Wasze koszmary senne

Tutaj możemy opisywać swoje koszmary senne, może ja zacznę...

Miałem swego czasu taki powracający sen - zdarzał mi się kilka razy w roku. Budziłem się w swoim łóżku instynktownie czując, że coś jest nie tak. Jest środek nocy. Próbuję zaświecić światło, jednak nie udaje się. Wstaję z łóżka i zaczynam przechadzkę po domu - wszystko jest niby normalnie, jednak z powodu braku światła jest zupełnie ciemno - nie wiem skąd, ale jestem pewien, że jestem w domu zupełnie sam... I tak błąkam się po tym domu po omacku nasłuchując każdego szmeru i mając wrażenie, że coś zaraz na mnie wyskoczy z ciemności Smile

Jednak nic takiego się nie dzieje. To trwa i trwa - wydaje się, że chodzę już po tym domu wieki... Po jakimś czasie odkrywam, że dom nie jest taki sam, jak zwykle - jest opustoszały, na wszystkim wiszą pajęczyny - tak jakby wszyscy wyprowadzili się stąd dawno temu, a ja zostałem. Często okazywało się też, że drzwi s zamknięte i nie mogę się wydostać. Po pewnym czasie takiej "błąkaniny" się po prostu budziłem. Sen z opisu może nie wydawać się jakiś szczególnie straszny - to nie "akcja" się tu liczyła, ale emocje - ta niepewność co zaraz może się stać trzymała w napięciu jak niezły horror. Zdarzało mi się, że śniło mi się wypruwanie flaków i nie zrobiło to na mnie takiego wrażenia, jak ten sen - mimo, iż już dawno mi się nie śnił, dobrze go pamiętam.

A Wy mieliście jakieś koszmary?

Post został pochwalony 0 razy

Siemka miałem podobnie , a mianowicie byłem gdzieś na wycieczce wracam do domu jest noc (mieszkam w bloku) , podchodzę do mojej klatki schodowej i szkukam tam mojego nazwiska ale go niema.Póżniej rozglądam się po osiedlu,nagle słyszę że ktoś zaczyna mnie gonić wtedy niieeeeee i się budze

Post został pochwalony 0 razy

Dla mnie najbardziej traumatycznym koszmarem jaki miałam był potwór za oknem w dzieciństwie. Kiedy miałam od 3-5 lat wielokrotnie powtarzały mi się sny kiedy jakiś czarny niezidentyfikowany cień przyciągał do okna. Wszyscy wtedy uciekali z pokojów z bezpośrednim dostępem do okien. Mama zasuwała żaluzje, z bratem chowalismy się pod styołami albo kocami. Raz drzwi w moim pokoju nie mogły się otworzyć i nie mogłam uciec, szybko w ramach jakiejkolwiek alternatywy padłam na łóżko i udawałam nieprzytomną. Wtedy drzwi się otworzyły, a mój brat, który był razem ze mną uwięziony w pokoju wypadł, a ja zostałam, jak to coś zasłaniało całe okno.

Przy tym koszmarze przydazyło mi się coś dziwnego, bo na łóżko w moim snie leżał tylko koc, a zanim sie obudziłam, zobaczyłam samą siebie znad łóżka, w tej samej pozycji co we śnie, ale już w nocy, splątanej w kołdrze (w śnie był dzień, słoneczny poranek, ale było strasznie). Po chwili obudziłam się normalnie i zauważyłam, że jestem w takiej samej pozycji, w jakiej przed chwilą siebie widziałam. Shocked

Zastanawiam się czy nie wyleciałam wtedy z ciała na chwilę.

Takie sny z Cieniowym Potworem Zza Okna powtarzały mi się co jakiś czas przez co chyba do 10 roku życia bałam się okien, w nocy i spałam odwrócona do nich plecami, albo jakkolwiek byleby nie widzieć ich w nocy.

Post został pochwalony 0 razy

Mi się nie powtarzał koszmar w określonej kolejności, jedynie w mój dom był całym miejscem akcji. Potworem jaki mnie zawsze trapił był... właśnie to nie miało ciała, tylko wchodziło do ciał osób w domu (mam dużo członków rodziny, czasem to coś wchodziło nawet do zwierząt). Osoby opętane przez to zachowywały się jak spokojni zabójcy, czasami z wytrzeszczem oczu i szyderczym śmiechem. Drugim czymś co mnie prześladowało była "babajaga". Pamiętam mój pierwszy koszmar, bardzo dokładnie. Budzę się w pokoju, a tu w drzwiach stoi owa wiedźma. Teleportowało mnie przed jej zamek, a następnie przeniosło do jakiejś piwnicy. Wzięła mnie za nogę i powiesiła nad kotłem, po czym powiedziała "najpierw odgryść palca!" (pamiętam nawet ton i akcent tej wypowiedzi). Jakimś sposobem oswobodziłem się i wybiegłem z piwnicy. Przeniosło mnie do pokoju rodziców, chciałem ich obudzić, a ta babajaga już się tam zjawiła, i powiedziała "Oni już się nie obudzą, podałam im truciznę!" Czy coś takiego. Chwile potem doznałem fałszywego obudzenia. Było wszystko tak jak w realu, ale nagle zerwał się wiatr, a mój prześladowca pojawił się latający pod sufitem. kilka sekund potem obudziłem się z płaczem. Przyszli rodzice, a ja w płaczu krzyczałem "babajaga! babajaga!" I patrzyłem się z przerażeniem w drzwi, gdzie początkowo się zjawiła.

Ogółem to moje dzieciństwo było straszne przez to, był czas, kiedy bałem się zasnąć, gdyż takie rzeczy śniły się średnio co 3 noc. Obecnie nie mam żadnych koszmarów. Właśnie ta trauma mnie zachęciła do zostania oneironautą Smile

Post został pochwalony 0 razy

ja pamiętam jeden powtarzający się koszmar, byłem wtedy mały (myślę że miałem 5-6 lat)

a więc tak: jestem u dziadków w sypialni, razem ze mną jest mama. Leżymy na łóżku (jestem odwrócony tyłem do okna), mama czyta mi pewną bajkę aż tu nagle czuję że coś mnie złapało za ręce i ciągnie w stronę okna, zaczynam krzyczeć coś w stylu "mamo babajaga! pomocy"- lecz nic, już prawie mnie wyciągnęła przez okno, nagle czuję że mama mnie trzyma za nogi i próbuje pociągnąć do siebie, i tak mnie ciągną dobre 30 sekund aż sen się kończy.

Post został pochwalony 0 razy

Ja miałem taki koszmar senny, zanim dowiedziałem się o LD, ale ja nigdy się nie bałem i nadal się nie boję. Traktowałem takie postacie jak fajne cele. Lubiałem je pierdyknąć siekierą, łomem lub czymś innym. Może to wyszło z dużej ilości horrorów, jakie oglądam.

Było tak: wstaję z łóżka, ubieram się normalnie, wychodzę na dwór a tu takie duże opuszczone miasto jak z Czarnobyla. W tle dużo upiornych dźwięków, odgłosów. Po ulicach kroczą martwi, a po dachach jakieś niezwykle szybkie i zwinne zombiaki. Tutaj jak zobaczyłem martwych już wiedziałem, że śnię. Pierwszę co robię pierwszą rzecz pod ręką lub biorę siekiere (tak, w domu naprawdę mam siekierę) i staram się uciec. Doszedłem tak daleko, że okazało się, że aby wyjść z miasta musiałem przejść przez cmentarz. Miałem wtedy już nawet broń (nie pamiętam jaką) i z pierwszej lepszej krypty mnie zaskoczył skubaniec. Oczywiście atmosfera i czas akcji to noc, bardzo ciemna i głęboka, a jedyne zazwyczaj źródło światła to była latarka, którą trzymałem wraz z pistoletem. Znalazłem nawet hełm górniczy. Czasami czułem się jak szaleniec w tej atmosferze, ale kiedy pierwszy raz tłukłem takiego zombiaka, zdałem sobię sprawę z tego, że właśnie zamieniłem senny koszmar w grę. Tylko raz taki sen miałem, ale był bardzo ciekawy i realistyczny, da się wyżyć porządnie. Dostałem ten sen tego samego dnia, co strasznie denerwujący dzień miałem jakieś parę lat temu. Sprawdźcie jak przyjemnie jest rąbać takiego zombiaka, a jaką radość daje znalezienie pistoletu i kilka magazynków. Fajne uczucie, takie jakby ci adrenalina nagle się wstrzykneła. Stajesz się łowcą, a zombie twoimi ofiarami.

Od tego czasu, kiedy widzę jakieś przerażające postacie myślę najpierw co zrobić, żeby go pierdyknąć. Takim sposobem wiele mrocznych postaci likwidowałem i nadal to robię.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Relwin dnia Śro 16:28, 22 Gru 2010, w całości zmieniany 1 raz

Mój pierwszy post na forum , Witam wszystkich ! Very Happy

Moje koszmary senne zazwyczaj dotyczą rodziny. Tzn. Że ktoś porywa mi np. mamę lub grozi jej.

Post został pochwalony 0 razy

@Relwin - Twój sen mi przypomniał kilka moich, też z zombiakami. Pierwszy (nowszy) był o tym jak to chodziłem sobie po opuszczonym mieście. Niebo zasłaniały gęste chmury. Sen przypominał grę - było ze mną kilku ludzi, rozeszliśmy się w różne strony, a naszym celem było oczyścić miasto z nieumarłych :) Najpierw ładowałem w nich z pistoletu, ale potem skończyły się naboje, więc podniosłem z ziemi jakiś metalowy pręt i tym ich okładałem :) Do koszmaru bym tego chyba jednak nie zaliczył.

Z 5 lat temu śniło mi się, że byłem w jakimś labiryncie (przypominało to trochę jakąś fabrykę - wszędzie szklane drzwi na elektryczne zamki, jakieś skrzynki itp...). Oczywiście próbowałem się stamtąd za wszelką cenę wydostać, a zadanie to utrudniały mi zombiaki. Tym razem nie miałem nikogo do pomocy. Potworków nie było za dużo, więc sobie z nimi jakoś poradziłem, jednego z nich zamykając w jednym z pomieszczeń - potem oglądałem sobie go, jak się dobija i drapie po szklanych drzwiach :) No ok, załatwiłem ich to teraz muszę znaleźć wyjście. Po pewnym czasie okazało się, że chodzę w kółko...Okazało się, że wyjście było oczywiście za tymi drzwiami, za którymi zatrzasnąłem tego zombiaka :P Na końcu chyba mu uciekłem, bo już nie miałem broni.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez matik dnia Śro 21:17, 22 Gru 2010, w całości zmieniany 1 raz

Mi się śniło jak byłem mały strasznie się tego snu w tedy bałem. Śniło mi się że idę przez rozwalone doszczętnie miasto płonące i śmierdzące słyszałem jęki ludzi. Szedłem sobie środkiem drogi po obu stronach były budynki i w jednym z nich zauważyłem mojego tatę wiszącego i oskórowanego jak się obudziłem to od razu do niego leciałem xd A tak to nie mam problemów z koszmarami ;D

Post został pochwalony 0 razy

Jadę w nocy samochodem nagle się zatrzymuje ponieważ na środku drogi siedzi mały chłopiec w wieku 8 lat. Wychodzę z samochodu widzę, że inny samochód jest w rowie ale nikogo w nim nie ma. Otwieram bagażnik a tam zwłoki mężczyzny i kobiety. Przygarniam dzieciaka do siebie. Jestem u siebie w domu (wygląda tak jak w realu) nikogo nie ma. Dzieciak się nie odzywa. Kładę go spać a sam ide spać do swojego pokoju. Nagle budzę się w nocy odwracam się a dzieciak stoi przy łóżku i się na mnie patrzy. Uświadamiam sobie, że to on zabił swoich rodziców i wsadził ich do bagażnika. Kładę go z powrotem spać i znowu idę spać. Znowu się budzę odwracam się i on stoi nade mną.
Najlepsze było to, że przez całą noc budziłem się na zmianę we śnie i naprawdę i nigdy nie wiedziałem, czy jak się odwrócę to on będzie stał nade mną czy nie bo nie wiem czy się budzę na prawdę czy we śnie Very Happy

Post został pochwalony 0 razy

Ho,ho...Ileż to było tych koszmarów.Opiszę ten który przyśnił mi się jeszcze dzisiaj który ku mojemu zdziwieniu niesamowicie mnie wystraszył.

A więc.Siedzę sobie przy komputerze po czym klikam nagle ikonknę na jednej stronie internetowej z napisem,,przyjaciele".Było tam jakieś imie i nazwisko.Zaakceptowałem ,,przyjażń" po czym ktoś potem napisał mi bym tego nie robił dlatego że ten gość to psychopata który tnie ludzi by jak najdłużej cierpieli ale ich nie zabija.Wyłączam tę stronę ze strachu po czym widzę na ekranie jakąś wioskę stojącą w płomieniach(to była jakaś moja wioska,nie wiem z kąd to wiedziałem),po czym usłyszałem głos:,,Idę po ciebię",w tym momencie już miałem 2 kilo w gaciach...Potem wychodzę z domu po czym nagle podchodzi do mnie pewien facet z czymś podobnym do długopisu(takiego z wysuwaną stalówką po wciśnięciu),i użył tego tak jak jakiejś strzykawki z trucizną.Podszedł do mnie,wbił mi w klatkę piersiową po czym nie mogłem się ruszać,ani mówić.Zaniósł mnie gdzieś po czym zobaczyłem moich rodziców przykutych do jakichś poręczy rękami do góry,kajdankami.Przykuł i mnie.Po pewnym czasie znęcania się nad moimi rodzicami(biciem ich,łamaniem kości,cięcia ich skalpelem),zabrał ich do innego pokoju w którym trzymał narzędzia tortur.Zabrał tam nas wszystkich ale tylko moich rodziców torturował.Po kilku chwilach spędzonych przy madejowym łożu,powiesił ich na szubiednicy,tyle że nie z normalnej liny ale z drutu z kolcami,wbijającymi im się w gardło.Zaprowadził mnie spowrotem do pokoju i przykuł do ściany.Potem wypuścił mnie koło domu.Wróciłem do domu po czym zastałem mojego brata w jego pokoju,o dziwo na jego podłodze leżał wcześniej wspominany,zakrwawiony ,,długopis".Rzuciłem się po niego po czym zacząłem go dżgać,a on wyciągnął skalpel po czym związał mnie,ciął i łamał kości jak rodzicom.Zabrał mnie spowrotem do tej sali tortur po czym powiesił na tej szubietnicy po czym obudziłem się i do końca nocy nie mogłem spać;p
Cóż,nie wiem czemu ten sen aż tak mnie wystraszył ze względu na to iż nie boję się krwi,ran,o ile są one od człowieka.Co innego jeśli są to jakieś potwory jak duchy,zjawy,zombie...

Relwin.Co do twojego snu o zombiakach to zazdroszczę ci.Uwielbiam takie klimaty,czy to gra czy to film,ale co jeśli samemu w tym być?Uwielbiam takie survivale.Siedzisz w jakimś domu,zabarykadowany wraz z kilkoma ludżmi a na nas nacierają hordy zombie,mało naboi,jest ich za dużo.Uciekamy!Zjadają innych a ja się wycofuję i nadal strzelam do nich po czym potem mnie jeszcze zjadają.To jest mój wymarzony sen o zombie;p mam nadzieję że wreszcie takiego doświadczę mimo tego iż panicznie boję się ciemności oraz zombie;p

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Hoffman Moritsu dnia Czw 0:43, 06 Sty 2011, w całości zmieniany 1 raz

Cóż... Ja dość często mam sny w klimacie bezradnej rozpaczy albo przerażenia Very Happy

Ostatnio miałam takie niby-ld, zaczęło się od fałszywej pobudki, lekkich problemów z ostrością itd. Jak już się dostroiłam to zauważyłam, że mój pokój jest obwieszony pluszowymi lisami. No dobra. Podchodzę do lustra i widzę jakieś dziwne kształty pod bluzką od piżamy. Trochę ją podciągnęłam i moim oczom ukazał się brzuch cały w różnego rodzaju pryszczach i wrzodach, ociekający ropą itd. Specjalnie się nie przestraszyłam (jedyne, czego się boję w ld to wyskakiwanie przez okno ;D) ale nie było to przyjemne uczucie. Później odkryłam strupy, lepkie plamy i inne rewelacje na swoim ciele. Fuuu.
A tak poza tym, kiedyś śniłam, że byłam w Auschwitz. Ogólny klimat rozpaczy, co to my zrobimy, już nigdy nie ujrzymy swoich rodzin itd. Później jakiś Niemiec kazał nam dźgać się nożami, bolało jak ***, ale jeszcze zaczął strzelać.
Kiedyś byłam też nałogowym narkomanem, który okłamuje matkę i brata, że już nie bierze, później matka się dowiedziała i znowu rozpacz, bezradność, ćpałam chociaż nie chciałam, czułam że musiałam, cholerne uczucie, że coś mnie ogranicza, że ranię swoich bliskich...
Z takich strasznych to jeszcze coś było o nawiedzonym domu, śledził mnie jakiś chłopiec z czerwonymi oczyma, który obracał głowę do góry nogami, że porobiły mi się dziury w policzkach i ciekła mi z nich ślina, innym razem to ja byłam nawiedzona i katechetka z proboszczem przeprowadzali na mnie egzorcyzmy.
Ogólnie często mam nieprzyjemne/straszne sny, ale na pewno tak po prostu pisząc o tym, trudno oddać co się tak na prawdę w nim przeżyło. Uczucia w snach bywają nieuzasadnione. Miewam koszmary, które nie mają sensu i dla kogoś, kto to czyta, straszne w cale nie są.

Edit: Teraz przyjrzałam się postom osób powyżej i zauważyłam koszmary z dzieciństwa.
Więc muszę napisać, że jako mała dziewczynka często śniłam, że budzę się w nocy i widzę duchy wokół mojego łóżka. Miałam wiele takich snów, ale szczególnie pamiętam cztery z nich. W jednym widziałam trzy duchy żołnierzy. Nie byli to wrogowie, ale byli tacy zimni, bałam się ich siły. Innym razem odwiedził mnie duch lekarza, jakiegoś szalonego doktora czy coś w tym rodzaju. Zdarzył się też duch, który wziął mnie za ręce o chodził ze mną po mieszkaniu chyba z godzinę, po czym mnie odłożył. No i ten najstraszniejszy, kiedy to wstałam z łóżka, wyszłam z pokoju, a rodziców nigdzie nie było. Sprawdzałam nawet na balkonie. Kiedy postanowiłam wrócić do łóżka, zauważyłam mamę w kuchni. Weszłam tam, wołając ją, a ona wtedy zaśmiała się złowieszczo i zniknęła. Trauma na cały miesiąc Very Happy

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Beth dnia Pią 17:48, 07 Sty 2011, w całości zmieniany 1 raz

Miałem kiedyś podobny sen (tyle, że nieświadomy), w którym przyglądałem się sobie w lustrze i okazało się, że cały mój brzuch jest siny i pokryty jakimiś strupami - podobnie zresztą ręce.

Innym razem byłem pacjentem w szpitalu i okazało się, że jestem nieuleczalnie chory i czekam na śmierć. Bardzo niemiły (i długi) sen - cieszyłem się, gdy się w końcu obudziłem.

Post został pochwalony 0 razy

Ja ostatnio dzięki wykorzystaniu autosugestii z czekoladą(jak będzie ld bądz coś podobnego to jem kostkę)miałem sen o ld:

Byłem w pomieszczeniu które przypominało komnatę w zamku,było ciemno,usłyszałem dzwięki.Gdy wszedłem do pokoju zauważyłem moich braci a obok nich postać przypominającą wampirzego lorda z heroesa 3.Mówili mi że znają technike jogi tybetańskiej żeby osiągnąć ld.Olałem ich,jednak w ciągu jednej sekundy ten wampir wyciągnął nóż i ciachnął obóch w brzuch.Gdy to zobaczyłem uciekłem za szafkę,jednak po chwili wyszedłem z niej i pewnie bym z nim walczył jednak sen się skończył.Sen nie był straszny jednak to uczucie gdy moi bracia w ciągu sekundy padają na ziemię i zostaje sam na sam,z wampem Smile

.

Kolejnego dnia miałem podobny horror.Widziałem domek a wokół niego bawiły się dzieci,i słyszałem jak ktoś mówi że za chwilkę one zginą(podczas tej całej akcji byłem takjakby duchem,widziałem ale nie uczestniczyłem).Patrzę,a tu jakiś dzieciak jedzie rowerkiem z dwoma bocznymi kółeczkami(gdy uczy się jezdzić na rowerze takie coś się używa)i op kolei rozjeżdzało dzieciaki,dziwne bo nie mogłem nic zrobić :/

Dziwne jest to bo od dawna nie miałem strasznych snów(pewnie przez to że przestałem oglądać horrory),a teraz już 2 dni z rzędu miałem sny o mordach.Jeszcze dzisiaj miałem sen że jechałem na wsk'ce i za szybko jechałem,w efekcie wjechałem w kobietę i oderwałem jej rękę,a po chwili prawie nie wjechałem w znak(było ciemno).Pozdrawiam Smile

Post został pochwalony 0 razy

Ja wczoraj miałem takiego pokręconego LDka, którego raczej nie raczyłem zapisać u siebie w dzienniku. Nie zapiszę go nawet tutaj, ponieważ był tak pokręcony, traumatyczny i obrzydliwy, że ci o słabych nerwach raczej mogliby zwymiotować lub dostać negatywnej inkubacji.

Ale nie to jest powodem mojej wypowiedzi, Yashiko wspomniał o filmach. Filmy akurat dodają smaku traumatycznym wizjom. Osobiście jestem bardzo kontrastowy: lubię horrory no i bajki (ale nie takie typu barbie, tylko normalne). Very Happy

Osobiście dużo horrorów oglądałem i jakby ktoś chciał mogę jakieś dobre polecić.

EDIT: Sorry, nie bajki, tylko takie fantasy. Razz

Wypadło mi to słowo z głowy.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Relwin dnia Nie 15:31, 09 Sty 2011, w całości zmieniany 1 raz