowiło i dalej zastanawia. Może jakiś podróżnik astralny potrzebował mojej pomocy? A może ja potrzebowałem jego pomocy?

Po wszystkim pojawiłem się znowu przed moim domem. Realistyczność była na wysokim poziomie (ale mi tego brakowało). Pobiegłem do ogrodu, usiadłem na ziemi i wróciłem do badań, polegających na zmianie otoczenia i materializacji przedmiotów. Od miesiąca planowałem odwiedzić pewną bardzo ważną dla mnie postać, lecz nie udawało mi się to. Gdy tak siedziałem, niewiadomo skąd, podeszła do mnie nieznajoma kobieta. Uśmiechnęła się i położyła rękę na moim czole. Zamknąłem oczy i przeniosłem się w upragnione miejsce (co w pełni jeszcze mi się nigdy nie udało, mimo wielu prób). Nie pamiętam dobrze, ale wydaje mi się że widziałem piękne, jasnozielone źrenice celu mojej podróży. Czułem jej dotyk, gdy niespodziewanie… Obudziłem się! (Może nadmiar emocji? Z drugiej strony, trzeba mieć serce z kamienia aby nie zareagować!)

Usiadłem na łóżku, po czym złapałem się za głowę, smutny i szczęśliwy jednocześnie. Mam nieodparte wrażenie że „rozmazane, krótkie sny” odeszły raz na zawsze. Czuję także jakiś związek pierwszego koszmaru z tym co się stało.
Z pewnością jeszcze napiszę…

Serdecznie wszystkich pozdrawiam i czekam na opinie!

Post został pochwalony 0 razy

Witam ,fajnie ,ze jestes na forum . Ciesze sie ,ze udalo Ci sie rozwiadzac twoj problem i rowniez jestem zdania , ze po zwalczeniu tej postaci , wrocisz do swoich normalnych LD. Sadze ,ze ta zla postac byla jakims uosobieniem twoich lękow i obaw , ktore dzieki mentalnemu zwalczeni tej sennej postaci odblokowaly twoj normalny swiat snu. Swoja droge niezle poradziles sobie z ta kwestia , szczegolnie pomysl z samochodem , ktory mial zawiezc Cie do centrum twoich problemow byl the best . 3maj sie pozdro

Post został pochwalony 0 razy

Bardzo fajnie napisana historia. :)

Przeniósłbym do relacji. Może z jakimś czytelniejszym tytułem np. tajemnicza kobieta, koszmar, czyli jak rozwiązałem swój problem z LD.

Post został pochwalony 0 razy

Witam i dziękuję za zainteresowanie!

To prawda że czuję ulgę ale mogłem ją sam sobie wytworzyć (ah ta autosugestia Smile

). Pierwsza myśl jaka mi wpadła do głowy to właśnie że ten stwór stanowił swojego rodzaju blokadę. Aby było prościej, umysł zmaterializował moje lęki, frustracje i los wie co jeszcze, właśnie pod taką postacią. W ten sposób możliwe było pokonanie tego „czegoś” co blokowało moją sprawność podczas świadomego śnienia. Ale czy na pewno?

Siedzę sobie teraz i rozmyślam. Jestem dziwnie spokojny o następne noce, mimo to że przecież nie mogę być pewien czy mi się udało... Coś wyraźnie nie daje mi spokoju. Boję się że coś przeoczyłem? Może kogoś?

Macie tak czasem? Czy zdarzają się Wam takie sytuacje że zaczynacie na siłę rozmyślać nad jakimś ukrytym sensem, przecież zwykłego zjawiska, jakim jest świadome śnienie?

Zwykle gdy działo się coś ciekawego, czy dziwnego, chwilę się nad tym zastanawiałem. Czasem nawet pokusiłem się o jakąś teorię, którą starałem się sprawdzić. A teraz? Nawet nie potrafię przestać o tym myśleć. Wszystko pamiętam tak wyraźnie…

No cóż, wszystko leży w rękach nocy. Pozdrawiam Was Serdecznie!

PS: Nie zamykajcie jeszcze tego tematu Very Happy

Post został pochwalony 0 razy

piekno pięknie piękniasto...

zazdroszczę.
zmotywowałeś mnie do pracy, bo moje ostatnie LD-podobne stany wyglądają tak jak w Twoim opisie:

	Cytat:
	(..)W każdym śnie dziwnie bolały mnie oczy, musiałem się nieźle namęczyć aby utrzymać je otwarte. Wszystko szybko się rozmywało, tak że właściwie co kilka sekund musiałem sztucznie podtrzymywać sen. Owszem, te metody pomagały, ale po pewnym czasie sen w ciągu ułamka sekundy stawał się ciemny i budziłem się (tak jakby ktoś gasił światło).

Z tym, że ja doświadczam jeszcze porażenia przy sennego. Trzęsę się i słysze diaboliczny głos mojego ojca. Próbuje mu wyjaśnić, że nic mi nie jest i, że zaraz mi przejdzie, ale zamiast mówić bełkocze po marsjańsku.
jasnadupa.
Wbrew pozorom lubię te stany. Zawsze to jakieś nowe doświadczenie.
Więc dziękuję bardzo za nadzieje, na jeszcze ciekawsze odkrycia.

Post został pochwalony 0 razy

no nie powiem kozacko - twoje przygody zmotywowały mnie do tego by dalej "cwiczyc" LD - bo jakby nie patrzeć twoja przygoda dostarcza wielu przeżyć których napewno zabraknie "zwykłym śmiertelnikom" hehe...

Post został pochwalony 0 razy

dokładnie, zobaczyć, coś co jest poza, powodzenia i świadomości Danny
Jakie to było uczucie, kiedy cię dotknęła w czoło? Wink

Post został pochwalony 0 razy

Witam Wszystkich!

Tak jak przeczuwałem, blokada odeszła w zapomnienie. Ostatnio miałem dwa długie i realistyczne LD, które w pełni rekompensują mi stracony miesiąc. Wydaje mi się że nic więcej nie wniosę do tego tematu, dlatego jeśli administrator sobie zażyczy może go zamknąć.

	salvador napisał:
	Jakie to było uczucie, kiedy cię dotknęła w czoło?

Szczerze mówiąc, nie pamiętam żebym czuł coś szczególnego czy wręcz niesamowitego. Był to zwykły ciepły dotyk starszej pani. Z drugiej strony nie skupiałem się za bardzo na tym geście gdyż od razu nadeszły wizje (mam tu na myśli moje przemieszczenie). Może też już pamięć szwankuje?

Ach i jeszcze jedno. Nie pisałem tego gdyż nie uważałem że może mieć jakiś związek z LD, z resztą dalej uważam że nie ma związku. Potraktujcie to jako ciekawostkę, przypadek czy zbieg okoliczności.

Noc przed tym niesamowitym pojedynkiem, byłem w sklepie ogrodniczym w poszukiwaniu – saletry potasowej (bez komentarza dobra?). Nie znalazłem niczego takiego, toteż trochę wnerwiony skierowałem się do wyjścia. Stał tam pewien facet z puszką i zbierał pieniądze na datki dla biednych. Popatrzyłem na niego i stanąłem jak wryty. Mnóstwo ludzi omijało go z daleka, traktowało jak powietrze a przecież czy robił on coś złego czy wstydliwego? Nie. Można zaryzykować stwierdzenie że był dużo „lepszy” od tych co go omijali. Ale no dobra, o co mi chodzi? Dałem mu piątkę, która została mi ze szkoły. W noc po tym wydarzeniu właśnie miałem ten sen.

Według mnie nic to nie ma wspólnego z LD. Zwyczajny przypadek. Ale… Niektórzy nie wierzą w przypadki.

Cieszy mnie to, że mogłem się z Wami podzielić tą wiedzą i serdecznie pozdrawiam wszystkich świadomie śniących i życzę wielu dobrych nocy.

Danny

Post został pochwalony 0 razy

Witam

Powiem Ci , ze ta piatka mogla wiele zmienic w twojej swiadomosci . Zrobies cos dobrego , co na pewno, poniekad podnioslo cie na duch , wprawilo w dobry nastroj , a to jak zapewne wiesz , bardzo wazne w pracy ze snami . Wiec kto wie ? Moze to akurat przez to blaszane kolko pozdro ,aaa fajnie ,ze juz masz normalne LD Very Happy

3maj sie

Post został pochwalony 0 razy

hmmm też bym tak chcial z tymi eLDekami Smile

ale niestety mialem ich dopiero 2 Sad

z drugiej strony faktcznie mnie zmotywowałeś Very Happy

ale wracając do tego faceta z puszką dla biednych. takie małe blaszane głupie kułko a tyle może zmienić w życiu. tyle może dać radości. Czasem potrafi nawet uratować życie. a to tylko małe blaszane kółeczko ... Rolling Eyes

Post został pochwalony 0 razy