~Carpe Diem~

Witam wszystkich forumowiczów, tych starszych jak i tych nowych. Dawno mnie tutaj nie było. W sumie minęło już parę miesięcy.

Nie wiem jak jest u was, ale w moim przypadku praca w pewnym stopniu zniszczyła wszystko czego się nauczyłem i co osiągnąłem praktykując LD. Gdy byłem na tymczasowym bezrobociu, człowiek był jakoś tak bardziej wyciszony, mógł skupić się na chwili obecnej, zatrzymać się na moment i pomyśleć.

Uważam, że kontroli snów, wywoływania LD i szlifowania pamięci musimy uczyć się cały czas, ponieważ gdy przestaniemy, zapominamy, tracimy tą zdolność, zasypia gdzieś głęboko w nas na nowo i czeka na moment byśmy sobie o niej przypomnieli.

Od kiedy pracuje przestałem pamiętać swoje sny, zdarzają się takie noce gdy pamiętam jakieś fragmenty lecz nie potrafię poskładać ich w całość. Dziennik leży w tym samym miejscu gdzie go zostawiłem spisując swój ostatni sen, chyba już się trochę zakurzył.

Jednak gdzieś w środku mnie coś pozostało, więc wiem że moje wysiłki nie poszły na marne. Osiągnięcie LD chociaż raz w życiu daje dużo do myślenia. Sam fakt i świadomość tego że się aktualnie śni to coś czego nie potrafię tutaj opisać słowami.

Nastaje jednak w życiu każdego z nas taki moment, gdy musimy zbudzić się ze snu i wrócić do naszej szarej rzeczywistości.

Często wspominam te jakże ostatnie czasy, momenty gdy praktykowałem sztukę świadomego śnienia. Czasami aż robi się człowiekowi tak ciepło na sercu.

Nie wiem jak jest z wami, lecz osobiście uważam że w dzisiejszych czasach tak mało ludzi praktykuje i w ogóle wierzy w świadome sny z racji życia w ciągłym biegu. Dlaczego więc w starożytnych czasach ludy różnej rasy, wyznania czy religii traktowali sny szczególnie, głęboko wierząc w ich przesłania czy znaczenia? Osiągniecie Świadomych snów i poruszania się na innych poziomach astralnych było prostsze i miało większe znaczenie. Moim zdaniem życie było inne. Teraz panuje wyzysk, chaos i przepraszam za sformułowanie ale jest po prostu burdel. Ludzie biegną... biegną przez całe swoje życie w pogoni za pieniędzmi i zatracają się. Czasami czuję się tak jakbym w ogóle nie należał do tej epoki. Gubię się pomału. Odczuwam wstręt do takiego życia. Świat się zmienił niewyobrażalnie.

Nie potrafię już śnić tak jak kiedyś. Gdybym zaczął na nowo, musiałbym chyba zaczynać od zera. Nie mam również pewności czy potrafiłbym pogodzić to z pracą i obowiązkami po niej.
Nie zapomnę jednak tego co udało mi się osiągnąć i w momentach gdy znajomi będą przypadkiem rozmawiać o snach, śmiać się, zaprzeczać w ogóle że LD istnieje. Uśmiechnę się skromnie i to ja zaprzeczę ich słowom jednym zdaniem. Świadome Sny istnieją.

Moja rada dla was? Cieszcie się życiem dopóki możecie, Carpe Diem - żyjcie chwilą, chwytajcie dzień, śnijcie swoje sny tak jakby było to wasze drugie lecz nocne życie. Dążcie do celu i nigdy ale to nigdy nie próbujcie niczego, po prostu to róbcie najlepiej jak potraficie. Próbowanie czegoś równa się założeniu porażki a wy przecież nie chcecie przegrać.

Pozdrawiam was
WHISPER ~ Sleep well ~

Tak nawiasem to Wesołych świąt Wink

Peace Brothers & Sisters

Post został pochwalony 0 razy

	Whisper napisał:
	Nie wiem jak jest u was, ale w moim przypadku praca w pewnym stopniu zniszczyła wszystko czego się nauczyłem i co osiągnąłem praktykując LD. Gdy byłem na tymczasowym bezrobociu, człowiek był jakoś tak bardziej wyciszony, mógł skupić się na chwili obecnej, zatrzymać się na moment i pomyśleć.

Praktykę należy zintegrować z życiem. To nie tak że tu praktyka a tam życie, należy połączyć jedno z drugim i jest to najważniejsze.

Whisper napisał:

Uważam, że kontroli snów, wywoływania LD i szlifowania pamięci musimy uczyć się cały czas, ponieważ gdy przestaniemy, zapominamy, tracimy tą zdolność, zasypia gdzieś głęboko w nas na nowo i czeka na moment byśmy sobie o niej przypomnieli.

Od kiedy pracuje przestałem pamiętać swoje sny, zdarzają się takie noce gdy pamiętam jakieś fragmenty lecz nie potrafię poskładać ich w całość. Dziennik leży w tym samym miejscu gdzie go zostawiłem spisując swój ostatni sen, chyba już się trochę zakurzył.

Jednak gdzieś w środku mnie coś pozostało, więc wiem że moje wysiłki nie poszły na marne. Osiągnięcie LD chociaż raz w życiu daje dużo do myślenia. Sam fakt i świadomość tego że się aktualnie śni to coś czego nie potrafię tutaj opisać słowami.

Nie traci się tego. Skoro raz gdzieś doszedłeś to znasz drogę, aby tam powrócić idziesz od początku tą samą ścieżką. Z tym, że jest łatwiej.

	Whisper napisał:
	Nastaje jednak w życiu każdego z nas taki moment, gdy musimy zbudzić się ze snu i wrócić do naszej szarej rzeczywistości.

Wg mnie nie potrzebnie oddzielasz jawę od snu. Tego się nie da oddzielić. Są one współzależne i nierozłączne.

Whisper napisał:

Nie wiem jak jest z wami, lecz osobiście uważam że w dzisiejszych czasach tak mało ludzi praktykuje i w ogóle wierzy w świadome sny z racji życia w ciągłym biegu. Dlaczego więc w starożytnych czasach ludy różnej rasy, wyznania czy religii traktowali sny szczególnie, głęboko wierząc w ich przesłania czy znaczenia? Osiągniecie Świadomych snów i poruszania się na innych poziomach astralnych było prostsze i miało większe znaczenie. Moim zdaniem życie było inne. Teraz panuje wyzysk, chaos i przepraszam za sformułowanie ale jest po prostu burdel. Ludzie biegną... biegną przez całe swoje życie w pogoni za pieniędzmi i zatracają się. Czasami czuję się tak jakbym w ogóle nie należał do tej epoki. Gubię się pomału. Odczuwam wstręt do takiego życia. Świat się zmienił niewyobrażalnie.

Zmienił? To kiedyś był inny? Wg mnie niepotrzebnie nadajesz świadomemu śnieniu jakieś "wyższe aspekty". Jest wiele równie pięknych rzeczy. Piękno nie tkwi w czynności ale w tym jak się to robi. Możesz pić piwo z kolegami i może być pięknie. Prawdziwe piękno jest bezwarunkowe i LD ma tu samo w sobie niewiele wspólnego.

	Whisper napisał:
	Nie potrafię już śnić tak jak kiedyś. Gdybym zaczął na nowo, musiałbym chyba zaczynać od zera. Nie mam również pewności czy potrafiłbym pogodzić to z pracą i obowiązkami po niej.

Nie ma łatwo, na tym polega życie. Od zera nie zaczniesz bo masz wiedzę i umiejętności. Ale jak wolisz.

	Whisper napisał:
	Moja rada dla was? Cieszcie się życiem dopóki możecie, Carpe Diem - żyjcie chwilą, chwytajcie dzień, śnijcie swoje sny tak jakby było to wasze drugie lecz nocne życie. Dążcie do celu i nigdy ale to nigdy nie próbujcie niczego, po prostu to róbcie najlepiej jak potraficie. Próbowanie czegoś równa się założeniu porażki a wy przecież nie chcecie przegrać.

Spokojnie, poradzimy sobie. Co do próbowania- zgadzam się. Ale jednocześnie Twój post jest taki melancholijny, właśnie w klimacie "próbowania". Zniechęcenie, pożegnanie. To druga skrajność od fascynacji i podniecenia. Zwykle bywa tak, że idziemy jedną skrajnością, potem drugą i dopiero widzimy plusy i minusy ogarniamy wszystko i wchodzimy w środek. Jak widzę u Ciebie jest druga skrajność. Kwestia co zrobisz dalej. A pewnie Ci się jeszcze 8 razy zmieni, masz życie przed sobą.

Pamiętaj, że nic nie została do końca powiedziane, możesz wszystko. Zintegruj praktykę z życiem i gites, na tym polega cała trudność w praktyce.

Powodzenia.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Andrewek dnia Sob 22:49, 07 Kwi 2012, w całości zmieniany 2 razy